Semua Bab Scars From The Past: Bab 61 - Bab 68

"My son.... Enzo... hmmm...," pilit na ibinubuka ni mommy ang bibig niya upang kausapin ako ngunit pinigilan ko siya agad. "Shhhh... okay lang mommy, huwag ka munang magsalita, hindi makakabuti sa iyong kalagayan," sabi ko pa. Ngumiti si mommy sa akin at pinisil rin ang kamay kong hawak niya. Awa ng Diyos matapos ang mahabang oras ng operasyon at ilang oras niyang pananatili sa recovery room ay naggising na rin si mommy. Matagumpay ang naging operasyon kay mommy. Mabuti na lang ay minor reconstruction lang ng heart niya ang ginawa sa kanyang puso. Inayos lang ang mga valves na bumura ng daluyan ng dugo sa kanyang puso na hindi na madadala sa gamutan ng tabletas at kapsula. "Mom, don't worry too much, ayos lang ako, ang intindihin mo ang magpaggaling, okay?," tumatango-tango siya sa akin at biglang tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata. "Mom... naman please tatagan mo ang sarili mo... I love you, mom... please don't cry," sinikap kong hindi mapaiyak at mapiyok sa pagsubo

"Ayieh, Liza... hindi ako makapaniwala.. yes, ang bongga talaga ng party mo, ikaw na talaga ang perfect princess of all time... graveh, hindi ka na talaga mareach!," kinikilig na wika ni Rica habang nilalantakan ang pagkain sa kanyang plato. "Heh, ano ka ba Ric, puwede bang kumain ka na lang muna, aasikasuhin ko pa ang mga bisita... by the way, thanks to you, kung hindi mo ako tinulungan sa pag-aayos ng mansion party ngayon hindi ganito ka successful 'to," balik ko sa kanya. "You are very much, welcome friend, sige na asikasuhin muna ang mga bisita, tatapusin ko lang itong pagkain ko dahil tum-gots na talaga itong mga alaga ko," kwelang sabi pa ni Rica. Iniwan ko na siya sa kanyang lamesa na kumakain. Abala ang lahat sa pagkukuwentuhan sa kanya-kanyang lamesa nila. Nasa isang daan ding mga bisita ang inimbita ko karamihan ay mga tauhan ko sa kumpanya. Masaya akong naisakatuparan ko na ang lahat ng aking mga pangarap. Pero deep inside my heart, may kulang pa rin iyon ay mabigyan

Eliza POV “Kahit kailan talaga Anton hindi ka mananalo sa akin!,” gigil na saad ko matapos kung paduguin at paputukin ang labi niya sa magkakasunod na upper cut na pinakawalan ko. Tila bangag na humandusay ito sa sahig. Marahil siguro ay nakainum si Anton kung kaya’t mas malakas ako sa kanya o hindi kaya ay pinagbibigyan lamang niya ako. Inuwestra ko ang aking paa upang tadyakan siya dahil hindi pa ako nakokontento sa sakit na idinulot ko sa kanya. Kulang pa iyan sa pagtatangka niya sa akin. Subalit ang akala ko ay wala na itong lakas upang umabanse sa akin ay akala ko lang pala iyon dahil bigla niyang hinila ang paa ko at sabay hawak din sa balakang ko pahiga sa ibabaw niya. “Hindi bale ng mabugbog mo ako ng paulit- ulit at matalo ako sa iyo dito sa loob ng boxing ring basta’t hindi lang diyan sa puso mo,” madamdaming saad pa nito sa akin. “Ano ba Anton, pakawalan mo nga ako, isa!,” pilit akong kumakawala sa kanya ngunit mahigpit ang yapos niya sa akin at pilit nitong pina

THIRD PERSON POV Napangiti ako ng pagak habang binabaybay ko ang daan pauwi sa aking tinutuluyang apartment. Ang nirentahan kong matutuluyan ni Eliza habang naririto siya sa siyudad. Gamit ang aking Yamaha Aerox 155 na palagi kong kasakasama sa aking ekspidisyon saang panig ng bansa o lugar. Pakiwari ko ay hari ako ng kalsada sa tuwing pinapatakbo ko itong motorsiklo. Sa mundong ginagagalawan ko na bawat kilos ay alerto at maliksi. Hindi puwede ang papatay- patay at palamya-lamya. Hindi ko man ninais ang ganitong buhay pero wala akong pagpipilian pa. Kailangan kong mabuhay at panagutin ang mga taong naging dahilan ng aking kasawian at kalungkutan. Isa akong putok sa buho. Walang nagmamahal, walang pamilya. Nag-iisa sa buhay ngunit dahil kay Eliza nagkaroon ng saysay ang buhay ko. Katorse anyos lamang ako ng lisanin ng aking ina ang mundong mapanakit at puno ng pagdurusa. Mapagmahal at mapag-alaga sa akin si inay ngunit dahil sa labis na kahirapan ay hindi man lang niya naip