All Chapters of Asawa Ako ng CEO: Chapter 21 - Chapter 30

“R-Rachelle?” gulat na sabi nilang dalawa nang makita ako. “Buntis ka ate?” tanong ko. “Oo/Hindi,” sabay na sabi nilang dalawa. Ahh okay. Bakit mukhang kinakabahan sila? Magkaiba pa ang sagot nila. “Bakit kayo magkasama?” nagtatanong lang naman ako pero para na silang nakakita ng multo at hindi na alam ang gagawin. “Rachelle, patawad,” umiyak na si ate sabay lumuhod. Lumapit ako sa kanila at itinayo si ate. Wala pa nga akong sinasabi pero parang alam ko na. “Rachelle, magpapaliwanag ako,” tarantang sabi ni PJ. “Sige, mamaya,” kalmadong sabi ko. Kinapa ko ang dibdib ko kung may galit ba, wala naman. Siguro kasi nakahinga ako ng maluwag kanina. “Rachelle, galit ka ba?” sabi ni ate nang umalalay ako. Umiling ako. “Hindi ate. Bakit?” Si PJ ay nasa likuran lang. Alam kong nakatingin siya sa amin ni ate Dehlia. “Bakit hindi ka galit?” takang tanong niya. “Bakit? Buntis ka ba at si PJ ang ama?” tumingin ako kay PJ na yumuko bigla. “Rachelle, sorry. Hindi namin sinasadya, Huwag

Ramdam ko ang kakaibang titig nila ate at PJ sa akin habang kumakain kami. Alam kong may gusto silang sabihin pero hindi nila magawa. Sobra silang nagulat na ang lalaking kumakama sa akin ay ang boss ko. Kahit baliktarin man ang mundo, si Rico ay isang Shein kaya boss ko siya. “Do you still want more?” bulong ni Rico. Umiling iling ako, naluluha pa rin kasi sobrang saya ko talaga na nandito siya. “Alright, sweetheart. Labas lang ako para puntahan si Sico,” sabi niya at tumango ako. Nang makalabas siya, doon na naibagsak ni PJ ang kamay niya sa mesa. “Manloloko ka Rachelle! Paano mo ‘ko nagawang lokohin?” Pinagkunutan ko siya ng noo. “Bakit ka nanunumbat e nagloko ka rin naman? Naging masaya nga ako sa ginawa mong panloloko bakit hindi mo gawin sa akin iyon?” Nagpupuyos na siya sa galit habang si ate ay nakatingin lang sa akin animo’y marami siyang gustong sabihihn ngunit hindi lang niya alam saan magsimula. “Nagpapakant0t ka pala doon sa pinagtatrabahuan mo. Anong klase kang

"Rachelle, pwede ba tayong mag-usap?" sabi ni PJ habang nasa harapan si ate at nakikinig. "Wala tayong dapat pag-usapan PJ," sabi ko dahil wala naman talaga. Nagpa-pack na ako ng gamit para makauwi dahil babalik pa ng Spain si Rico. "Kahit sandali lang," sabi niya. Kumunot ang noo ko. "Sabihin mo ang gusto mong sabihin PJ dito at nagmamadali ako." "Mahal kita, Rachelle." Sabi niya agad sa akin ng walang paligoy ligoy. Napatigil ako pero agad ko ring pinagpatuloy ang pagliligpit ng gamit. "Iyon lang?" "Rachelle naman. Babe, patawarin mo na ako," pagmamakaawa niya. Sinilip ko si ate at nakita ko siyang nakayuko. "Pwede kitang patawarin pero hindi na tayo magkakabalikan." Malamig na sabi ko sa kaniya "Babe.. Babe.. Hindi ako papayag. Ano. Galit ka lang." Sabi niya. Hinawakan niya ako sa kamay. Binawi ko rin iyon kaagad. "Rachelle please.. Hindi ba sabi mo mahal mo 'ko? Hindi ba ako ang papakasalan mo?" pagmamakaawa niya. Bago pa man ako makasagot, may kamay ng pumulupot sa

Tuyo na ang katawan naming mula sa kakaligo pero ang nasa gitnang bahagi ng hita ko ay hindi matuyo-tuyo. “Rico, matulog na tayo,” nakapikit na sabi ko. Kanina pa niya ako hinahaIikan sa balikat at buong katawan ko. Hindi yata siya napapagod sa mga pinagagagawa niya. Samantalang ako ay pagod na pagod na. “Alright. Goodnight, sweetheart,” natawa ako at humarap sa kaniya dahil kanina ko pa narinig ang goodnight sa kaniya. Inabutan na nga kami ng umaga at flight pa niya mamayang gabi. “Matulog ka na,” sabi ko at pinagsiksikan ang sarili sa katawan niya. Naramdaman kong hinaIikan niya ako sa ulo ko at niyakap ng mahigpit. Aalis na naman siya dito. Hindi na naman kami magkikita. Nakatulog ako ng mahimbing habang nakayakap sa kaniya. Nang magising ay may saplot na ako sa katawan. Binihisan niya ba ako? Himala at marunong pala siyang magsuot ng damit. Akala ko ay paghuhubad lang ang alam niya. Nang makababa ako ay naabutan ko sina uncle Rich na nasa sala at mukhang nagkakasiyahan sil

Dahil kaming dalawa lang ni ma’am Lay ang nakakaalam tungkol sa pregnancy ko kaya ngayon, takang taka ang mga tao sa mga ikinikilos ko. Kanina, tinatanong ako ni Moni kung papasok ba ako sa school, umiling ako kasi ayaw ko. Nakakahiya dahil pinapaaral nila ako pero ayaw ko talaga at baka abutin ako ng sama ng pakiramdam doon. Tapos ngayon, panay kain ko ng mga pagkain na kung saan-saan ko isinasawsaw. “Is that normal?” rinig ko pang tanong ni Mr. Shein kay ma’am Lay nang makita niyang isinawsaw ko ang fried chicken sa ketchup at suka ng sabay. “Oo naman, normal ‘yan,” nakangiting sabi ni ma’am Lay sa kaniya. Sa tabi ko naman na si Moni ay nakangiwi, tipong sobrang weird ng mga kinakain ko. Nang matapos akong kumain, pumasok na si Moni sa school at si Mr. Shein sa trabaho kaya ako nalang ang naiwan sa bahay kasama ni ma’am Lay. “Tita, ano pong gagawin natin?” tanong ko. Nasa upper town kami dito sa bayan kaya sobrang refreshing dahil wlang masiyadong ingay at puro pa puno ang nak