Chapter 31Amalia..Pagod.Pagod ang nararamdaman ko ngayon, kanina pa ako tumatakbo nang mahina, dahil hindi ko kayang tumakbo nang mabilis. Except sa hindi ko alam kung saan ako daan, masyadong masikot dahilan para mag ingat ako sa mga kilos ko. Ramdam ko na rin na nanginginig na ang buong kalamnan ko at parang matutumba ako ng wala sa oras. Nahihilo ako at nanghihina.Epekto 'ata ng itinurok sa akin ni Eos. Alam kong hindi na ubos iyon, pero ang lakas parin ng epekto sa katawan ko.Napatigil ako sa pag lakad-takbo, nang maramdaman kong nahilo ako bigla, para akong mawawalan ng malay. Pero tiniis ko lang.Napakapit ako sa isang puno at hinawakan ang ulo ko.Ang sakit.Napapikit ako at sandig sa puno..Tumulo ang luha ko..Diyos ko, alam kong totoo ka, pakiusap kung na ririnig mo man ako...Tulongan mo ako..Kami..Ng anak ko..Ramdam ko na rin kasi na kumikirot ang tiyan ko minsan. Na tatakot ako,sa mangyayare..Sinapo ko ang tiyan ko,medyo umuumpok na siya. Napangiti ako nang mapa

Chapter 33Amalia.9 months later...“ Oh iha Lia, bakit ka lumabas? Baka mapaano ka at iyang magiging apo namin, nako naman pumasok ka doon sa loob ng kwarto mo!” Agarang salubong sa akin ni Nay Rebecca. Lia tawag nila sa akin, masyado raw mahaba banggitin ang pangalan ko.Pero okay na iyon. Sanay akong tawaging ganun.Ningitian ko lang siya..Nagpupunas ito ng mga plato.“ Ayos lang po ako nay. Medyo na babagot lang ako sa loob. Gusto ko sanang makalanghap ng sariwang hangin.” Paliwanag ko sa kanya at dahan-dahang na upo sa bakanteng lumang sofa.Hawak-hawak ko ang tiyan ko. Mabigat na eh, tsaka kabuwanan ko ngayon.Kaya doble ingat ako.Lumapit sa akin si Nay Becca(Rebecca) para alalayan ako.“ Dahan-dahan baka mapaano ka..”“ Salamat po.” Pag papasalamat ko rito. Ngumiti siya at bahagyang hinawakan pa ang ulo ko at ti-nap nang marahan.“ Oh sha. Diyan ka muna at may tataposin lang akong gawain.. ” paalam nito, at binalikan ang mga pinggan niyang pinuponasan.Napabugtong-hininga

Chapter 35Amalia.Abala ako sa pagliligpit ng mga i-bebenta namin mamaya sa bayan. Mga gulay ito at prutas na rin para dagdag kita. Idagdag mo pa sa i-bebenta namin ang mga gawang basket ni tay Greg. Kaya mukhang malaki ang kikitain namin mamaya." Iha ayos na ba ang mga dadalhin natin sa palengke?" rinig kong boses ni Nay Rebecca. Binalingan ko siya at ningitian sabay ayos ng mga hibla ng buhok kong pumunta sa mukha ko at dumikit.Tumango ako." Tapos na po. Nakahanda na ang lahat." Sagot ko. " Mabuti-Oh sha, ano pa hinihintay mo? Mag bihis ka na para makaalis na tayo agad." sambit nito. Tumango ako. " Sige po Nay. " sagot ko at bahagya pang pinusod ang buhok ko.Akmang hahakbang na ako para umakyat sa taas ng kwarto ko nang biglang may humawak sa laylayan ng bistida ko.Nilingon ko ito, at yumuko para tignan. Ngumiti ako at pinanggigilan ang malusog nitong pisngi na may natural na mala-rosas na kulay." Bakit munting binibini? May kailangan ka kay mama?" malambing kong tanong.

Chapter 36Amalia.Nakatutok ang atensiyon ko ngayon sa maliit na kahon na inabot kanina ng anak ko sa akin nang na sa bayan pa kami.Nakauwi kami nang hindi pa gumagabi, mabilis kasing na ubos ang paninda namin. Simula nang bumalik si Maliyah sa amin kanina.Na kinapagtataka ko, hanggang ngayon. Eh sino ba naman ang hindi mag tataka? Kung bigla na lang dumating sa harap ng pwesto namin kanina ang sandamakmak na mga tao. Halos pag agawan pa ang paninda namin.Ang weird lang.Hindi naman ganun dati.Kung meron man akong pinapasalamatan, iyon ay walang na saktan sa nangyareng iyon.Napabugtong-hininga ako. At kinuha ang kahon para buksan. Hindi ko alam pero, napangiti ako.Siguro dahil sa angking ganda ng bagay na ito.Hindi ko rin alam kung deserve kong suotin ito. Halatang mahal at orihinal. Na halos tanging mga may maraming pera lang ang kayang bilhin ito.Isang singsing.Gawa sa ginto at mamahaling bato na kulay pula. Isang dyamante.Kinuha ko ito sa loob ng kahon at tinignan nang

Chapter 39Amalia.“ Iha sigurado ka ba sa pinaplano mo? ”Nag aalalang tanong ni tay Greg. Hindi ko alam, kung ilang beses niya na iyon tinanong sa akin. Kaya sa isa pang pagkakataon tumigil ako sa ginagawa ko at nilingon siya.Bumugtong-hininga ako at mapaklang ngumiti.“ Ganun pa rin po ang sagot ko sa tanong ninyo tay. At iyon ay sigurado. ”deretso kong sagot. Siya na man ngayon ang napabugtong-hininga, sabay kibit balikat.“ Inaalala lang namin ang kaligtasan mo 'nak. Paano kung saktan ka niya ulit? Kayo ng apo ko? Paano kung may— ”“ Ako na po ang bahala doon. Huwag kayong mag alala, hindi ko hahayaang mangyare ang bagay na iyon.”—“ lalo na sa anak ko.”Putol ko sa sasabihin niya.Napayuko siya at napamaywang.Alam kong tudo ang pag-aalala niya sa amin. Pero, ayuko silang madamay. Natatakot ako para sa kanila.At isa pa..S-siguro hindi naman sasaktan ni Eos si Maliyah.Total anak niya rin iyon..Mag kadugo sila..“ Ang akin lang sana, ay alam kong wala akong kakayahan para la