muwi nalang kami ni mommy sa condo niya. Pagdating namin ay nandito na sa si Evan sa waiting area, naghintay sa amin. Agad akong bumaba at tarantang tinanong kung alam ba niya ang tungkol sa amin ni Raven ngunit nakatitig lang ito at maya-maya ay binaling ang tingin kay mommy saka tumingin ulit sa akin."Pasensya kana Alexis, sa ngayon hindi ko muna masasagot ang kasagutan mo, alam mo namang nagkita lang tayo nitong trial ng kaso ng mga magulang natin." Napatigil ako. "Anong kaso?" TuminginAko kina mommy. Bumuntong hininga si mommy at pinapasok muna kami ni Evan sa bahay. Dito na kinuwento nila mommy ang present memories ko ngunit kahit martilyohin ko man ang ulo ko, wala talaga akong maalala. Niyakap ako ng mahigpit ni mommy at humingi sila ng tawad kung bakit hindi nila sinabi sa akin lahat subalit ang tungkol sa amin ni Raven ay hindi pa nila sinabi, basta ang sinabi lang nila ay, Raven and I shared memories together noon at hinihintay raw ni Raven na maalala ko siya. Gusto ko

agpaalam na muna kami sa kanila. Ayaw pa nga sanang bitawan ni Ms. Jenica ang kamay ko ngunit kailangan ko rin magmadali para sa meeting. Nagulat nalang ako na kasama pala siya sa meeting na ito. Nakaupo kami sa mahabang mesa at may mineral water pang nakahanda. Akala ko'y marami kami sa meeting na ito ngunit lima lang pala kami. Halos 30 minutes rin bago nagsimula ang meeting, nagtataka man ngunit nananatili paring kalmado. Maya-maya ay biglang bumukas ang malaking screen sa aming harapan.Nakita ko si Raven, nakaupo, nakasout ng tuxedo at naka one sided pa ang buhok. Naka call raw ito para may anunsyo. Kasama lang namin dito si Ms. Jenica, Manager, at ibang higher position. Nagulat ako ng nag anunsyo ito na ako raw muna ang mamahala ng kompanya, for temporary lang muna habang hindi pa siya makabalik ng Pilipinas. Ngayon ko nalang rin nalaman na wala na pala ibang shareholder maliban doon kina Mrs. Illustre na ngayon ay nakapangalan na sa akin. Pumalakpak naman ang mga kasama nami

Pagdating namin ay agad na kaming bumaba at dinala ang ibang gamit na dala ni Evan at Jenica. Nagdala pa sila ng ihawan at folding chair at table. "Dito tayo nag team building dati," tugon ni Jenica sa akin. Lumingon ako sa kaliwa't kanan, sa harap at likod at pinagmasdan bawat sulok ngunit wala parin akong naalala. "How do you feel?" tanong niya. "Okay lang, kaso wala parin akong natandaan pero okay lang, sulitin nating ang araw na ito." "Tama!" Sambat ni Evan at umakbay ito sa akin. Napatitig si Jenica sa amin, hinawi ko ang kamay nito at pinandirian. Agad akong lumapit kay Jenica at sa kanya naman ako umakbay. Pagpasok namin ay namangha ako sa ganda at luwag. Mayrong swimming pool at sa likod naman nito ang dagat. Tinuro ni Jenica kung saan mismo naganap dati ang team building namin. Masaya akong pinapakinggan ang bawat kuwento niya, kahit man ay walang naalala ang importante ay nababalikan ko pa ang mga lugar, pinapasalamatan ko parin ang buhay na meron ako ngayon. Alam kong

Lumabas na ako ng kuwarto para kumain, as usual dito narin nag haponan si Evan. Lagi nalang nalilibre ng pagkain ang doctor na ito. Kung nandito lang sana si Raven ay mas masaya sana. Everyday ko naman nakikita ang mukha niya pero iba parin kapag nayayakap ko siya. Pagkatapos kumain ay tumambay muna kami sa labas ni Evan. Biglang nagyaya na gala raw kami sa mall saglit, since walanaman na ako masyadong gagawin nagpaalam na ako kay mommy. Agad akong sumakay sa kotse niya. "Dadaanan ba natin si Jenica?" "Hindi muna baka busy rin 'yon." Hindi ko nalang rin ito tinanong pang muli at baka nga busy din iyon. May nadaanan kaming tambayan na maraming street foods na binebenta tapos may field na kung saan pwede kayo maglatag at umupo habang nakatanaw sa fountain na sumasayaw. Evan told me na dito nalang raw kami. Nagpaluto agad ako ng paborito kong burger at kwek-kwek, mabuti nalang ay hindi maarte si Evan magkaibigan nga sila ni Raven kahit doctor at Ceo na ay wala paring ka arte-arte, s

Nagtaka man kung bakit naiyak si Raven ngunit hinayaan ko nalang marahil masaya lang siya na ngayon ay nagkita kaming muli. Ilang minuto ring natahimik kami, hinayaan ko ang moment na ito para mas maramdaman namin ang bawat isa. Kumalas siya sa kaniyang pagyakap sa akin... Hinarap niya ako at hinawakan sa mukha... "I'm s-sorry..." Taimtim niyang pagkasabi sakin habang nangingilid ang kaniyang mga luha. "Sorry for what? Dahil ngayon ka lang nakauwi? Dahil natagalan ka? Okay lang, ang importante ngayon ay nandito kana sa tabi ko." Pumapatak ang kaniyang mga luha... Slowly, he kissed me again on my lips. Mas ramdam ko ang pananabik at pagmamahal ngunit bakit may kirot sa aking dibdib? Bakit naramdaman kong may bumabagabag sa kaniyang puso't-isip? May problema ba siya? Sumabay ako sa pananabik ng aming katawan hanggang sa nawalan kami ng lakas at nakahiga habang magkayakap sa isat-isa. ------- Pag-gising ko ay wala si Raven sa aking tabi. Agad akong nakaramdam ng kaba siguro'y may