“MAAYOS na naman ang lagay niya. Dahil sa sobrang stress kaya ‘din siya hinimatay, sa ngayon hayaan niyo muna siyang magpahinga.” ‘Yan ang sinabi ng doctor kila Eugene at Roger matapos nitong magamot si Irene. Naglakad palapit si Eugene sa kinahihigaan ni Irene at ngayon ay pareho na silang mayroon gauze sa kanilang bandang ulo at noo dahil doon sila tinamaan. “Eugene, lalabas muna ako. Kakausapin ko si Mason at Eva about dito,” sabi ni Roger sa alaga niya ngunit hindi siya nito pinansin kung kaya napabuntong hininga nalamang siya bago tuluyang lumabas. Nilingon pa niya sa huling pagkakataon si Eugene bago tuluyang lumabas. Hindi na kailangan tanungin kung anong nangyari, sigurado siyang alam ni Eugene na ang kalaban nila ang may gawa niyon at sigurado ‘din siya na sinisisi nanaman ni Eugene ang sarili niya kung bakit nangyari iyon kay Irene. Alam nila na mag-aapply si Irene sa kumapanya ni Eugene. Noong kinausap ni Eugene si Keith ay doon nila napagkasunduan na ganoon ang gawi

“KAYANG makinig sa’yo ni Irene, Eugene. Pero hindi niya kayang harapin ka bukod sa trauma niya ay natatakot siya na magalit ka sa kaniya dahil sa nangyari. Tumalon sila sa kotse bago pa ‘man iyon malaglag sa bangin pero kapalit niyon ang pagkawal ang ala-ala ng kambal.” Naipikit ng mariin ni Eugene ang kaniyang mata matapos marinig lahat ng paliwanag ni Keith. “Why?” Natahimik si Keith ng magsalita si Eugene. Silang dalawa lang ang nandoon dahil umalis si Roger para sabihan sila Mason at Kayla sa nangyari. “H-hindi ko kayang magalit sa kaniya. Kung tutuusin ako pa ang may kasalanan kung bakit nangyari sa kanila ‘to.” Naiiyak na sabi ni Eugene at napatingin sa natutulog na Ivan. Ayon sa doctor ay bumalik na ang ala-ala nito kaya hinimatay ang anak niya. Nagkaroon ng pansamantalang sakit ng ulo si Ivan kaya nakita nila itong nahihirapan kanina. Si Keith naman ay napabuntong hininga sa narinig na sinabi ni Eugene. “You can’t understand her unless you’re in her situation Eugene.

IRENE“HI Ms.Irene!” “Good morning Ms.Irene!” “Ms.Irene!” Ilang beses ko na bang naririnig ang pangalan ko ngayong araw? Isang linggo na simula nang magsimula ako bilabg sekretarya ni Eugene at masasabi ko na naging maayos naman ang trabaho ko at sa awa ng Dyos ay wala ng kakaibang nangyari sa nakalipas na mga araw. Hindi nawawala ang takot ko na maaaring mayroon nanamang mangyari pero mabuti at wala at sana lang ay tuloy-tuloy na iyon. Sa nakalipas na isang linggo ay naging sikat ako sa kumpanya ng asawa ko. Hindi ko alam pero siguro dahil sa buhok ko? Tuwang-tuwa kasi sila sa wig ko tapos ang pangalan ko pa ay violet. Sabi nila ay bagay na bagay daw saakin ang buhok ko at ang ganda-ganda ko lalo na kulay asul ang mata ko. Namangha pa nga sila na marunong ako magtagalog. Akala nila taga ibang bansa talaga ako. Masaya naman ako kahit na medyo sumikat ako ang problema lang marami talaga akong trabaho. Sa lahat ng napasukan ko bilang sekretarya ay itong kumapanya ni Eugene ang pin

“A-AH eh okay?” Gusto kong kotongan ang sarili ko dahil sa naging sagot ko at biglang tumahimik ang paligid. Ramdam ko ang tingin nilang lahat saamin ni Ivan. Nasa likuran ko kasi siya at napaharap ako sa kaniya dahil kinuha niya ang phone ko. “Kinausap siya ng anak ni sir!” “As expected from Ms. Violet!” “Baka close sila dahil secretary siya ni sir!” “Siguro nga! Tignan mo mukang naiinis si baby boy dahil hindi kumakain si Ms. Violet!” Napapikit ako sandali sa nagsimulang kumalat.na bulungan sa paligid. Akala ko naman tumahimik na sila pero may dumaan lang palang anghel at nagpatuloy sila kaka-daldal. “OMG! Dimo naman sinabi saamin na close pala kayo Ms.Violet!” Bulong ni Jess saakin. “Oo nga! Pakilala mo kami dali!” sabi pa ni Lyn pero sinamaan ko lang sila ng tingin na ikinatigil nila habang natatawa. Muli kong hinarap si Ivan at ngumiti ng alanganin dito. Paaalisin ko nalang muna siya at tyaka ko itutuloy ang ginagawa ko pero habang kumakain. “Uhm, don’t worry I will sto

NAGISING ako nang mayroong humahalik sa labi ko kung kaya naidilat ko ang aking mata at sumalubong saakin ang muka ng aking asawa. “What time is it?” antok na tanong ko sa kaniya. “It’s 4am my angel. Kailangan na nating umali, sa kotse ka nalng matulog.” Sabi niya saakin at muli nanamang hinalikan ang labi ko kaya napangiti ako at itinaas ang aking dalawang sa kaniya tanda ng pagpapabuhat. Narinig ko ang mahinang tawa niya at binuhat ako na parang bagong kasal. Hinahalikan niya ang buhok ko habang naglalakad kami at ako’y nakahawak lang sa kaniyang batok dahil ayokong mahulog. Inaantok pa talaga ako. “Hubby, hindi ba tayo magpapa-alam sa kambal?” “No need. Magkikta ‘din naman kayo e,” “What?” napadilat ako dahil sa narinig ko at nakangiting umiling ‘din ito saakin. “Nothing. Sabi ko it’s okay nasabihan na naman natin ang kambal. Sige na matulog ka na muna.” Tumango nalang ako sa sinabi niya at ipinikit na ang aking mga mata. Siguro dahil sa sobrang antok at pagod ko nitong nak