Nanatili lamang akong tahimik sa likurang bahagi ng sasakyan habang bumabyahe kami pauwi sa bahay. Katabi ko si Vonn, habang nakakandong naman si Amara kay Daphne. Si Miss Belle naman ay nasa harapan nkaupo at si Derick ang nagmamaneho. Si Derick at Amara lamang ang nag-uusap simula pa pag-alis namin sa mall. Sa sobrang daldal ng lalaking ito, tiyak na magkakasundo talaga sila ni Amara. Daig niya pa si Vonn sa kakulitan niya. Sobrang kabaliktaran sa pag-uugali ng kapatid niya. "Pretty what do you want from tito, when I visit you again?" tanong nito kay Amara at tumingin pa sa salamin Nang-aasar talaga ang kumag na 'to. Hindi man lang nagtanong sa akin kung okay lang ba magdala siya ng kung ano-ano para sa mga bata. Para ano? Suhol?"Hmm.." nakataas pa ang kamay ni Amara at nakaturo kanyang sintido na tila nag-iisip kung anong hihingin sa tito kupal niya. " Elsa & Anna po 'yong big. " she giggled and even clap her hands. Excited lang anak?"A'ryt! Elsa & Anna coming for the prett

"My college life is not perfect. I used to juggle work and school in order for me to survive. Being in a place where you don't have any relative or someone to help you in times of need is so tough that sometimes makes me think if I still have to pursue my dream.I came from a poor family. My father is a farmer and my mother is a plain housewife but, that doesn't stop me in dreaming big. I'm not saying this to humiliate my family or to gain sympathy, instead I am sharing this to serve as an inspiration to all. Destiny is really good when I got the chance to get the scholarship in the university where I started my journey as an accountancy student. I get the chance to do my first step towards my dream.Sometimes things don't get better, but I have to learn to live with the situation. I have to fix what I can and adapt to what I can't, that's my way of coping up.I was on my last year in college when fate challenge me with its own game . I had to encounter the most painful yet the bes

Pagdating namin sa bahay nung araw na yun humingi ako ng tawad sa mga bata. I don't know exactly kung para saan, siguro para sa paggiging makasarili ko at sa pagtago ko sa kanila. Masisisi ba niya ako? Sobrang sakit ang ginawa niya sa akin. Hindi ko makakalimutan ang pagtaboy niya sa akin kahit anong pagmamakaawa na ang ginawa ko sa kanya. Mas pinaniwalaan niya pa ang mga sinabi ni Jana kesa sa akin.That night before ako umuwi dito sa amin pinuntahan ko pa siya sa condo niya. Nagawa kong pakiusapan ang gwardiya ng kompanya nila na ibigay sa akin ang kanyang address. Nung una ayaw pa ibigay sa akin pero nagmakaawa ako dito.Ilang beses na akong nagdo-door bell pero hindi pa rin ako pinagbubuksan. Sinabi naman ng receptionist na andito siya sa unit niya kaya alam kong nasa loob lang siya. Hindi ko alam kung haharapin niya ako pero kahit ilang oras pa ako maghintay dito sa labas gagawin ko makausap ko lang siya. This is my last chance, if I have to beg gagawain ko. Ganun ko siya ka

"Amara, Vonn, mama wants to say something to you. I don't know where to start but...I want to say sorry to both of you anak. " Nakita ko ang kalituhan sa mga mata ng kambal. Pilit kong pinipigilan ang luhang gustong kumawala sa aking mga mata pero hindi ko na napigilan ang pamumuo nito. "You know how much mama love you right? I hope one day if you'll remember this you will not blame mama. Sorry babies. I want to say sorry for keeping you away from your father." I paused and gently held their hands while looking straight in their eyes. "There are things that I can't explain for now, but time will come you will understand why I did that."Pinalis ko ang mga luhang nag-uunahan sa aking pisngi saka maliit akong ngumiti sa kanila. "You saw that man outside?" Tumango silang dalawa sa akin." Amara, Vonn, he is your father." nakita kong humikbi ang dalawa. "Andito siya para makilala niya kayo. Andito siya dahil gusto niyang bumawi sa inyo. Alam kong natagalan bago ito mangyari pero sana m

"Now if you'll excuse me, I want to rest. Give me back my peace." I saw the pain reflected in his eyes when I said that but I don't care at all. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil kapag tinitingnan ko siya muling bumabalik ang sakit na nararamdaman ko noon. "Please don't get me wrong, Babe. I know I'm an ass, I don't even know how to react properly. But please I'm begging you, help me Margaux. All these are new to me. I'm used being alone for years then suddenly all these. I'm elated but I don't know how to react. I'm just my normal self. Mayabang, masungit at kung ano-ano pang masasamang salitang pwede mong ikabit sa kin. But please, believe me, it's not my intention to hurt you, to insult you or boss around. It's just that...I'm lost. I don't know what to do now.""Sana naisip mo din yan nung pinagtabuyan mo ako. Lahat din bago sa akin noon. Hindi ko rin alam kung anong gagawin ko. Tahimik ang buhay ko noon pero ginulo mo. You're a walking red flag Hendrick but I still chose yo