Para siyang nabingi sa sinabi nito. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang sabihin habang nakatitig kay Lavender na nakangisi sa kanya. Isang ngiti na alam ng langit kung gaano niya kakinamumuhian ngayon. “Cat got your tongue?” nakangising sambit nito. “Didn’t you even wonder where he is now? It’s been what? Two days since we last saw him, so do you. Did he ever left you a message saying where he is now? I bet no.” Yes, he didn’t leave any message for her. Wala itong chinat sa kanya tungkol sa kung nasaan ito ngayon ngunit kaya pala wala itong paramdam sa kanya ay may pinagkakabalahan na ito. At the moment, she wanted to break down. She wanted to cry. She wanted to slap Lavender. But then for what? Hindi ba dapat ay magpasalamat siya rito dahil sa nalaman na niya ang rason. So instead of crying, Chandria forced herself to smile at her as if it’s nothing important. Muli siyang sumimsim sa kanyang hawak na milk tea. “Why are you so concerned? Are you afraid that your best of frie

Naalimpungatan siya nang maramdaman niyang may humawak sa kanyang tiyan. Mariin niyang pinikit ang mga mata at dahan-dahan itong dinilat. Ganoon ang gulat sa kanyang mga mata nang bumungad si Leon sa kanyang mga mata. Agad siyang napabangon at naglibot ng paningin sa buong paligid. Napatayo rin naman si Leon sa gulat at hinawakan siya sa braso. Doon napansin ni Chandria na nasa ospital siya ngayon at mukhang na sa isang pribadong silid. “Anong ginagawa ko rito?” wala sa sarili niyang tanong at tumingin kay Leon. “What are you doing here?” His jaw clenched. “How long are you gonna hide it from me, Chandria?” Sa simpleng tanong ng binatang ‘yon ay natigilan siya. Tinignan niya ang binata at nakita kung gaano ito kaseryoso ngayon. Bumilis ang tibok ng kanyang dibdib at nagsisimula na siyang makaramdam ng kaba. Anong hide ang pinagsasabi niya? Alam na ba nito ang tungkol sa mga bata? What does he mean by that? What the hell? Napalunok ang dalaga at bumaling kay Leon. Tinatagan niya

“What are you planning to do now?” mahinang tanong ng kanyang kapatid. “Hindi habang buhay ay matatago mo sa kanya ang tungkol sa kambal.” Napatingin siya sa kanyang kapatid at bumuntong hininga. Sa makatunayan ay hindi na niya alam kung paano sasabihin kay Leon ang tungkol sa mga bata. Lalo na nang masaksihan niya kung gaano kagalit ang mga mata nito nang malamang buntis siya. Hinimas niya ang kanyang tiyan at tumingin sa kawalan. “To be honest, Kuya, I don’t know. I’m confused. Natatakot ako na baka hindi niya tanggapin ang mga bata.” “Tinanggap niya nang buong-buo ang pinagbubuntis mo ngayon. For sure he will accept Leil and Eros as well. But don’t expect him not to raise questions, Chandria. Paniguradong maraming tanong ang kanyang ibabato sa ‘yo tungkol sa mga bata.” Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at bumuntong hininga. Hindi na siya sigurado sa kanyang mga magiging desisyon. She’s confused as hell. Natatakot siya sa mga maaring mangyari. May kumatok sa pinto kaya nama

Nagising si Chandria ng bandang alas singko ng umaga. Gusto niya pa sanang matulog ngunit naalala niyang balak niyang pumasok ngayon sa trabaho. Gusto lang niya makita sa huling pagkakataon ang kanyang mga katrabaho bago siya umalis at magtungo ng Maynila. Kaya naman kahit na antok na antok pa siya ay pinilit niya ang sariling bumangon. She took a quick shower and changed. Ngunit paglabas niya ng kanyang silid ay nagulat siya nang makita si Leon na natutulog sa sofa. Matangkad ito kaya naman alam niyang hindi komportable ang pagkakahiga nito. Mahina siyang umiling at bumuntong hininga. Nilapitan niya ito at akmang tatapikin na sana ang pisngi nang masilayan niya kung gaano kahimbing ang tulog nito. Wala sa sarili niya itong tinitigan. Ano kaya ang magiging reaksyon ng lalaking ito kapag nalaman niyang may anak silang nauna bukod sa batang pinagbubuntis niya? She wanted to tell him now but something’s telling her to wait a little longer. Hindi niya alam kung ano pa ang inaantay niya.

Tahimik na nakahiga si Chandria sa silid. Hindi niya lubos akalaing darating ang panahon na ito, ang panahon na unti-unti ng dadami ang mga nakakaalam na mayroon siyang anak. She’s aware that time will really come for this day to happen but she didn’t expect it to be this sooner. Minsan ay napapaisip siya kung tama ba ang desisyon niyang muling umapak sa lupa ng Pilipinas. Because the moment she took a step in this country again, her life started turning upside down. Her life became a bumpy ride for her. Pinikit niya ang kanyang mga mata at mariing kinagat ang ibabang labi. It would be really unfair for Leon if she introduces Leo first to her twins. Kasi mas may karapatan si Leon na makilala ang mga bata kaysa kay Leo. Wala sa sarili niyang dinilat ang mga mata at tumingin sa orasan. It’s already one in the morning but she’s still here, wide awake. Hindi man lang naisipan ng antok na dalawin siya o kamustahin man lang. Dilat na dilat ang kanyang mga mata at ni konti ay wala siyang n