DAPIT hapon na nang ihatid nina Danica at Dylan sa airport sila Lily at Sheila, kasama ang mag-Asawang Andrie at Francine. Hindi na sumama ang Ina ng dalaga gawa nang napagod ito kanina. May edad na rin ito kaya mabilis makaramdam nang ganoon.“Salamat nang marami. Nag-enjoy kami ni Lily,” ani Sheila .“Ingat kayo.” Si Dylan.“Sana magkaroon tayo ulit ng time magbonding,” nakangiting singit ni Francine. Ngumiti si Sheila bilang tugon. Tumingin ito kay Andrie pero hindi naman nagsalita. Simula noong dumating ang mga ito ay hindi pa ito nakipag-usap kay Andrie maliban kay Francine. Pakiramdam niya may problema ang tatlo, o hindi kaya ay may kinalaman ito sa kaniya.Umere ang isang tinig hudyat nang pag-alis na ng eroplanong sasakyan nina Lily at Sheila.“Oh dzai, mami-miss kita,” ani Lily na yumakap kay Danica. Ganoon din si Sheila. “Tawagan kita kapag nakarating na kami ng Pampanga.”Malungkot na ngumiti si Danica. Wala na naman siyang makakausap sa mansyon. Aalis na rin ang kaniyan

NAGISING si Danica sa sunod-sunod na tunog mula sa kaniyang messenger kinaumagahan. Kahit nakapikit pa ang kabilang mata ay sabik niyang inabot ang cellphone sa ibabaw ng drawer desk. Napangiti siyang binasa ang mensahe ng bagong kaibigang nakilala niya lamang kagabi. Si SpongeBob. Bigla itong nag-pop-up sa message request at nalaman niyang kababayan niya ito kaya ganoon na lamang ang kaniyang tuwa. Bukod kina Lily at Sheila, natutuwa siyang magkaroon ng kaibigang kababayan sa Facebook. Tuluyan na siyang napabangon at tumipa ng mensahe.Hindi siya nagkaroon ng pagkakataon noon na ma-expose sa social media dahil sa wala siyang cellphone. Sapat lang ang kinikita ng mga magulang niya sa pagsasaka para sa pang-araw-araw nilang pangangailangan. Bukod pa roon, hindi siya nahilig sa mga ganoon, masaya na siyang gawin ang mga simpleng bagay kasama ng kaniyang mga kaibigan at ni Andrie. “Who’s that?”Awtomatikong lumipad ang mga mata ni Danica sa pinto ng banyo. “T-teka, hindi ba dapat kani

ALIW na pinagmasdan ni Danica ang mga kuhang litrato mula sa kaniyang cellphone habang nakahiga sa mahabang sopa. Kanina pa umalis si Dylan kaya’t nililibang na lamang niya ang sarili sa pagkuha ng mga litrato mula sa babasaging dingding kung saan kita ang matatayog na gusali at kumikinang na ilaw ng siyudad.Subalit naudlot sa ginagawa si Danica nang tumunog ang kaniyang messenger. Napangiti siya nang lumitaw ang icon avatar ni Spongebob. Dahil sa naka-activate naman ang kaniyang International roaming kung kaya’t malaya siyang makapag-online. Ang totoo, kanina pa siya nababagot. Hindi niya mahagilap si Lily at Sheila kung kailan kailangan niya nang makakausap. At laking pasasalamat nga niya na nagparamdam ang bagong kaibigan.Magaan ang loob ni Danica kay Spongebob. Pakiramdam niya ay matagal na niya itong kakilala kaya madali niya itong nakapalagayan ng loob. Sa katunayan, nagawa niyang sabihin rito ang lahat ng sama ng loob, maging ang pag-uusap nila ng dating nobyo no'ng isang

EKSAKTONG alas Dos ng hapon dumating ng Pilipinas ang mag-Asawa. Si Danica ay sinalubong agad ng biyanang babae pagkatuntong pa lamang sa bungad ng pinto. Mas nauna pa siya nitong kamustahin kaysa kay Dylan. Kesyo na-miss raw siya nito at marami silang pag-uusapan. Agad siya nitong inakay papuntang harden at ipinagmalaki ang bago nitong kinahuhumalingan, mga bagong collection ng iba’t-ibang klase ng bulaklak. Si Dylan naman ay naiwan sa sala kasama ng Lolo at Ama nito at mukhang seryuso ang pag-uusapan. “Here, sweetheart. But you have to promise me na iingatan mo ‘yan, huh,” ani Cassandra na inabot ang isang photo album kay Danica nang ayain siya nito sa kwarto pagkaraan. Naiintrigang binuksan agad iyon ni Danica. “Si Dylan po ito?” nangingitting tanong niya sa biyanan na tinutukoy ang nasa larawan. Ito ‘yong hinihingi niya bago sila lumipad papuntang England ni Dylan. Kuha iyon ng Katipan na nakabihis pambabae mula edad dalawa hanggang anim na taong gulang. “Yeah, since Anak naman

NAGISING si Dylan dahil sa tunog ng alarmed clock. Nakapikit niyang inabot iyon para i-off saka bumangon. Nakaramdam siya ng pagkahilo. Sinapo niya ang mukha gamit ang dalawang palad at nagpahinga. Kagabi pa mabigat ang pakiramdam niya at para siyang lalagnatin. Tuluyan na siyang bumaba ng kama makaraan matapos makapagpahinga. Tinungo niya ang banyo at dinusta ang sarili. “ARE you okay, Dylan?” puna ng kaniyang Daddy. Kasalukuyan siyang kumakain ng agahan kasama ang mga magulang at kaniyang Lolo. Tinaponan niya ito ng tingin at tipid na sumagot. “Yeah.” “No, you don’t look like one, baby. You looked pale. Are you sick?” puna rin ng kaniyang Mommy Cassandra na noon ay nakatingin sa kaniya maging ang kaniyang Lolo. Bakas sa mukha ng mga ito ang pag-aalala. “You’ve dealt with Venice successfully, Grandson. It’s okay to take a break. Si Enrico na muna ang bahala sa kompanya for the meantime,” anang kaniyang Lolo. Hindi siya nagsalita. Tahimik niyang nilalaro ang pagkaing nasa harapan