Day three. What the fuck! Ilang araw na ang lumipas matapos namin magkasundo ni Daddy ay wala pa rin akong nagagawa. Hindi ako makakapayag na matalo ako lalong-lalo na ang makilala nina Mommy at Haila ang isa’t isa. Kung naging kasundo ni Haila ng walang kahirap-hirap ang Daddy, for sure kay Mommy ay ganon rin. Ginawa ko na lahat ng paraan para takutin siya at mahirapan pero mukhang sisiw lang sa kanya. Maiinis siya pagkatapos ng mga trip ko tapos wala na, dedma na sa kanya. Aakto siya na parang walang nangyari at walang epekto ‘yon sa kanya. Aaminin kong nahihirapan ako ng sobra sa pagpapalayas sa kanya. Ngayon lang ako nahirapan sa isang katulad niya. Mukhang tama nga si Daddy na kakaiba siyang babae. Mukhang nakahanap na ako ng katapat ko. “Tignan natin kung ‘di ka pa aalis dito sa gagawin ko.” Inayos ko ng mabuti ‘yong patibong na ginawa ko. Sinadya kong bumili ng ubas upang gamitin sa plano ko. Hindi nakakaligtas sa paningin ko kung gaano kaadik si Haila sa ubas. Nahuhuli ko

Binilisan ko na ang pagligo dahil natapunan ng suka ‘yong damit ko’t nangangamoy asim pa. Nagsuot ako ng normal na damit dahil wala pala akong nalabhan na uniporme ng yaya. Okay naman magsuot ng normal na damit basta may rason ka. Bumalik na ako sa kusina dahil huhugasan ko pa ang mga ginamit na kubyertos. Habang naglilinis sa may lamesa ay may papel doon kaya kaagad ko itong kinuha. Nakalagay sa sulat na nagpunta na sina Manang upang mamalengke. Siguro hindi na pa niya ako tinawag dahil may nakapagsabi siguro na nasa kwarto ako ni Sir kasama ang mga kaibigan nya. Speaking sa mga kaibigan ni Sir Rhaiven, kung gaano siya kasama, iyon naman ang ikinabait ng mga ito. Kung demonyo si Sir, anghel naman ang mga kaibigan niya. Hindi ko nga inaasahan na ganon sila kabait sa akin kanina habang nakikipagkwentuhan sa kanila. Malayong-malayo ang ugali ni Sir sa kanila. Natigilan ako sa pagpupunas ng mga picture frame ng may marinig akong ugong ng sasakyan. Batid ko na si Sir Russel na iyon. Mg

“Ikaw Kuya, kailan mo naman balak makipag-ayos kay Ate Haila?” “Bakit ko naman gagawin ‘yan? Tsk!” “At bakit naman hindi? Sa dami ng atraso mo doon, hindi ka manlang ba nakokonsensya?” Sumagot naman ako. “May kalokohan din naman siyang ginawa sa’kin ah, quits lang kami kung ganoon.” “Gumanti kasi sinimulan mo!” “Tsk!” Heto na naman ang usapang patungkol sa babaeng ‘yun. Patungkol sa babaeng kinaiinisan ko ng sobra. Tungkol sa babaeng walang ginawa kundi bigyan ako ng kamalasan. Sa babaeng ayokong masakama ng matagal sa pamamahay na ‘to. “You know what Kuya, muntik pa akong umiyak noong magkwento siya sa akin about sa family niya. Grabe, hindi ko akalain na ganoon ang pinagdadaanan niya,” wika ni Rhaivee na kumuha ng atensyon ko. “Bakit, ano bang meron sa pamilya niya?” Puno ng kuryosidad sa utak ko. “Hindi mo alam, Kuya? Well, hindi na ako magtataka kung bakit hindi mo alam,” natawa pa siyang tumitig sa akin. “So bakit nga? Anong nakwento niya sa iyo?” “Bakit ko sasabihin s

“Hey, let’s talk,” tipid na ani ko sa kanya at tumango naman sIya bilang pagsagot. Kinuha nIya ang upuan na nasa harapan ng study table ko at ipinuwesto niya sa harap ko. “Tungkol saan, Sir? Alam ko na, nagulat kayo sa plano ni Maam Rachel, ‘no? Hehehe! Ako nga din e, grabe ang bait nga talaga ng nanay niyo, Sir. Para siyang anghel na bumaba sa langit,” napanguso nalang ako sa pagiging madaldal niya. “Hindi ‘yan ang gusto kong pag-usapan natin,” mahinahon kong wika pero mayamaya lamang ay sisigawan ko na siya. “Ano po, Sir?” “Bakit ka pumayag? Bakit hindi mo nalang inayawan si Mommy sa gusto niya “At bakit ko naman po iyon gagawin? Sir, ‘yung mga katulad ko po na nangangarap makapagpatuloy ng pag-aaral, hindi na pa sasayangin ang oportunidad na ganoon. Tanga lang ang aayaw sa gusto ng Mommy niyo.” “Tsk! Hindi mo na naman nakukuha ang point ko,” napakamot ako sa aking sentido. “Ikaw ‘tong hindi makaintindi Sir, pangarap ko na po dati ang makapagpatuloy ng pag-aaral. Bihira ka la

“Dad, usap naman tayo,” wika ko kaya tumigil sya at hinarap ako. “What is it?” He asked. “Daddy, tulungan mo naman ako laban kay Mommy,” matapang na tugon ko. Desperada na akong pigilan ang gusto nya. May oras pa ako para gawin ‘yun. Bumuntong-hininga ang ama ko saka niya ako hinawakan sa balikat. Nagtaka naman ako at may halo akong kaba. Kaba na baka hindi nya ako pagbigyan. “Anak, gusto man kitang tulungan pero Mommy mo na ang kalaban natin. Una palang alam mo nang siya ang nasusunod sa pamamahay na ‘to,” usal niya. “Pero.” Tinaas niya ang kanyang kamay na nagsasabing huminto ako. Sumunod naman ako sa kanya at diretso siyang tumingin sa’kin. “Anak, bakit ba kasi ayaw mo? Wala naman akong nakikitang rason para maging ganyan ka e.” “Dad, hindi ba malinaw sa’yong mapapahiya ako sa school namin once malaman nilang may yaya ako. Look, binata na ako kaya sana naman isipin niyo ‘yung repustasyon ko bilang tao,” depensa ko sa aking sarili. May rason kasi akong hindi nila maintindih