CELESTINE'S P.O.V "So, are we missing something that we should know?" Kunot ang noo na napatingin ako kay CJ. "What are you talking about?" maang na tanong ko. Today is a special non-working holiday kaya napagpasyahan namin na lumabas para naman makapag relax. Kaming dalawa lang sa pgkakataon na ito dahil sina Charie at Jela? Well, they're both busy with their own businesses. Babawi na lang daw sa susunod. "Nakarating sa akin na nag half day ka raw sa firm ng walang pasabi. And you know what's even fishier?"" aniya. Tinaasan ko siya ng kilay. "Ano?" "Sabay daw kayong naglaho ni Damien!" tila kilig na kilig na sambit nito. Well, it was more a 'tili' than a usual deliverance of a sentence. Hindi ko siya kinibo. "Gaano katotoo ang chismis? And tell me, magkasama nga ba kayo nang mga panahon na iyon?!" pangungulit niya. Tiningnan ko siya ng diretso sa mga mata. "Well, I'll say... no comment on that." sabi ko at inirapan siya. "I-enjoy na lang natin itong araw na ito, pwede ba? L

CELESTINE'S P.O.V I woke up and I was immediately aware of what just happened. Alam ko na may mga lalaking dumukot sa akin nang papasok na sana ako sa building ng firm na pinagta trabahuhan ko. At alam ko rin na malamang ay dinala nila ako sa kung saan mang lugar na hide out nila— may it be an abandoned house, warehouse, or something. Why did I know? Simple. What they did to me was a clear indication of kidnapping. Kidnap, malamang ay dadalhin talaga nila ako sa ibang lugar. Nila na mga abductors ko. And right now, I only have one person in my mind who could possibly do this. Sino pa nga ba kundi si Gerald Montagle? Malamang, aware na siya sa ngayon na may posibilidad nang matuloy ang naudlot na pagbihag sa kanya ng batas. At malamang din na sobrang desperado na siya ngayon na handa niya nang gawin ang lahat just to throw anyone that could get into his way to extended freedom. To the point na pati ako ay ipinadukot niya na. But whatever. Nakahanda naman na ako sa kahit ano mang sus

CELESTINE'S P.O.V Isang linggo na ang mabilis na lumipas nang halos hindi ko na namamalayan mula nang kinuha ako ni Damien at dinala sa lugar na ito. At sa loob ng isang linggo na iyon ay napakarami nang nangyari. And... yeah. Something else happened between us two. Mula nang unang gabi kaming nagsama ay nangyari na ang mga bagay na hindi dapat mangyari. Maraming beses na. And everytime it happens, I always try my best to fight back. Iyon nga lang ay wala pa rin akong nagagawa para pigilan siya. He still wins. And he always ended up taking what he wanted from me. Kaya eventually ay napagod na rin ako. Ako na rin ang sumuko. Hinayaan ko na lang siyang gawin ang kahit anong magustuhan niyang gawin. But that doesn't mean I am already willing for everything he does with me. Labag pa rin iyon sa kalooban ko. But what else can I do? Iyon na lang ang magagawa ko para kahit papaano ay mapagaan ang sitwasyon na kinasasadlakan ko ngayon. And these past few days, I realized that living with h

CELESTINE'S P.O.V "Ang palayain niya ako at ang itama niya lahat ng maling nagawa niya. By that, baka sakaling mawala na ang anumang sama ng loob na meron ako para sa kanya." That was my wish for him and he did exactly like it. Nang magising ako kanina ay alas nuwebe na ng umaga. Magtatanghali na. Ang una kong ginawa ay ang bumangon at ayusin ang lahat sa paligid ko— lalung lalo na ang pinaghigaan ko. After that, I started to do my morning self care routine. Naligo ako, nagbihis, bago ko napagpasyahang bumaba na para tingnan kung may pagkain na ba. Gutom na rin kasi ako at nabanggit din sa akin ni Pau kahapon nang mag usap kami na medyo busy daw sila ngayon. Dahil doon ay naisipan ko agad na ako na lang ang magluto para kahit papaano ay makatulong naman ako at makagaan. Hindi man kay Damien ay at least kay Drake at Pau na lang na nagpakita na rin naman sa akin ng kabaitan kahit na papaano. I was about to go down when suddenly, I remembered I had forgotten something upstairs. Mahala

CELESTINE'S P.O.V That day at Damien's rest house, umalis ako nang walang napapala. I still didn't know where to find that annoying husband of mine. At naiinis ako sa kanya. Pero mas naiinis ako sa sarili ko dahil nang magkaroon ako ng chance ay hindi ko man lang nasunggaban iyon. Eh, 'di sana hindi ako namomroblema ngayon kung saan ko siya hahanapin. That's great and you deserve that pain, witch. Ngayon, alam mo na ang pakiramdam niya noong hinahabul-habol ka niya pero wala kang pake as if willing ang buong mundo na ibaba ang pride para lang maka-adjust sa gusto mo. Naiiyak na napdukdok na lang ako sa mesa na puno na ng filed documents—bagay na hindi naman nangyayari dati dahil never akong naipunan ng mga gagawin. Ngayon lang talaga. Ngayon lang na lunod ako kaiisip ng tungkol kay Damien. Naputol ang pagmumuni-muni ko nang makarinig ako ng boses mula sa intercomm. "Miss Chavez, are you there? Pinapatawag ka ni CEO sa office niya," anang pamilyar na boses doon. Natigilan ako. "