Semua Bab Married a Secret Billionaire: Bab 691 - Bab 700

Hindi nagtangka si Fredric na kumilos masyado at maingat na tinaas ang kumot para tignan ang sarili niya. Hindi napalitan ang damit niya at nasa ng dugo at pawis ang pang-itaas niya. Napakadumi na nito. Naka-bandage na ang sugat niya, pero hindi propesyonal ang pagkakabalot dito. Tumingin siya sa babae at nagtanong pagkatapos ng ilang sandali, “Ni… Niligtas mo ako?”Nang kumurap at ngumisi ang babae, mukha siyang isang anghel sa mural ng simbahan. “Bakit? Babayaran mo ba ako sa pagligtas ko sa'yo?”Huminto si Fredric, medyo nahihilo pa siya dahil sa lagnat niya. Pinag-isipan niya ang nangyari sa kanila ng blangkong isipan niya. Nagpunta siya ng Melorian para kay Trinity, at napasakay siya sa isang kaduda-dudang taxi pagkatapos lumapag ng flight niya. Umikot nang ilang beses ang kotse sa isang tahimik na eskinita, tapos pinakita ng driver ang masamang intensyon niya, at nagtawag pa nga siya ng kasabwat. Pagkatapos… nasaksak siya. Hinimatay siya pagkatapos nito at nandito n

May humila kay Fredric bago niya maidilat ang mga mata niya. Napasigaw siya ng ilang mura sa hapdi ng sakit niya kahit na maginoo siya kadalasan. “Oh, sorry, sorry!” Mabilis na humingi ng tawad si Aurelia. “Nakahanap ako ng magandang gamit at sa sobrang saya ko ay nakalimutan kong sugatan ka…”Huminga nang malamig si Fredric. Masyadong madalas nang nakakalimutan ang tungkol sa sugat niya nitong mga nakaraang araw. Kung tatanungin siya, sasagutin niya na hindi siya kailanman tumanggap ng kahit na anong suhol bilang isang abogado. Palagi niyang pinanatili ang hustisya at pinaglaban ang mga tao. Hindi pa siya nakagawa ng kahit na anong labag sa konsensya niya! Bakit pinadala ng langit sa kanya ang ganitong klaseng tao para “gamutin” siya?Tumawa si Fredric at walang nagawa kundi sumuko nang nakita niya ang inosenteng itsura ng babae. “Hindi pa ako nag-alaga ng iba noon,” mahinang sabi ni Aurelia habang inabutan siya ng tubig at gamot. “Ikaw ang unang lalaki ko!”“Pft!” Nabuga

Huminto si Trinity at bumagsak sa plato ang kubyertos na hawak niya. Sobra ba siyang mag-aalala? Hindi niya iyon naisip. Ang alam niya lang ay hindi siya mapakali nitong mga nagdaang araw, kulang siya sa tulog at walang ganang kumain nang hindi man lang nagpapalit ng damit. Hindi pa siya umiyak nang ganito katindi buong buhay niya. Ang ginawa niya lang ay hawakan ang lucky charm na hawak niya. Iyon ay ang binigay sa kanya ni Fredric, at pakieamdam niya ay naroon pa rin ang init niya. Sinabi niya sa kanya na umaasa siyang bibigyan siya ng swerte ng lucky charm nang binigay niya ito sa kanya, pero ngayon, mas gugustuhin niyang gamitin ang lahat ng swerte niya kapalit ng kaligtasan niya. Nagkalat ang isipan ni Trinity. Binuksan niya ang bibig niya pero wala siyang mabanggit na ni-isang salita. “Ako…”“Sige na, alam ko!” Malaki ang ngiti ni Neil. “Tiyak mag-aalala ka. Sinong magiging bidang lalaki ko kapag nawala ako?”Pagkatapos ng mahabang sandali, yumuko si Trinity at nags

Naging blangko ang isipan ni Aurelia. Hindi pa siya nakaranas ng ganitong sitwasyon. Nabuhay siya na parang daga sa kanal sa unang 18 taon ng buhay niya. Hindi siya nanakit ng ibang tao sa sarili niyang kagustuhan, pero kinailangan niyang talikuran ang ilang bagay para sa pera at iligtas ang sarili niya—mga bagay kagaya ng kaalaman ng isang regular na tao. Nang nakita niya ang nasaksak na si Fredric, ang unang relasyon ng regular na tao ay ang tumawag ng pulis at dalhin siya sa ospital. Hindi niya iyon magawa. Hindi niya siya kayang iwan para mamatay pero hindi niya gustong mapahamak ang sarili niya dahil dito. Ang pinakamagandang magagawa niya ay ang hilahin si Fredric pauwi para gamutin ang sugat niya at pigilan siyang mamatay sa kalsada dahil sa kawalan ng dugo. Kumabog ang puso ni Aurelia habang nawalan siya ng panimbang. Lumitaw ang isang masamang kaisipan sa utak niya. Kua niyang tumalikod, umalis, at isara ang pinto para hayaan ang lalaking mabuhay nang mag-isa sa loob

Pinigilan ni Aurelia ang paghinga niya. Nanginig ang braso't binti niya at tinitigan niya sandali ang pulis bago biglaang iniwasan ang titig niya. Ang sabi niya mukha siyang pamilyar… Baka madalas siyang magpatrol sa iskwater at binabantayan ang mga nomad. Mahirap makalimutan ang mukha ni Aurelia. Kinagat niya ang labi niya at kinurap ang bilugan niyang mga mata. Madalas siyang punong-puno ng mga ideya, pero ngayon ay wala siyang naisip. Lumakas ang pagkakahawak sa balikat niya habang narinig ang malumanay at malalim na boses ng lalaki. “Pamilyar?” Tumawa si Neil at niyakap siya nang mas mahigpit. “Sinabi ko na sa'yo, artista ako. Pati rin ang fiancee ko. Umarte na kami sa iisang pelikula noon!” Tumaas ang kilay ng pulis sa pagdududa. “Ang ilan sa mga pelikula namin ay isinalin sa Chaisene at pinalabas sa ibang bansa. Hindi kakaiba na inisip niyong pamilyar siya, officer. Palagi siyang nasa telebisyon. Kilala siya ng lahat!”“Talaga…?”Nagdalawang-isip ang pulis at ibin