Semua Bab MY RUTHLESS ZILLIONAIRE IMPREGNATE ME : Bab 1 - Bab 8

HINDI ko akalain na mas mapapabilis din ang pagbalik ko sa Pilipinas. Natanggap ko ang messages ng aking personal assistant. Kaya naman siya na ang nag-schedule ng lahat para sa pagbisita ko sa isang pribadong ospital. Lalo naʼt magkikita na naman kami ng matalik kong kaibigan na si Travish Villamor. Dumiretso na rin ako sa Taguig sa aking condo unit. Hindi na rin ako nabigla, dahil alam ko naman na naroroon si Erika Buena. A simple girl that I'll never forget in my life. She's so kind and beautiful. Nang makilala ko siya sa isang resort sa Batangas. And I think, she's the one for me. As being my friend of mine. Mabuti na lang at tinulungan siya ng aking personal assistant, para magkaroon ng trabaho sa isang kilalang exclusive bar.Nang makarating ako sa Limbo Exclusive Bar. Iʼll never thought, na makikilala ko ang kaibigan nʼya na si Alejandra Samonte. Katulad nʼya ay simple lang din ito. Kaagad kong inilahad ang aking mga kamay. Nakita ko ang kaba sa kaniyang mukha. Kaya sa halip n

NANLALAMIG ang aking mga kamay nang maimulat ko ang aking mga mata. Walang kahit na anong sakit ang naramdaman ko sa pagitan ng aking mga hita? Halos manlabo ang paningin ko dahil sa nakakasilaw na ilaw, na nagmumula sa taas ng puting kisame. Hanggang sa marinig ko ang boses ni Erika. Naramdaman ko na lamang ang paghawak niya sa aking mga kamay.“Kamusta ka na. Wala ka bang kahit na anong sakit na nararamdaman sa katawan mo?” “Wa-wala naman akong kirot na naramdaman, Erika. Si Jacob ba nasaan sʼya?”“Nag-check lang siya nang ibang pasyenteng may sakit. Gusto mo baʼng kumain?” pag-aalala niyang tanong sa akin. Umiling ako. Saka ko hinawakan ang kaniyang mga kamay. “Hindi pa ako nagugutom. At isa pa, salamat sa pagbabantay mo sa akin.”“Kaibigan kita, Alejandra. Basta, magsabi ka lang kapag nagugutom ka na.”Nagpasya na siyang umalis sa aking tabi. Habang tahimik kong pinagmamasdan ang puting kisame na nagpapasulo sa aking mga mata. Hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa akin ang lal

“As soon as possible, I need another result, so I can be sure she is pregnant. Do you understand?” “Yes, Mr. Villamor.” Kaagad kong ibinaba ang aking telepono, na kahit man si Jacob ang nagsabing magiging maganda ang resulta. Mas nasunod pa rin ang kagustuhan kong makasigurado. She was glaring at me, and I saw it. Iyon ang mga tingin na ibinibigay niya sa akin. She clearly has a lot on her mind. But, I won't let it go away just because of her. I removed the necktie I was wearing. I feel like I'm being suffocated by something I can't explain. Tanging buntonghininga na lamang ang aking pinakawalan. Saka ako lumabas ng kaniyang silid. Naroroon pa rin ang pagdududa ko mula sa kaniya. Pagdududa na baka hindi siya sumunod sa aming napagkasunduan. Iniwan kong madilim ang silid. Ang bakas ng dampi ng ulan mula sa kurtina ay siyang nag-iwan ng marka sa akin. Wala akong pakialam. Iyon ang mas higit kong naramdaman. Masakit. Ngunit, hindi ko alam kung saan ako mag-uumpisa? Tila bumalik ang

PABAGSAK kong isinara ang pinto. Habang unti-unting naman akong napaupo sa sahig. Hindi ko man lang nagawang gumanti sa mga masakit na salitang iginawad nʼya sa akin. Sino ba naman ako sa kanʼya? Iyon ang tanong ko sa sarili. “Siguro nga ay isa akong bayarang babae. Siyam na buwan. Magtitiis ako. Hindi para sa sarili ko, kundi para sa kapatid ko.”Napatakip ang dalawa kong kamay sa aking mukha. Ramdam ko ang sakit mula sa aking puso, sa mga salitang hindi ko kayang kalimutan. Minabuti kong kuhanin ang aking telepono sa bag. Subalit, naalala kong wala nga pala iyon sa akin. Ilang beses kong binanggit kay Mr. Thom ang telepono ko. Pero, hanggang ngayon ay hindi pa rin niya naibibigay. Lakas loob akong lumabas ng silid. Bahagya pa akong bumaba ng ikatlong baitang ng hagdan. Laking pasasalamat ko at wala na roon ang lalaking sumira ng araw ko. Kahit baliktarin man ang mundo. Hindi ko talaga magugustuhan ang isang tulad nʼya. Kahit siya pa ang pinakamayaman sa buong mundo. Dahan-dahan ko