บททั้งหมดของ HIS ISLAND GIRL: บทที่ 11 - บทที่ 20

[Lance]Malakas na sinuntok niya ang puno dahilan para magdugo ang kanyang kamao. Hindi siya makapaniwala na nagawa niya ang bagay na 'yon kay Letlet kagabi. Paano kung umiwas ito sa kanya? Matakot?Muli n'yang sinuntok ang puno na nasa harapan. "Damn, Lance! What's happening to you?!" Aniya sa sarili, hindi niya alintana ang sakit at pagdurugo ng kamao niya.Ang dami n'yang tanong sa sarili. Bakit hindi niya tinanggap ang hamon ni Balug? Takot nga ba siya na magustuhan ito ni Letlet? Bakit? Ano naman sa kanya 'yon? Hindi ba dapat ay wala na siyang pakialam ro'n? Pekeng pinsan lang naman siya kaya ano ang pakialam niya?Nang marinig niya na may mahal na si Letlet ay hindi niya matanggap at halos madurog ang dibdib niya. Kaya nagawa n'yang uminom araw-araw ng tuba at iwasan ito, pero sa huli ay hindi niya rin napigilan ang sarili na huwag itong sundan palagi.Dahil natatakot siya na makipagkita ito sa taong mahal nito kaya palagi siyang nakamasid rito.Sumandal siya sa puno at pumikit.

[Letlet]Gusto n'yang sabihin sa Kuya Lucian niya na huwag siyang palaging tingnan nito. Paano ay wala itong ginawa kundi tingnan siya ng malagkit. Mabuti nalang at hindi 'yon napapansin ng kanilang Lola Asun. Narito sila ngayon sa bahay at kasalukuyang nanananghalian. At katulad dati ay magkaharap sila ng binata.Iniwas niya ang tingin sa binata ng biglang sumagi sa isip niya ang mainit na halikan sa pagitan nila kahapon. "Letlet, nakikinig ka ba?" Seryosong tanong ng Lola niya."Po?" Bumuntong-hininga ang matanda. "Kinausap ako ni Mario. Siya na ang kumausap sa akin tungkol sa inyong dalawa ni Balug. Ang akin lang, nasa tamang edad ka na at maaari ng magpakasal. Bilang Lola mo ay naisip ko na mainam na kung kay Balug ka nalang mapupunta kaysa sa kaninong binata rito sa Isla. Malapit naman ang pamilya natin—"Gulat silang napatingin sa Kuya Lucian niya ng malakas nitong ibagsak ang kamao sa mesa.Nakaramdam siya ng kaba at takot.Sa sobrang dilim ng mukha ng binata ay tila papatay

[Letlet]"Ano ba, Lucian?! Buksan mo nga 'tong pinto?" Malakas na utos ng kanyang Lola. "Lucian?!"Narinig niya ang pagbukas ng pinto. "Lola Asun, bumalik kayo. May nakalimutan ka po ba?" Kalmadong tanong ni Lucian.Samantalang siya, narito sa ilalim ng papag at nanginginig sa sobrang kaba na baka mahuli sila."Ay oo, nakalimutan ko ang pitaka ko. Nasaan nga pala si Letlet?" Rinig niya na tanong ng Lola niya."Hindi niyo ba nasalubong, Lola? Kakaalis lang niya. Nagpaalam siya sa akin na pupuntahan si Birang." Pagsisinungaling pa ng binata.'Patawad po, Lola' Paulit-ulit na usal ng isip niya."Anong pinuntahan si Birang? Aba'y nakita ko si Birang bago ako bumalik rito, hindi niya kasama si Letlet."Namutla siya.Baka mabuko sila ng Lola niya!"Lucian, ayos ka lang ba? Pinagpapawisan ka?" Nag aalalang tanong ni Lola Asun kay Lucian. Nanlaki ang mata niya ng makita ang paa ni Lola Asun malapit sa ulo niya—Pumasok sa kwarto ang Lola niya!"A-Ayos lang ako, Lola. Huwag ninyo akong alalaha

[Lance]His arm felt numb while chopping wood. He stretched out his arm so could see the movement of his muscular arm. Nabaling ang atensyon niya kay Rogelio ng makita itong may dalang banyera, na may lamang mga fresh na seefood."Magandang umaga, Lucian. Nari'yan ba si Letlet at Lola Asun?" Tanong ng binata, na agad n'yang tinanguhan.Kagabi pa hindi mawala sa isip niya ang tungkol sa pag alis sa isla para kausapin ang abuelo niya. Gusto n'yang sabihin lahat rito ang tungkol sa mga nangyari sa kanya.Hindi niya maiwasan ang makaramdam ng galit sa kanyang Uncle Ben. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwalang nagawa nitong balakin na patayin siya.Sisiguraduhin niya na maipapakulong nila ito sa oras na makabalik siya. Hindi niya hahayaan na maging malaya ito sa kabila ng ginawa sa kanya. Saka paano kung hindi lang siya ang magawang saktan nito? Paano kung idamay nito sa Letlet?Humigpit ang hawak niya sa palakol.Mayro'n pa siyang kailangang gawin bago umalis ng isla at umamin

SAMANTALA...Nagbigay daan at nagsiyukod bilang pagbibigay galang ang lahat ng empleyado ng Mardones Group Of Companies sa kanilang presidente na bihira lang magpakita at humarap sa mga conglomerates. Taas noo na naglakad sa gitna si Asunta Mardones. Sa bawat galaw ay bakas ang kapangyarihan na animo'y walang kinatatakutan... ngunit 'yon ang alam ng karamihan..."Maligayang pagbabalik, President." Bati ni Vincent Lopez, ang kan'yang kanang kamay at isa sa kanyang pinagkakatiwalaan. Apo si Vincent ng kanyang dating secretary na pumanaw na dala ng katandaan, at dahil malaki ang utang na loob ng pamilya ng mga Lopez sa Mardones ay nagpasya ang mga ito na maglilingkod ng tapat sa pamilya ng presidente.Umupo si Asunta sa kanyang swivel chair na halos walong buwan din n'yang hindi naupuan. "Nakahanap na ba ng lead tungkol sa nangyari sixteen years ago?" "I'm sorry, President, pero hanggang ngayon ay wala pa ring pagbabago tungkol sa imbestigasyon." Sagot ng binata.Napahilot ang matandang