Lahat ng Kabanata ng Hot Star Daw Ang Tatay Ko: Kabanata 1 - Kabanata 10

Maeve’s POV“Nanay! Sabi mo’y nonood tayo sa mall ngayon po? Hindi pa naman ako naglawo pawa rito,” reklamo ni Maverick habang kalat-kalat ang tsokolate sa mukha. “Heh, magtigil ka. Sisilipin mo lang tatay mo. Hindi ka niyon kilala,” ani ko na nakangisi pa sa kaniya. Sinenyasan ko pa siyang lumapit sa akin kaya napanguso lang siyang nagtungo sa aking gawi. Kumuha lang akong bimpo bago ko pinangpunas sa kaniyang mukha. Umaliwalas ang kaniyang mukha. Hindi mapagkakailang kamukha niya nga ang kaniyang ama. Mas gwapo nga lang ang anak ko syempre. Pareho nga lang silang mukhang pasaway nitong si Maverick. Hindi ko alam dahil hindi ko rin naman talaga lubusang nakilala ang ama nito. Kumpara kay Juan Diego Precillias o Juago, walang kahit anong abubot sa mukha si Maverick. Walang piercing sa labi at tainga pero gusto niya raw. Ayos lang naman sa akin pero bata pa siya para roon. “Eh, totoo bang tatay ko ‘yon. Bakit sabi ng mga kalawo ko, sinungaling daw ako?” reklamo niya pa sa akin. “Ta

Maeve’s POV“No, my son will come with me in Manila,” ani Juago matapos kong sabihing hindi ako makapapayag. “Ano? Talagang gusto mong malintikan, huh?” nakangisi kong tanong habang matalim ang mga matang nakatingin sa kaniya. “Neknek mo! Pinagbigyan lang kita ngayon dahil sa bata but do you think that I’ll let you take him? Nananaginip ka ata, Juan Diego. Isa pa, paano ka nakakasigurong anak mo nga si Maverick? Palagay mo ba ikaw lang ang nakatalik ko?” Ngumisi siya sa aking tanong kaya unti-unting napawi ang ngisi mula sa aking mga labi. “Why? Hindi ba? I’m pretty sure my skills are unforgettable to the point that you won’t be able to have sex with—” Agad ko siyang sinamaan ng tinapakan sa paa dahil nagawi ang tingin sa amin ng kaniyang manager at ilang staff. Hindi magkandaugaga ang mga ito sa pagsagot ng mga tawag. We are here in his hotel. Wala rin akong choice dahil ang daming taong nakaabang mula sa labas ng mall at kalat na kalat na ang litrato ni Maverick sa social media.

Maeve’s POV“What are you doing here?” Mas lalo pang tumalim ang mga mata ni Juago sa akin. He looks so different with the guy who have a teasing grin kagabi. “Are you really asking that, Woman? Of course I am here for my son. You run away with my son!” galit na sambit niya. “Go away, Juan Diego. My son don’t need you,” galit kong bulong sa kaniya. Mas lalo ko pang nakitaan ng galit ang kaniyang mata subalit iritado ko lang siyang tinulak. “Where’s my son, Maria Everest?” galit niyang tanong. Nang marinig din ni Maverick ang tinig ng kaniyang ama. Agad siyang nanakbo patungo sa gawi namin. “Tatay!” ani Maverick na agad lumapad ang ngiti sa kaniyang ama. Agad naman siyang binuhat ni Juago. Napapikit na lang ako at napahilot sa aking sentido. Hindi ko alam kung paano siya nakarating dito. Ni hindi ko alam kung paano siyang nagising sa mahimbing na pagtulog. “Come here, Maverick,” tawag ko sa anak kaya agad akong pinagtaasan ng kilay ni Juago na bahagyang kumalma na ngayon dahil kay

Maeve’s POVHindi na ako nagpabebe pa. Sumakay na agad ako sa kaniyang sportscar. Ayaw ko namang haggardo akong tutungo para mag-apply sa trabaho. “Tangi—” Pagkalagay na pagkalagay ko sa aking seatbelt ay agad niya nang pinaharurot ang sasakyan. Hindi ko alam kung sa siyudad ba kami tutungo nito o diretso kamatayan na. “Baka gusto mong bagalan. May anak pa akong babalikan,” sambit ko na masamang tingin ang ibinigay sa kaniya. Napanguso siya roon at bahagyang binagalan nga ang patakbo. Nakalimutan din ata niyang tatay na siya. “Dito na ako,” sambit ko nang makarating na kani sa mga estraktura. Hindi niya hininto kaya agad ko siyang sinamaan ng tingin. “Dito na sabi ako! Para na!” reklamo ko. Talagang sinusubok ang pasensiya ko kapag kasama ang isang ‘to. Halos ilang araw pa lang kaming nagkakasama subalit pakiramdam ko’y ilang taon na ang itinanda ko. Mas matigas pa ang mukha niya kaysa sa anak. Sa kaniya ako nakukunsumi nitong mga nakaraang araw. “I’m not your driver,” he sassil

Maeve’s POV“Their application is closed.” Hindi ko mapigilan ang iritasiyon na nadarama nang pabagsak akong naupo sa upuan ng kotse ni Juago. Napatingin siya sa akin doon bago niya ako pinagtaasan ng kilay. “Nagagalit ka ba? I already come with you here, huh?” He even raised his brow at me. Napanguso ako bago napahilot sa aking sentido. “No…” ani ko na napanguso. Ilang araw na rin talaga akong nag-a-apply subalit kapag nakikita na nila ang pangalan ko’y biglang nagiging close ito. Hindi ko na lang mapigilan ang mapabuntonghininga roon. I felt like I knew the reason why. Hindi malabong alam na ng pamilya ko na nandito ako at hinaharang ang pagkakaroon ko ng trabaho. Kahit bilang tagalinis ay hindi ako natatanggap o ‘di naman kaya’y biglang nagsasara ang application. I know how powerful my family is. Maski ang mga kapatid ay matatayog na ang business ngayon. Mariin ko na lang na kinagat ang aking labi bago ko nilingon si Juago na siyang mukhang wala pang pakialam sa problema ko da