BAHAGYA nang umiikot ang paningin ni Clea dahil sa dami ng kaniyang nainom. Kasalukuyan silang nagsasaya ngayon sa isang bar ng kaniyang mga kaibigan na sina Rissi, Angie, Loisa at Tiffany. Sa wakas kasi ay nakahanap na siya ng matinong trabaho at hindi niya na maririnig ang araw-araw na bulyaw ng tiyahin na paulit-ulit siyang pinaghahanap ng trabaho at tinatawag na palamunin. Sa isang mamahaling bar siya dinala ng mga kaibigan bilang treat na rin sa kaniya, tutal ay may kaya naman ang mga kaibigan niya. Ang totoo kasi niyan ay mapera noon ang kaniyang pamilya, nakapag-aral siya sa mamahaling paaralan at doon nakilala ang mga kaibigan. Marangya ang buhay nila noon ngunit bigla silang lumagapak sa lupa nang mamatay ang kaniyang ama sa isang aksidente. Mayroon pala itong iniwan na napakaraming utang at pinaghihirapan ito ngayon ng kaniyang ina na nasa ibang bansa at nagtatrabaho upang hanggang ngayon ay makapagbayad. “Congrats, Cle. Malaya ka na,” wika ni Loisa at tumawa. Tinungga nito

PAGKATAPOS magbihis ay humarap si Clea sa salamin. Pinagmasdan niya ang kaniyang sarili suot ang isang pormal na damit. Napakaiksi yata ng palda na ipinahiram sa kaniya ng kaibigan, ngunit ayos na rin naman ito dahil wala naman siyang ibang pagpipilian at wala na rin siyang oras para maghanap pa ng iba. Halos pumutok ito sa kaniyang mga hita. Naglalakihan kasi ang mga iyon datapwat hindi naman siya mataba at maliit ang kaniyang baywang. Masasabing perpekto ang kaniyang pangangatawan. “Let’s go, Cle. It’s your first day. You can do it,” pagpapalakas loob niya sa sarili. Unang araw niya sa kaniyang unang trabaho. Dapat ay maging perpekto ang lahat.Hindi na siya nagtagal pa sa bahay at kaagad nang bumyahe. Mayroong daga sa kaniyang dibdib. Kabado siya dahil unang araw. Wala pa siyang kakilala sa loob at bago sa kaniya ang papasukin na lugar, ngunit walang kahit na anong makapagpapabago sa determinasyong mayroon siya ngayon. Ang totoo niyan ay sa kabila ng kaba ay naroon din ang exciteme

Clea’s Point of View… Nang sumunod na araw ay mas inagahan ko ang pagpasok ko sa opisina. Iniiwasan kong ma-late para hindi ako pag-initan ng kahit sino sa opisina, lalong-lalo na si Elias Adamnson. Sa sobrang aga ko nga ay wala pa ang ibang empleyado. Naupo ako sa office chair ko at sinuklay ang basa kong buhok.“Clea, right?”Humarap ako sa lalaking nagsalita sa harapan ng cubicle ko sa tabi ng opisina ni Mr. Adamson. Tumango ako. “Yes po. Bakit?” Ngayon ko lang siya nakita pero mukhang mataas ang katungkulan niya dahil kakaiba ang uniform niya.“I am Ezekiel from Finance Department. I’m in senior level and the managing director of my department.” Guwapo siyang ngumiti. Sa tingin ko ay nasa edad bente siete lamang siya pababa. “Coffee?” Iniabot niya sa ‘kin ang isang kape na naka-paper cup.“T-thank you, Sir.”“No worries,” wika niya, “Ezekiel na lang.”Umiling ako. “Naku, nakakahiya po. Sir na lang baka may ibang makarinig sa ‘kin, isipin ay ano ako. Ah, basta po. Salamat ulit.” B