Run Away from The Ruthless Alpha のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

Chapter 41“ Mawalang galang na po sa inyong dalawa, pero pinapatawag po kayo ni Mon Senior Monteluna.” Singit ng babaeng katulong sa mag ina. Napa tingin sina Amalia sa kanya. Tumango si Amalia rito.“ Susunod kami..” simpleng tugon ni Amalia rito. Tumango ang babae.“ Hihintayin ko kayo sa labas ng kwartong ito..” responde niya. Tumango lang si Amalia at bumaling sa anak.Tumayo siya at nilahad ang mga kamay nito kay Maliyah.“ Tara anak.” anyaya nito.Tinanggap ni Maliyah ang kamay nito. Pinag siklop nila ang mga daliri nilang pareho. Tumingala si Maliyah sa kanya.“ Hindi mo po ako bubuhatin?Masakit paa ko mama.” nakanguso nitong sambit. Napangiti si Amalia, alam niyang hindi masakit ang paa nito, at gusto lang mag pabuhat. “ Sige na nga! Basta baba ka mamaya ah.” sambit ni Amalia sa anak. Ngumiti si Maliyah at tumango-tango.She spread her both arms widely.“ Buhattt!! ” masayang sambit nito na agad namang binuhat ni Amalia. Mabuti nalang magaan pa si Maliyah. Kaya hindi ito m

Chapter 43..Maingat at dahan-dahang dinala ni Eos si Amalia sa ibabaw ng kama, habang ang mga labi nila ay tila ba ayaw pag hiwalayin. Para bang nakatali ang mga ito sa isa't-sa na ayaw mag hiwalay. Alam ni Amalia na mali itong ginagawa niyang pag patol sa lalakeng ayaw niyang makita, kahit sa panaginip niya mismo. Pero wala siyang magagawa.Hindi niya kayang labanan ang katawan niya. Pinapagalitan siya ng utak niya dahil sa ginagawa niya, pero ayaw namang sumunod ng katawan nito. Parang may sariling utak o pagiisip.Inihiga siya ni Eos, habang tuloy parin ang pag sakop ng labi ni Amalia. Kung makahalik ang mga ito, ay parang uhaw sa isa't-isa. Na lalasing sila sa mga sariling laway na pinagsasaluhan nilang dalawa. Napaawang ang labi ni Amalia at napapikit ng mga mata nang wala sa oras, nang maramdaman niyang hinahagod ni Eos ang hita nito.Pataas... Nag dudulot ito ng kiliti at pang-iinit sa buong katawan niya. Tinatanong niya sa sarili, kung bakit ganito ang kanyang mga nararamda

Chapter 45...Antonio was almost walking out fast in the Mansion. His face could no longer be painted, because of those things running through his mind. He was nervous and didn't seem to know what the right things to do, just to solve the problem.Ang alam niya lang...Papalabas siya ng mansion, para mag hanap na hindi niya alam kung saan magsisimula.Lumapit ito sa isang lamesa, hindi kalayoan sa Pintoan. He quickly picked up the telephone and called the number he was going to call. Naiinis pa ito dahil ang bagal sumagot ng kabilang linya.He calls his cousin Miguel, to ask for help. He had called him almost three times. Pero ito, ang bagal na namang sumagot.“ Dàmn it Mig, pick it up...pick it up..! ” He murmured, desperately. Napapasabunot pa ito sa sariling buhok dahil sa pagkakairita.Bakit ba kasi ang bagal ni Miguel sumagot? Inuna niya na naman siguro ang ibang bagay. Ganun naman talaga siya.Namatay ang linya, na kinapikit niya at mura sa isipan. Napabuga ito ng hangin nang ma

Chapter 47...Chapter 47...“ Umalis na tayo, baka maabotan pa tayong lahat at masisira lang ang plano natin. ” tawag ni Laurell sa mga kasamahan nito, sabay tingin kay Maliyah na mahimbing na natutulog sa isang kasama nitong lalake. Tumayo si Kyle at tinayaran si Laurell. “ Akala ko ba hindi ka na sundan! ? ” Tanong nito. Gumanti ng tingin si Laurell sa kanya. Tinignan niya lang si Kyle na para bang walang pake' sa narinig at sa tanong nito. He's face was emotionless. “ Hindi nga. Nag iingat ako sa mga hakbang ko. ” Sagot nito habang ang mga mata nito ag maginaw at patay na nakatingin sa kasama niyang si Kyle. Pasikretong napangiwi ng bibig si Kyle sa sagot ni Laurell.Inaasahan niya na ang ganong sagot nito sa kanya.“ Eh bakit tayo na sundan kung nag iingat ka! ? ” Irita nitong tanong ulit. Pero hindi epektibo iyun kay Laurell. Binigyan niya lang ito ng matalim na tingin.“ Ginagago mo ba ako? ” tikong-ulo na tanong nito kay Kyle. Mag sasalita pa sana ito upang sagotin si Laurell

Chapter 49Amalia.Napatingin ako sa kanya. “ E-Eos.. ”Tawag ko sa pangalan niya. Halos pabulong. Hindi ko malaman kung anong emosiyon ang bumabalot sa mukha niya ngayon.Hindi siya nakatingin sa akin.Kundi kay Haradouz.Titig na subrang talim at parang gusto niya iyong atakihin.“ Come here. He's dangerous Animal. Hindi ka bagay lumapit sa kanya. ” Matigas nitong utos sa akin, walang kurap at walang tingin sa deriksiyon ko na kinakurap ko.Tinignan ko si Haradouz na ngayon ay umiigting ang panga at parang nag pipigil.Anong nangyayare?Tumingin sa akin si Haradouz at ngumiti. “ Huwag kang maniwala sa kanya. Come with me, I'll show you if where's your daughter.” Pangungumbinsi niya sa akin. Gusto kong sumama, dahil gusto kong makita at makasama na ang anak ko. Pero... Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Parang may parte sa akin na nag sasabing huwag sumama.Ang problema...Hindi ko alam kung ano ang rason.Nag pabalik-balik ang tingin ko kina Haradouz at Eos. Hindi ko a