“BAKIT ako ang pinili mong ‘gumalaw’ sa ‘yo noong gabing iyon, para mabuntis ka at magkaroon ng anak?” Diretso ang tanong na iyon ni Vincent. Para bang walang pakundangan sa mararamdaman niyang – pagkapahiya, kung sakali…Napaawang nga ang labi ng dalaga. Ano ang isasagot niya? Diretsahang sagot din ba? Wala nang paligoy-ligoy? Hindi na siya magkukunwari?“N-naitanong mo na ‘yan sa akin, ‘di ba?”Umiling si Vincent. “Not really. Nagparamdam lang ako. Nagpahapyaw lang but, umiwas ka kasi sa very personal question.”“Bakit kailangang itanong mo pa ‘yan kung alam mo palang umiwas na ako dati?”“Baka sakaling sagutin mo na ako this time.” Seryosong sobra si Vincent. Ang mga mata ay matiim pa rin na nakatitig sa simple pero magandang mukha ng kaharap.“Ano ang mapapala mo and vice versa kung sasagutin ko ang tanong mong ‘yan?” seryoso rin si Andrea. Pilit na pinaglabanan ang dibdib na sumisikdo.“Hindi ko alam. Pero base sa magiging sagot mo, tatapatan ko ‘yon ng mga salitang parehong magp

PARANG bayanihan ang nangyayari nang mga sandaling iyon. Habang si Vincent ay nagpapanday para sa rehas ng bintanilya sa kusina ni Andrea, matapos namang mamalengke ng mga babaunin nila sa picnic ang tropa, ang mga ito na rin naman ang kusang nagsikilos para sa pagluluto na doon na rin sa bahay ni Andrea ginawa.“Pareng Toto,” ani Gino habang naghihiwa ng mga pansahog katabi ang asawa ni Meldy na nagtutuhog naman ng pang-barbeque. “Patitikimin kita ng specialty kong kalderetang baka. Sa sarap, baka malimutan mo ang pangalan mo pati pangalan ng misis mo.” Pabulong pa nitong sabi.Napahagalpak ng tawa si Toto. “Pareng Gino parang ‘di uubra kay Imelda ‘yan, kahit gaano pa kasarap ang putaheng ipatikim mo sa akin. Mangyari, parang anino ko ‘yan. Laging nakasunod sa akin at laging pinapaalala kung sino siya sa buhay ko!”“Gano’n pare? Paanong laging pinapaalala kamo kung sino siya sa buhay mo?”Tumingin pa muna si Toto sa dako nina Andrea at Meldy na may kan’ya-kan’ya ring ginagawa.“Samp

“KUWARENTA na ako. Matanda na. Parang nakakahiya nang mag-asawa. Baka kung ano pa ang isipin sa akin ng ibang tao. Baka sabihin, gusto ko lang no’ng ‘ano’ kaya ako nag-asawa.” Sabi pa ni Andrea.“Ng ano?” Napangiti si Vincent.“Alam mo na kung ano ‘yon. Kailangan ko pa bang sabihin ng literal?” umismid ang dalagang ina.Natawa si Vincent. Bakit ba ang sarap-sarap pagmasdan ni Andrea kapag ganoong umiingos ito?Hindi man ito kagandahan pero parang hindi siya nagsasawa na titigan ang mukha nito. Siguro dahil, kinababakasan niya iyon ng kainosentihan…“Bakit mo iisipin ang sasabihin sa ‘yo ng ibang tao? Wala silang pakialam sa buhay mo. Basta kilala mo ang sarili mo at wala kang tinatapakan, who cares whatever they think and say? Saka, sino ba ang maysabi na matanda na ang kuwarenta? Life begins at fourty. Huwag mong kalimutan ‘yan. Ako nga, 41 na. Do I look old for my age?”Umiling si Andrea. Sa itsura ni Vincent, para nga lang itong nasa mid-thirties nito. Marunong itong mag-alaga sa s

NASA Maynila na uli sina Vincent. At dahil sa pag-aalala na wala siyang naririnig na anoman mula sa kasintahang Haponesa, naging balisa ang binata. Hindi ito mapalagay kahit kinokontra ng mga kaibigan niya ang mga negatibong naiisip niya tungkol kay Yuri.“Nag-out of town lang siguro iyon, pare. At hindi ka agad na-inform.” ani Fael.“Maaari nga. At baka walang signal doon sa pinuntahang lugar.” Segunda naman ni Gino.”“Okay lang si Yuri, pare. Huwag kang mag-isip nang ‘di maganda.” Saad naman ni Roy.“Ngayon lang nangyari ito. At kababalik niya lang sa Japan para i-assign agad siya sa labas, ng management ng kompanya nila. Saka, any move na gagawin niya, ini-inform niya agad ako, mga pare.“Nagtataka lang talaga ako na since the other night nang dumating tayo kina Andeng, hindi niya sinagot ang text ko at ang mga tawag ko kinabukasan.”“Baka naman nagseselos, ‘di kaya?” wika ni Fael.“Alam niya naman na dadalawin ko ang anak ko at hindi namin iyon pinagtalunan.”“At ang nanay ng anak

NAGSERYOSO ang tropa matapos lumabas ni Vincent sa banyo. Bagong ligo na ito. Parang walang nangyari at hindi naapektuhan ng alak kagabi bagama’t namumula pa rin ang mukha palibhasa’y mestisuhin.Hindi ito ngumingiti maging nang biruin uli ni Gino. Nag-dirty sign lang ito sa kaibigan.“Bakit ba nandito kayo? ‘Di ba may mga trabaho kayo?” medyo paangil niyang tanong sa mga ito.“Ang sungit, ah?! Parang babaeng nagmi-menopause!” Tudyo pa ni Gino.“Ba’t mo alam? May syota ka bang mawawalan na ng regla?” ani Fael.“Lol! Gano’n kasi ang tiyahin ko noon.” sagot pa ni Gino.“Legal holiday ngayon para sa tropa ni Vincent Valderama kaya naman nandito kaming lahat ngayon.” Hirit naman ni Roy. “Maupo ka nga rito, oy!” imi-nuwestra pa ni Roy ang bamboo sala set ni Vincent sa kuwarto niya kung saan sila nakaupo.Napailing si Vincent. Alam niyang hindi siya tatantanan ng mga kaibigan.Nagbihis muna siya. Naglolokong sinipulan pa siya ni Fael. “Watah badeh!”“Puwedeng mag-apply na macho dancer sa re