CHAPTER 11CLEMENTINE DESCHAMPS"Ito na ang huling araw mo dito, tama?" Pagkumpirma ni Padre Amadeo."Ito na nga po at babalik na kami sa Versailles bukas ng umaga." Sagot ko."Buti at hindi ka niya sinundan ngayon." Natatawang biro ni Padre Amadeo.Alam kong biro lang pero hindi ako natutuwa."Oo nga pala." Bigla niyang tugon. "Ang paghanap mo sa salarin?""Hinahanap na siya." Sagot ko."Mabuti naman at maayos mong kausap si Bern tungkol sa bagay na ito.""Maayos namang kausap si Bern. Iniintindi niya ko.""Mukhang malungkot ka pa rin." Tugon ni Padre.Nilingon ko siya at sandaling ngumiti."Hindi lang ako basta malungkot..." Mahina kong tugon.I'm broken."Kamusta na nga pala si Clemance?" Pagkamusta niya sa kapatid ko."Ginagamot siya pe

CHAPTER 13CLEMENTINE DESCHAMPSIsang linggo na ang nakaraan pero hindi ko pa rin nakikita ang hari. Wala na rin akong malaman na kahit ano tungkol sa nangyari noon."Ayos lang po ba kayo?" Tanong ni Julie habang nilalagyan ng pulbos ang mukha ko."Oo naman." Sagot ko at pinilit na ngumiti."Madame." Pagtawag sa akin ni Isabelle na kapapasok lang sa kwarto ko. "Hindi raw po kailangang ihatid ngayon ang agahan niyo. Sasabay daw po kayo sa pagkain ng hari.""Ha?" Gulat kong tanong. "Maayos na siya?""Opo. 'Yon po ang sabi nila."Makikita ko na siya. Baka magkaroon na ko ng ideya kung ano bang nangyari sa kaniya."Sige. Pwede na 'yan." Tugon ko sa kanola at tumayo na."Mukhang gusto niyo po siyang makita?" Panunukso sa akin ni Julie.Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa panunukso

CHAPTER 15FRANCIS OF FRANCE"Huwag kayong mag-alala. Ayos lang si Duchesse Celine." Sabi sa akin ni Oriel."Kung ayos lang siya, bakit siya nawalan ng malay?" Tanong ko."Alam naman natin na noon pa man ay mahina na ang baga niya. Siguro ay masyado siyang nadala ng emosyon, kaya siya nawalan ng malay." Paliwanag niya.Muntik na kong matumba nang sandali akong mabingi at manglabo ang paningin."Ikaw? Ayos ka lang ba?" Tanong niya sa'kin habang inaalalayan ako."Si Celine na lang ang pansinin mo." Sagot ko.Alam ko namang nagkakaganito lang ako dahil hindi pa ko natutulog. Hindi niya na kailangan pang alalahanin."Pansin ko rin na amoy alak ka." Pagpuna niya."Oriel, ayos lang ako.""Puro ka ayos! Kapag ikaw talaga nawalan ng malay, hindi kita gagamutin!" Sigaw niya.Napata

  CHAPTER 17CLEMENTINE DESCHAMPSLinggo na uli kaya naman pinayagan ako ni Francis na makapunta sa Notre Dame. Balak ko rin sanang bisitahin ang pamilya ko at alamin ang kalagayan ng ate ko. Sana lang ay mas maayos na siya ngayon.Katulad nang nakaraan, si Alphonse at ang mga tao niya ang magbabantay sa'kin. Hindi raw kasi papayag si Francis na umalis ako ng walang bantay, baka may magtangka na naman daw sa buhay ko."Madame, nakaimpake na po ng maayos ang mga gamit." Sabi sa akin ni Fantine.Sumunod na ko sa kaniya palabas ng palasyo, kung saan naghihintay ang mga karwahe."Francis." Nakangiting tawag ko sa kaniya nang makitang naghihintay siya sa labas.Nang makalapit ako ay agad niyang inabot ang kamay ko at hinalikan."Pasensya ka na at hindi ako makakasama, marami pa kong dapat asikasuhin." Paumanhin niya.Umiling ako. "Naii

CHAPTER 19CLEMENTINE DESCHAMPS"Ito na." Nakangiting sabi ko at inabot kay Saber ang pinagpuyatang sulat ko kagabi."'Wag kayong mag-alala, Madame. Ihahatid ko ito ng maayos." Paniniguro niya.Tumango ako. "Alam ko naman 'yon.""Mauuna na ko." Paalam niya at lumabas na sa kwarto ko."Sana ay maayos ang pamilya niyo, Madame." Sabi sa akin ni Isabelle."Sana nga. Wala na kong balita sa kanila. Gusto kong malaman kung anong kalagayan nila, lalo na ni ate." Tugon ko."Madame, naisip niyo na po ba kung palilipatin niyo sa palasyo ng Rouen ang pamilya niyo?" Tanong ni Fantine habang inaayos ang mga aklat sa lamesa. "Hindi po ba ay mas makakabuti 'yon para sa ate ninyo?""Pinag-iisipan ko pa ang bagay na 'yan, ngunit nais ko na rin na gumaan ang pakiramdam ni ate." Sagot ko."Kamusta na nga pala si J