Natigilan siya at napatingin sa kaniyang harapan. Nakita niya si Randy doon at gulat na gulat na makita siya. “R-randy, shhh!” agad niyang hinila si Randy papunta sa labas. Hindi makapaniwala na nasaharapan niya ang babae, ilang linggo na nila itong hinahanap at araw-araw ay nakikita niya kung paano bumagsak ang kaniyang amo na si Eugene. Maging siya ay nalulungkot sa pagkawala ng mga ito kahit pa na sandali palang niyang nakakasama si Irene ay naging close na ‘din sila. “R-randy, please ‘wag mo akong isusumbong ngayon! Kailangan ko lang pumunta ngayon dito para magpaalam sa kaniya,” sabi ni Irene ng huminto sila sa gulid ng rest house kung saan walang ibang tao doon. “Magpaalam? Alam mo ba kung gaano nagdudusa si boss ngayon? Nakita mo naman siya hindi ba? Bakit ngayon ka lang nagpakita at aalis pa!” Hindi na napigilan ni Randy ang sigawan ang babae dahil mahalaga pa ‘rin sa kaniya si Eugene. Parang kapatid na niya ito lalo na’t sabay silang lumaki sa bahay ng mga ito. Kahit pa na

TUMATAKBO si Irene papalayo sa mga humahabol sa kaniya na fans dahil sa aksidenteng pagkaka-alis ng kaniyang sumbrelo. Inis na inis siya dahil konting galaw niya lang ay nakikilala siya agad at hindi na titigilan ng mga ito. Gusto niya lang naman ipakita ang talent niya sa buong mundo hindi ‘yung maging ganoong kasikat na parang artista. Isang linggo na ‘rin ang nakakalipas magmula ng makita niya sa mall si Eugene. Sa lumipas na araw ay itinuloy pa ‘rin nila ang celebration but this time nag request nalang siya sa mga anak na mag pa-reserve sila sa isang restaurant at kumain nalamang para iwas gulo. Matapos iyon ay inis-spend nalang niya ang oras kasama ang mga ito sa bahay. Si Keith naman ay hindi pa ‘rin umaalis at sa isang linggo pa ‘daw dahil kumuha siya ng leave sa trabaho. Papunta siya ngayon sa isang meeting para doon sa donation niya sa orphanage dahil nasa kaniya na ang income na nakuha niya sa mga paintings. Sa pagmamadali niya ay hindi niya napansin ang nasa unahan niya a

“PERO babalik lang ako bilang Violet. Hindi pa ako handang magpakilala bilang Irene,” Dugtong na sabi ni Irene kay Keith at kita niya na natigilan ito hanggang maya-maya ay napangiti na ito. “Violet?! Paano nagbago ang isip mo? Ano ba talagang nangyari sa’yo?” Tama siya, matutuwa si Keith kapag nalaman nito na babalik na siya sa Pilipinas. Hindi niya alam kung ano ang dahilan kung bakit atat na atat itong pauwiin siya doon pero buo na ang desisyon niya ngayon kaya ayos lang. Kinuwento niya ang buong pangyayari kay Keith na hindi nito ikinapaniwala. Well, kahit naman siya ay hindi makapaniwala na mangayayari ang lahat ng iyon. Basta sa bandang huli nagdecide siya na umuwi na sa Pilipinas. Gusto niyang unti-untiin ang lahat bago siya umamin kay Eugene, ayaw niyang biglain ito lalo na wala pang naaalala ang kambal. “Just go straight to the point ano ka ba! Asawa ka niya, mapapatawad ka nu’n!” Umiling si Irene dahil sa sinabi ni Keith sa kaniya at hindi na makatingin dito. “Alam mon

“MOMMY nasa Pilipinas na po tayo?” Antok na tanong ni Kylie sa ina habang buhat-buhat niya ito. Si Ivan naman ay buhat ni Keith na nasa likuran niya dahil papunta na sila ngayon sa kwartong tutuluyan nila “Yes baby. Sleep more, madaling araw palang.” Ngiti niyang sabi dito at hinalikan ang noo ng anak kaya mas yumakap si Kylie sa leeg niya. Nang maibaba na nila ang kambal sa kwarto nito ay magkasabay silang bumaba at nagtungo sa kusina ni Keith kung saan binigyan sila ng kape ng katulong na naroroon. Nagpasalamat lang si Irene sa mga ito, nasa bahay sila ngayon ni Keith sa manila. Hindi na siya magatataka kung bakit may bahay si Keith sa manila sa yaman ba naman nito pero pakiramdaman niya mas dumami na ang utang niya sa kaibigan. “Pasensya na Keith. Nahila kita ng bigla-bigla tapos pinatuloy mo pa kami sa bahay mo, sabi ko naman sa’yo ayos lang naman na kumuha kami ng condo.” Tinaasan siya ng kilay ni Keith dahil sa sinabi niya at uminom muna ng kape bago nagsalita. ‘’Wa

“May kaboses ka Ms. Violet. Violet ba talaga ng totoo mong pangalan?” Napalunok si Irene sa tanong ni Eugene sa kaniya habang nasa loob sila ng kotse habang papunta sa pag-me-metingan nila. Pinapaliwanag niya kasi kay Eugene kung para saan ang meeting nila ngayon, although alam niyang alam na iyon ng lalaki pero trabaho niya pa ‘rin iyon bilang secretary. Nasa passenger seat si Eugene habang si Roger ang nag da-drive kaya hindi niya alam kung paanong upo ang gagawin niya sa kinalalagyan niya dahil sa tanong ni Eugene. “A-ah yes po. Violet Smith ang pangalan ko, Filipina ang mother ko while my father is a German.” Napa cross fingers si Irene dahil sa sinasabi niyang kasinungalingan sa lalaki. “I see.” Tumahimik na si Eugene kaya nakahinga siya ng maluwag at sumandal nalang sa kinauupuan niya. Ang daming tanong sa isip niya katulad nalang paano napunta agad si Eugene sa Pilipinas gayong iniwan niya ito sa Italy! At bakit tanggap na agad siya, alam niyang hindi lang iyon ang r