All Chapters of Scars From The Past: Chapter 61 - Chapter 70

"My son.... Enzo... hmmm...," pilit na ibinubuka ni mommy ang bibig niya upang kausapin ako ngunit pinigilan ko siya agad. "Shhhh... okay lang mommy, huwag ka munang magsalita, hindi makakabuti sa iyong kalagayan," sabi ko pa. Ngumiti si mommy sa akin at pinisil rin ang kamay kong hawak niya. Awa ng Diyos matapos ang mahabang oras ng operasyon at ilang oras niyang pananatili sa recovery room ay naggising na rin si mommy. Matagumpay ang naging operasyon kay mommy. Mabuti na lang ay minor reconstruction lang ng heart niya ang ginawa sa kanyang puso. Inayos lang ang mga valves na bumura ng daluyan ng dugo sa kanyang puso na hindi na madadala sa gamutan ng tabletas at kapsula. "Mom, don't worry too much, ayos lang ako, ang intindihin mo ang magpaggaling, okay?," tumatango-tango siya sa akin at biglang tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata. "Mom... naman please tatagan mo ang sarili mo... I love you, mom... please don't cry," sinikap kong hindi mapaiyak at mapiyok sa pagsubo

"Ayieh, Liza... hindi ako makapaniwala.. yes, ang bongga talaga ng party mo, ikaw na talaga ang perfect princess of all time... graveh, hindi ka na talaga mareach!," kinikilig na wika ni Rica habang nilalantakan ang pagkain sa kanyang plato. "Heh, ano ka ba Ric, puwede bang kumain ka na lang muna, aasikasuhin ko pa ang mga bisita... by the way, thanks to you, kung hindi mo ako tinulungan sa pag-aayos ng mansion party ngayon hindi ganito ka successful 'to," balik ko sa kanya. "You are very much, welcome friend, sige na asikasuhin muna ang mga bisita, tatapusin ko lang itong pagkain ko dahil tum-gots na talaga itong mga alaga ko," kwelang sabi pa ni Rica. Iniwan ko na siya sa kanyang lamesa na kumakain. Abala ang lahat sa pagkukuwentuhan sa kanya-kanyang lamesa nila. Nasa isang daan ding mga bisita ang inimbita ko karamihan ay mga tauhan ko sa kumpanya. Masaya akong naisakatuparan ko na ang lahat ng aking mga pangarap. Pero deep inside my heart, may kulang pa rin iyon ay mabigyan

Eliza POV “Kahit kailan talaga Anton hindi ka mananalo sa akin!,” gigil na saad ko matapos kung paduguin at paputukin ang labi niya sa magkakasunod na upper cut na pinakawalan ko. Tila bangag na humandusay ito sa sahig. Marahil siguro ay nakainum si Anton kung kaya’t mas malakas ako sa kanya o hindi kaya ay pinagbibigyan lamang niya ako. Inuwestra ko ang aking paa upang tadyakan siya dahil hindi pa ako nakokontento sa sakit na idinulot ko sa kanya. Kulang pa iyan sa pagtatangka niya sa akin. Subalit ang akala ko ay wala na itong lakas upang umabanse sa akin ay akala ko lang pala iyon dahil bigla niyang hinila ang paa ko at sabay hawak din sa balakang ko pahiga sa ibabaw niya. “Hindi bale ng mabugbog mo ako ng paulit- ulit at matalo ako sa iyo dito sa loob ng boxing ring basta’t hindi lang diyan sa puso mo,” madamdaming saad pa nito sa akin. “Ano ba Anton, pakawalan mo nga ako, isa!,” pilit akong kumakawala sa kanya ngunit mahigpit ang yapos niya sa akin at pilit nitong pina

ELIZA POV “Ayieeeh… ikaw na talaga ang nanalo… girl, sayo na ang korona… hehehe!!,” malakas na tili ni Rica na nakapasok na pala sa aking silid kung kaya’t naggising ako sa aking mahimbing na tulog. “Shhhh… ano ka ba Rica!!! Ang aga- aga pa ay nambubulahaw ka ng tulog ko!!!,” anghal ko pa na hindi man lang idinilat ng mga mata. “Anong aga-aga, tanghali na kaya! Kaya gumising ka na diyan at naghihintay na sa iyo ang iyong masugid na manliligaw…yieehhh… may pa flowers pa… heheh… bangon na riyan at maligo ka na… dali na… hindi dapat pinaghihintay ang poging iyon!,” daldal pa ni Rica na kinaladkad na ako patayo kaya’t napadilat na ako. “Lang hiya naman Rica… wala akong planong magpaligaw kahit gaano man iyan kapogi!,” hiyaw ko pa sa inis. Bumalik ako sa paghiga at nagtalukbong ng comforter. Ang ayaw na ayaw ko pa naman ang ipinipilit ako sa atong hindi ko gusto. May hula na ako kung sino ang tinutukoy ni Rica pero ayaw ko pa rin pangalanan sa isipan ko. “Kawawa naman iyong pogi

ANTONIO DELA VEGA POV “Napaamo muna ba ang babaeng iyon?,” anas ng may edad na lalake sa aking likuran. Nakatanaw ako sa labas ng glass wall sa aking condo unit habang sumisimsim ng alak. Ayaw ko mang pakisamahan at kausapin ang matandang ito ay wala na akong iba pang choice. Kailangan niya ako pero mas higit ko siyang kailangan. “Yes… konting- konti na lang mapapasaakin din siya!,” ganti ko. “Good!,” may kasiguraduhan nitong sabi. “Hindi ka pa ba aalis?,” walang gana kong sabi. “Son!,” anas pa nito. “Marami pa akong gagawin, makakaalis ka na!,” pagtataboy ko sa kanya. “Hindi mo lang ba ako iimbitahan makipag-inuman sa iyo?,” parinig pa nito. “Like what I have said, may gagawin pa ako next time na lang!,” turan ko pero mapilit pa rin ang matanda. “Son, kung ano man ang nangyari sa nakaraan puwede bang ibaon na lang sa limot, we can start anew!,” panimula pa nito. “Will you shot up! Pinapasok kita muli sa buhay ko dahil pareho lang tayong may kailangan sa isa’t