All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2841 - Chapter 2850

เซียวหลินเทียนได้ตัดหลิงอวี๋ออกจากอนาคตของเขาแล้วหลิงอวี๋มิอาจเชื่อ ผลักเขาออกไปทันที “ท่านจะกลับไปคนเดียวหรือ? ท่านมิต้องการหม่อมฉันแล้วหรือ?”เซียวหลินเทียนเพิ่งตระหนักได้ว่าตนพูดผิดไป รีบกล่าวอย่างกระอักกระอ่วนว่า “เจ้ายังมีภาระอีกมาก ข้า… มิอยากเป็นภาระแก่เจ้า!”“อาอวี๋ เรามายังแดนเทพแห่งนี้ก็เพื่อช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ!”“เจ้าเพิ่งเริ่มต้น ยังมิได้กระทำการใด ๆ เลย จะละทิ้งกลางคันเพราะข้าได้อย่างไร!”หลิงอวี๋จ้องเซียวหลินเทียนอย่างอับจนถ้อยคำ แล้วหัวเราะเย็นชา “หากหม่อมฉันช่วยแม้แต่คนที่ใกล้ชิดที่สุดของตนเองยังมิได้ แล้วความทุกข์ยากของผู้อื่นจะเกี่ยวข้องอันใดกับหม่อมฉัน?”“เซียวหลินเทียน หม่อมฉันมิได้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้นหรอก!”“ท่านอย่าพูดอีกเลย! หม่อมฉันมิชอบฟังถ้อยคำสิ้นหวังเช่นนั้นของท่าน!”“หม่อมฉันจะพยายามรักษาท่านอย่างสุดกำลัง หากชะตากำหนดให้ท่านมิอาจมองเห็นได้อีก เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะกลับฉินตะวันตกด้วยกันกับท่าน!”“ท่านพักผ่อนก่อนเถิด อย่าได้คิดฟุ้งซ่านเลยเพคะ!”หลิงอวี๋เอ่ยจบก็ลุกขึ้นจะเดินออกไปเซียวหลินเทียนรีบคว้ามือนางไว้ ยิ้มอย่างแย้มยิ้มเอาใจ “

ฮูหยินหยางเห็นหลิงอวี๋ดูสิ้นหวัง ก็ปลอบใจขึ้นว่า “ท่านลองค้นดูในตำราบันทึกที่ท่านอาจารย์ซินป๋อมอบให้สักหน่อยสิว่าเคยกล่าวถึงวิธีการเช่นนี้บ้างหรือไม่”“ประเดี๋ยวหม่อมฉันจะเขียนจดหมายไปหาซินป๋อ แจ้งเรื่องนี้ให้เขาทราบ ให้ช่วยคิดหาหนทางอีกแรงด้วย!”หยางรั่วหลานที่นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ พลันกล่าวขึ้นว่า “ฮองเฮาหลิง ยังมีนายน้อยแห่งตำหนักเสวียนเทียนอีก ท่านสามารถไปสอบถามเขาดูสักหน่อยก็ยังได้!”“หม่อมฉันได้ยินพี่ชายหม่อมฉันบอกว่า สองวันมานี้พวกเขาเที่ยวตระเวนไปทั่วปากั๋วโจว รับซื้อเห็ดโลหิตมังกรกับโสมกระดูกโลหิตในราคาสูงลิบ เปิดราคาที่หนึ่งแสนตำลึงทอง!”“ตัวยาทั้งสองชนิดนี้พวกเราล้วนมิเคยได้ยินมาก่อนว่าเป็นสิ่งใด ทว่ารับซื้อในราคาสูงถึงเพียงนี้ก็นับว่าราคาสูงเสียดฟ้าเลยทีเดียว!”หลิงอวี๋นิ่งไปครู่หนึ่ง นางเองมิเคยได้ยินชื่อเครื่องยาสมุนไพรทั้งสองชนิดมาก่อน แต่เมื่อหยวนป๋อถึงกับกล้าให้ราคาถึงหนึ่งแสนตำลึงทอง เช่นนั้นต้องเป็นของดีแน่ ฮูหยินหยางยังเสริมด้วยว่า “หยางรั่วหลานกล่าวถูกต้องแล้ว ท่านลองไปหาดูสักหน่อย พวกคนของตำหนักเสวียนเทียนน่าจะรู้มากกว่าพวกเรา บางทีพวกเขาอาจรู้ก็ได้ว่าจักรพรรดิ

ลุงต้วนและหยวนป๋อมองหน้ากันแวบหนึ่ง ลุงต้วนพยักหน้าเบา ๆ หยวนป๋อจึงกล่าวว่า “นี่คือสมุนไพรที่จำเป็นสำหรับการปรุงโอสถตรีญาณอย่างหนึ่ง โอสถครามวิปลาส!” “โอสถครามวิปลาสสามารถเปลี่ยนจากการไร้พลังชีวิตให้กลายเป็นมีพลังชีวิตเปี่ยมล้นได้ สามารถทำให้คนฟื้นคืนชีพและยืดอายุได้ เป็นโอสถชั้นเลิศ!” หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นจึงถามว่า “เครื่องยาสมุนไพรนี้มาจากที่ใด?” หยวนป๋อหัวเราะอย่างขมขื่น “ได้ยินมาว่ามันมาจากป่าหมื่นอสูร ช่วงนี้ตำหนักเสวียนเทียนของเราส่งคนไปที่นั่นอยู่เรื่อย แต่ทุกคนที่ถูกส่งไป ล้วนไปมิกลับทั้งสิ้น!” “ดังนั้นข้าน้อยจึงเสนอรางวัลหนึ่งแสนตำลึงทอง เพื่อตามหาเครื่องยาสมุนไพรสองชนิดนี้ ก็หวังว่าเมื่อให้รางวัลมากย่อมมีผู้กล้ามาช่วยไปหาเครื่องยาสมุนไพรทั้งสองชนิดนี้!” “มิปิดบังท่านทั้งสอง ในบ้านของข้าน้อยมีคนสำคัญมากกำลังป่วย ต้องการสมุนไพรสองชนิดนี้ หากท่านมีข่าวสารเกี่ยวกับสมุนไพรสองชนิดนี้ หวังว่าจะสามารถบอกข้าน้อยโดยเร็ว!” ลุงต้วนพูดจากข้าง ๆ ว่า “อาหญิงเล็กของหยวนป๋อก็ชำนาญในเรื่องสมุนไพร พวกเราสามารถส่งจดหมายไปให้นาง เพื่อช่วยพวกท่านหาข้อมูลเกี่ยวกับยาพิษที่สามารถทำให้ตาบอ

เซียวหลินเทียนในฐานะองค์จักรพรรดิแห่งแคว้น คอยกำกับควบคุมทุกสถานการณ์ ได้ฟังคำพูดของหยวนป๋อแล้วก็คิดถึงเรื่องเดียวกันกับหลิงอวี๋เขาเอ่ยอย่างเย็นชา “สำนักเซียนแพทย์ของพวกเจ้าทะเยอทะยานนัก ผูกขาดทรัพยากรทางการแพทย์เช่นนี้ ชาวบ้านทั่วไปคนใดจะสามารถรักษาอาการป่วยไข้ได้!” หยวนป๋อมองไปที่เซียวหลินเทียน พูดเสียงต่ำว่า “นายท่านอู่ กล่าวได้ถูกต้อง ยามนี้ผู้คนมากมายล้วนมองมิเห็นคุณค่าของการรักษาโรคแล้ว!” “สำนักเซียนแพทย์ในยามนี้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันภายใน! ฝ่ายอาหญิงเล็กของข้าน้อยก็เป็นฝ่ายหนึ่ง พวกเราสนับสนุนให้ท่านอ๋องเหลียนปฏิรูป เปิดกว้างให้ราษฎรเรียนวิชาแพทย์และเปิดโรงหมอของตนเองได้!” “แต่ทว่าองค์รัชทายาทและฮองเฮาทรงคัดค้านอย่างหนัก พวกเขาบอกว่า การที่ศิษย์ของสำนักเซียนแพทย์เปิดโรงหมอ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติมาหลายร้อยปีแล้ว จะยกเลิกมิได้เด็ดขาด!” หยวนป๋อหัวเราะเย็น “เพราะเหตุนี้ อาหญิงเล็กของข้าน้อยและอาเขยของข้าน้อยจึงถูกกดดัน ศิษย์หลายคนของนางที่เปิดโรงหมอถูกคุกคามอยู่บ่อย ๆ จนถึงขั้นใกล้จะทนมิไหวแล้ว!” หลิงอวี๋ถามอย่างอยากรู้ “ท่านอ๋องเหลียนคือผู้ใด? เขามิใช่พระโอรสของฮองเฮาหร

หลิงอวี๋ตกใจเล็กน้อย รู้สึกลำบากใจอยู่บ้างพวกเขามายังแดนเทพยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องทำ เรื่องราวเหล่านี้ล้วนเพิ่งจะเริ่มต้นได้เพียงครึ่งทางยิ่งไปกว่านั้น ในยามนี้เซียวหลินเทียนสูญเสียการมองเห็นของดวงตาทั้งสองข้าง นางยังต้องคิดหาทางรักษาเซียวหลินเทียน ไหนเลยจะมีเวลาเดินทางไปแคว้นซิงลั่วได้?“เรื่องนี้..” หลิงอวี๋มองไปยังเซียวหลินเทียนอย่างลังเลใจภายในใจของนางเต็มไปด้วยความเห็นใจต่อหยวนเฉี่ยนเฉี่ยน ตามหลักแล้วนางก็ควรจะช่วยเหลือจริง ๆเซียวหลินเทียนได้ยินความลำบากใจในน้ำเสียงของหลิงอวี๋ จึงกล่าวขึ้นทันทีว่า “อาอวี๋ ไปเถิด! ข้าจะติดตามเจ้าไปด้วย!” เซียวหลินเทียนเข้าใจหลิงอวี๋ หากครั้งนี้นางมิได้ไป นางจะรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตความเป็นตายของหยวนเฉี่ยนเฉี่ยนและท่านอ๋องเหลียนเกี่ยวพันกับชีวิตของผู้คนมากมายพวกเขาสามารถช่วยเหลือได้ ทว่าหากมองดูอยู่เฉย ๆ นั่นมิใช่สิ่งที่คนอย่างหลิงอวี๋จะกระทำโดยเด็ดขาดหลิงอวี๋ก็เข้าใจเซียวหลินเทียน เมื่อเห็นเขากล่าวเช่นนี้ ก็หมายความว่าเขาสนับสนุนให้นางไป นางคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “ตกลง ข้าจะไปตรวจดู แต่ให้เวลาข้าสามวัน สามวันให้หลัง เราจะออกเด