เมื่อได้ยินเสียงของหยวนป๋อ หลิงอวี๋จึงลืมตาขึ้นเบื้องหน้าคล้ายยังมีแสงสว่างวาบไหว อันเป็นภาพตกค้างจากการเคลื่อนย้ายทว่าเพียงครู่เดียว ภาพเหล่านั้นก็ค่อย ๆ เลือนหายไปทันใดนั้น หลิงอวี๋ก็มองเห็นทิวเขาสลับซับซ้อนในระยะไกล ความเขียวขจีอันอุดมสมบูรณ์ช่วยปลอบประโลมดวงตาของนางได้เป็นอย่างดียามนี้พวกเขากำลังยืนอยู่บนลานกว้างขนาดมหึมา ซึ่งเต็มไปด้วยกอหญ้าสูงท่วมเอวร่างของพวกเขาร่วงหล่นลงบนพงหญ้า ทว่ากอหญ้าหนานุ่มเหล่านี้เปรียบเสมือนเบาะรองรับขนาดใหญ่ ยามตกลงมาจึงมิได้รับบาดเจ็บ“บ้านของข้าน้อยอยู่ด้านบนนั้น!”หยวนป๋อผายมือชี้ขึ้นไปบนยอดสูงหลิงอวี๋มองตามไป ก็เห็นตำหนักอันโอฬารตระหง่านอยู่บนยอดเขาความยิ่งใหญ่อลังการนี้มิได้ด้อยไปกว่าวังเทพของหวงฝู่หลินเลย นี่คงเป็นผลลัพธ์จากความเพียรพยายามหลายชั่วอายุคนของตำหนักเสวียนเทียนกระมัง!เซียวหลินเทียนมองมิเห็นสิ่งใด แม้นึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ด้วยทิฐิมานะแห่งศักดิ์ศรี เขาจึงมิได้เอ่ยปากถามหลิงอวี๋ว่านางเห็นสิ่งใดเผยอวี้และหลิงหว่านต่างพากันตะลึงงัน ตำหนักเสวียนเทียนยังมั่งคั่งถึงเพียงนี้ เช่นนั้นแคว้นซิงลั่วคงจะร่ำรวยมหาศาลจนยากจะจินตนา
Read more