CALEB“Salamat naman at naisipan mo nang bumaba, anak.” The moment I took the last step of our stairs, I heard my mother’s voice. She was sitting in the middle of our couch in the living room while busy on her phone. “Tuwing uuwi ka rito sa mansyon ay parang ang kuwarto mo lang ang mayroon sa bahay na ‘to, Caleb.”“You know the reason, Mom.” maikli kong sagot.“Kumain ka na ba? May pinatabi akong pagkain sa mga maids kanina para kung gutom ka ay may makakain ka pa.” banggit ni Mom. Kakaiba pa rin talaga sa akin tuwing naririnig kong nagsasalita ang ina ko na tila ba inaalala niya ako. “Niyaya ka naming sumabay sa hapag, pero ayaw mo.”I only once heard my mother asking me to eat with them at the table. If I had been used to this kind of family when I was young, I would not have refused to have dinner with them as I got older.Hindi ako galit ngayon, naninibago lang sa kanilang lahat— maliban kay Victoria na hindi na naman dapat miyembro ng pamilyang ito.“I’m not hungry.” sagot ko na

ALIYAH “You are all clear, Ms. Morgan. Ang magiging resulta ng mga ginawang examinations sa 'yo ngayon ay dadalhin kaagad sa station kapag tapos. Kung wala ka nang nararamdamang sakit ng ulo o kung ano pa man sa iyong katawan ay pwedeng-pwede ka nang bumalik sa station.” banggit ni Doktora Lea nang makabalik kami sa opisina niya. Inabot din ng halos dalawang oras ang naging examination sa akin niya sa akin, sa oras din na iyon ay nakapagpahinga na rin ako kahit papaano at nakapagpalit ng damit. Sa dami ng mga nangyari mula kaninang alas kuwatro ay umayos na rin ang pakiramdam ko. “Maraming salamat po, Doktora. Salamat po dahil pinagaan niyo po ang loob ko sa nagdaang oras ko rito.” matipid na ngiti kong pagpapasalamat kay Doktora Lea. Mabait din naman sila SPO1 Garcia sa akin, pero masasabi kong mas bumuti ang lagay ko nang si Dra. Lea na ang kasama ko. Ang isa pang nagpagaan sa loob ko ay sinabi niya sa akin na kilala niya ako, nakita niya raw ako sa telebisyon at mga balitang nap

ALIYAH Mabilis tumahimik ang paligid nang mawala na sa aking paningin ang sasakyan ni Sir Caleb. Alas siete na ng gabi ngayon, mula kaninang tanghali ay magkasama na kami. Akala ko ay dito siya matutulog ngayong gabi, pero may emergency sa kumpanya nila kaya kinailangan niyang magpunta roon ngayon. Baka raw sa mansyon na lang siya matulog dahil ang bilin niya sa akin ay magpahinga lang daw ako rito, ayaw niya raw na kapag umuwi siya ng madaling araw ay madistorbo niya ang tulog ko. Sa akin ay okay lang naman kung maputol ang tulog ko mamaya, at least siya ang makasasama ko. Kaso hindi ko na rin siya pinigilan sa nais niya dahil ayoko nang mas sanayin ang sarili ko na palagi nang ganito ang lahat sa amin ni Sir Caleb. Masaya na akong pinahahalagahan niya na ako bilang babae— hindi lang bilang babae niya. Kaya kahit walang katiyakan kung ano ba talaga kami sa isa’t isa ay okay ako, basta sa mga sandaling ito ay masaya na akong malaman na hindi siya galit sa akin. Nang masiguradong n

ALIYAH Sariwang hangin ang dumampi sa aking balat na siyang gumising sa aking natutulog na diwa. Bumungad sa aking mga mata ang mga punong isinasayaw ng hangin sa parke na aking kinaroroonan ngayon. Hindi ko napansin na nakaidlip na pala kanina habang nakatulala sa mga puno rito sa parke, mula nang maisipan kong takasan na lamang ang trabaho ko sa karinderya ay dito na ako dinala ng aking mga paa. Natuyo na ang mga luhang naglalandas kanina sa pisngi ko, gayunpaman ay narito pa rin sa aking damdamin ang sakit na gawa ng mga bagay na narinig ko mula kay Jacob at sa iba ko pang kasamahan sa trabaho. Hindi naman ganoon kadali mawala ‘yung epekto na naidulot niyon sa aking sistema, pero masasabi ko ngayon na mas maayos na ang aking pakiramdam kumpara kaninang umaga. Hindi na naman ako naluluha, e. Nakahihinga na rin ako ng maluwag sa tulong ng sariwang hangin dito sa parke. Buti na lang talaga at walang gaanong tao ang narito ngayon, kaya walang nakakita sa pagluha ko kanina— wala ring t

ALIYAH “Both your urine and blood tests are positive in pregnancy. You are pregnant, Ms. Morgan, congratulations!” anunsyo ng doktor na aking kaharap sa mga sandaling ito. Gising na naman ako pero tila ba nasa isang malabong panaginip pa rin ako ngayon, ni hindi ko magawang makurap ang mga mata ko habang ang tingin ay diretsa lamang sa papel na aking hawak. Buntis ako… Patuloy pa ring lumilipad ang aking isipan sa kung saan, ramdam ko na naman muli ang mga luhang nagbabadya na naman sa aking mga mata. Nakaupo man ako ngayon ay dama ko pa rin ang panlalambot ng aking buong katawan. Walang ni isang salita ang nagawang makalabas sa bibig ko— hindi ako makapaniwala sa mga nalaman ko ngayon lamang. Diyos ko, hindi ko po alam ang dapat kong maramdaman sa mga sandaling ito… “The headaches, dizziness, and fatigue that you are experiencing in the last few days and weeks are just the result of your pregnancy. Didn't you notice your late period? Even the change in your mood every day is aff