"Hindi ka ba masaya sa nilalaro natin, Trina?" Tanong ng batang si Marco kay Trina habang nakabusangot ito at halos hindi maipinta ang mukha."Sa tingin n'yo matutuwa ako? Eh, puro toy car, spiderman, at superman ang nilalaro niyo. Lahat pang lalaki! Kayo kaya ang maglaro ng Barbie doll 'di ba hindi rin kayo matutuwa!" Yamot na sabi ni Trina sa dalawang batang lalaki na kalaro niya."Ano pala ang gusto mong laro?" Masungit na sagot naman ng batang si Franco habang nililigpit nito ang mga laruan nila at binabalik sa box."Malamang! Iyong lahat tayo nag-eenjoy hindi iyong kayo lang!" inis na saad ni Trina."Ganito na lang, akin na 'yang hawak mong Barbie doll." Sabi naman ni Marco at kinuha rin niya sa kanyang tabi ang laruan nitong si Superman. "Kunwari'y may kasalan. Sina Barbie doll at Superman ang ikakasal. Tapos, ikaw naman Franco kunwari ang Pari." Masiglang sabi ng batang si Marco."Ano ba 'yan! Ang boring naman ng larong gusto niyo!" kakamot-kamot sa kanyang ulo na sabi ng bata

"Ate Tinay, na saan ka?" Sigaw ng kapatid kong si Miko pagpasok niya sa loob ng aming bahay. Naririndi ako sa kaniyang pagsigaw lalo na ang pagbigkas niya ng aking palayaw.Nasa loob ako ng aming kwarto, inaayos ko ang mga gamit kong nakakalat sa ibabaw ng mesa. Katatapos ko lang din kasing gumawa ng aming project. Ramdam ko pa ang pangangalay ng batok ko dahil inabot na yata ako ng apat na oras bago matapos.Pagkatapos ko sa kwarto maglinis ay lumabas naman ako sa sala. Kanina pa ako paikot-ikot sa aming bahay at nag-aayos ng kung anu-ano para lang hindi ako dalawin ng pagkabagot. Nang marinig ko ang boses ng aking kapatid ay lumabas akong nakataas ang aking kilay at naka-pameywang sa harap ng pinto."Hindi ba't sinabihan na kita na 'wag mo akong tawaging 'Tinay'. Pwede naman Ate Trina, Ate Kat, o Ate Reign, huwag lang Ate Tinay dahil para akong nabibingi sa tuwing binibigkas mo 'yan." Yamot kong sabi sa aking kapatid. Naiinis ako, sa dinami-rami ng palayaw na pwedeng makuha sa panga

"Isang buwan na lang ga-graduate ka na, Katrina." kausap ko ang aking sarili habang naglalakad papuntang sakayan ng jeep. Bumuntong hininga pa ako at napatingala sa ulap na kulay asul. "Iba talaga kapag pinanganak ka ng mahirap. Makakaraos din tayo, Inay, Itay," muli kong sambit. Inayos ko ang aking bag at mabilis nang naglakad. Tumakbo ako nang makita kong mapupuno na ang jeep na ba-biyahe papunta sa aming bayan. Kung sa isang nakapila na jeep pa kasi ako sasakay baka abutin ako ng ilang minuto bago mapuno. Minsan, hindi sa school ako nai-stress, kung 'di sa biyahe, mainit na malayo pa. Malayo rin kasi ang pinapasukan ko abot din ng isang oras mabuti sana kung kasama ko palagi si Kristine. Minsan kasi sinusundo at hinahatid siya ng kaniyang Papa gamit ang kanilang motor. Nakakatanggal din kasi ng pagod kapag may kasama kang kaibigan na minsan joker minsan may aning-aning. "Sorry po, Kuya," hinging paumanhin ko sa lalaking nabangga ko ang braso dahil sa pagmamadali kong makasakay. B

Medyo may kalayuan ang bahay namin sa mansion pero hindi ako natatakot magkalad kahit na dumidilim na ang kalangitan. Wala naman kasi akong nadadaanan na malalagong damo o mga puno dahil mga magagandang halaman lang ang tangi kong nakikita. Napakatahimik at ang tanging naririnig ko lang ay ang huni ng mga ibon. Huminto ako saglit sa may kumpol ng naggagandahang puting rosas at kumuha roon ng isang bulaklak. Inipit ko ito sa aking tenga at saka pinagpatuloy ang aking paglalakad. Pasipol-sipol pa ako habang sinasamyo ang sariwang hangin na dumadampi sa aking balat. Napakasariwa ng hangin na nanggagaling sa mga puno at halaman, walang bahid ng usok na nanggagaling sa mga sasakyan sa syudad.Natatanaw ko na ang munti namin bahay kaya nagmadali na akong naglakad. Ilang dipa na lang nang biglang may humawak sa aking balikat. Napasigaw ako sa gulat at biglang tumakbo. "Trina, sandali lang." Napahinto ako sa aking pagtakbo dahil kilala ko ang boses na nanggagaling sa aking likuran."Kanina

Malapit na kami sa sakayan ng jeep nang bumaba ang pamilyar na pigura sa loob ng itim na kotse. Hinila ko si Christine na nagtatanong ang itsura. Aakyat na sana kami sa jeep nang tawagin ako ni Marco. Hindi ako lumingon pero ang kaibigan kong matalas ang pandinig ang lumingon sa aming likod na kung saan nakatayo roon si Marco."Bessy may tumawag sa iyong gwapo." kinikilig nitong sabi. Hindi pa kasi nito kilala si Marco kaya naman ganu'n na lang siya mag-react."Huwag ka ngang assume-ra. Baka kapangalan ko lang iyon." sabi kong hindi pa rin lumilingon sa aking likod."Hindi eh, ikaw talaga iyon. At saka dito siya nakatingin sa atin. Andiyan na siya, Bessy, palapit na siya sa atin!" ani ni Christine na andu'n pa rin ang kilig. Para itong sinisilihan sa pwet dahil sa kilig. Hindi ko siya pinakinggan. Humakbang ako palayo at aakyat na sana sa jeep pero ang bruha kong kaibigan, hinila ako pabalik. "Ayy, kalabaw ka! Kaya pala puro ka hindi kasi nakatalikod ka sa akin. Sino ba ang tinitign