เมื่อพูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไป ไป๋ซิ่วฮุ่ย โกรธลูกชายเธอมาก แต่จะไม่แยแสก็ไม่ได้ ทำได้แค่ฟังซ่งลี่เฉิงเพียงเท่านั้น“ไป บอกแม่มาว่าเกิดเรื่องตรงไหน!” ไป๋ซิ่วฮุ่ยดึงลูกชายของเธอ“พ่อเขา…”ซ่งรุ่ยเจี๋ยมีสิ่งที่อยากจะพูด แต่ถูกไป๋ซิ่วฮุ่ย ขัดไว้ “ไม่ต้องไปยุ่งกับพ่อ รีบไปจัดการเรื่องของตัวเองซะ เพราะแก ทำให้ฉันมองหน้าพ่อแกไม่ติดแล้ว!”……เมื่อซ่งลี่เฉิงถึงชั้นบน เห็นหานซินกำลังเก็บกระเป๋า เขาเดินไป ดึงเสื้อผ้าในมือของเธอออก “พวกเราเป็นผัวเมียกันมาครึ่งค่อนชีวิต คุณคิดว่าหย่าไปแล้วมันจะได้อะไร?”หานซินยิ้มเยือกเย็น “ไม่หย่า แล้วจะรอให้คุณหลอกใช้ฉัน รอให้คุณทำลายลูกสาวฉันงั้นเหรอ?”“ผมจะทำลายลูกสาวคุณได้ยังไง? ตั้งแต่เล็กจนโตผมหมดเงินไปตั้งเท่าไหร่ ส่งให้เรียนไปตั้งเท่าไหร่ คุณไม่รู้เลยรึไง?”“แล้วคุณให้ลูกเรียนพวกนั้นไปทำไม คุณเองก็รู้อยู่แก่ใจ ไม่ต้องให้ฉันพูดมากหรอก ซ่งลี่เฉิง ตั้งแต่ที่คุณใช้เรื่องที่ฉันป่วย มาขู่ให้อวิ้นอวิ้นต้องแต่งงาน ฉันก็ยอมแพ้แล้ว เดิมทีฉันคิดว่า ที่คุณไปมีผู้หญิงคนอื่น เพราะฉันมีลูกชายให้คุณไม่ได้ก็เท่านั้น แต่ว่าตอนนี้ฉันตาสว่างแล้ว คุณไม่เคยรักฉันและอ

เสิ่นจือเชียนรินน้ำให้เธอเธอดื่มไปครึ่งแก้ว พอบรรเทาอาการคอแห้งได้บ้างภายในปากไม่ได้รู้สึกขมขนาดนั้นแล้ว แต่ทว่าไม่ว่าส่วนไหนบนร่างกายก็เจ็บปวด“เกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนทำ?” ในที่สุดเสิ่นจือเชียนก็อดไม่ได้ที่จะถาม“คงไม่ใช่เฉินเวินเหยียนทำใช่ไหม?” เขาคาดเดา ซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหน้าถ้าไม่ใช่เพราะแม่บอกว่า ซ่งรุ่ยเจี๋ยขับรถของเธอ เธอก็คงคิดเช่นนี้เหมือนกันแต่ทว่าตอนนี้เธอกระจ่างแล้วถ้าเธอเดาไม่ผิด คนที่ซ่งรุ่ยเจี๋ยขับรถชนคือเจียงเย่าจิ่ง ถ้าหากสถานการณ์รุนแรง คงจะให้หน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามามีส่วนร่วม แต่เจียงเย่าจิ่งกลับสั่งสอนเป็นการส่วนตัว คงไม่ได้บาดเจ็บมากนัก เขาคงแค่โมโหเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนคนที่ขับรถชนคือน้องชายต่างแม่ของเธอ แล้วที่มาทำร้ายเธอเช่นนี้ มันไม่ยุติธรรมไปหน่อยไหม?“พี่ ฉันจะหย่ากับเจียงเย่าจิ่ง เสียลูกไปแล้วตั้งหนึ่งคน ถ้าฉันยังอยู่กับเขาต่อไป ลูกอีกคน ฉันคงปกป้องเขาไว้ไม่ได้” เธอพูดเสียงอ่อน “ฉันเตรียมจะสารภาพกับเขาเรื่องท้องแล้ว”เสิ่นจือเชียนพยักหน้า “เธอทำถูกแล้ว”ไม่ใช่ว่าเขาอยากให้ซ่งอวิ้นอวิ้นหย่ากับเจียงเย่าจิ่งหรอกนะ แต่ทว่าพวกเขาทั้

“ซ่งอวิ้นอวิ้น!” เสียงของเขาแผดสูง เปล่งเสียงคำรามออกมา หน้าของขาแดงก่ำ จนกลายเป็ยเขียว ภายในลำคอคล้ายว่าจะระเบิด เขาจับไปที่คอของเธอ “เธอเชื่อไหม ฉันอยากจะบีบคอเธอให้ตายไปซะตอนนี้เลย?”ซ่งอวิ้นอวิ้นพูด “ฉันเชื่อนะ แต่ฉันไม่กลัว”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและขุ่นเคือง “เจียงเย่าจิ่ง ฉันเกลียดคุณ!”“เพราะว่าฉัน ทำร้ายผิดคนสินะ ทำให้เธอต้องเสียลูกไป ดังนั้นเธอก็เลยเกลียดฉันงั้นสิ?” เจียงเย่าจิ่งไม่รอคำตอบของเธอ พูดต่อไปว่า “ก็คิดซะว่าไม่เคยมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแล้วกัน อย่างไรซะฉันก็ไม่มีวันให้เธอคลอดลูกชู้มาให้ฉันรังเกิจหรอก เพราะฉันก็จะซ้อมเธออยู่ดี พอดีว่าตอนนี้ ฉันคงไม่ต้องลงมือเองแล้ว ดูท่าแล้ว พระเจ้าคงไม่ได้อยากให้เธอคลอดลูกชู้ ถึงได้บันดาลให้เกิดเหตุอัปยศนี้ขึ้น!”ประโยคที่เขาพูดว่าลูกชู้ แทงทะลุหัวใจของซ่งอวิ้นอวิ้น“เจียงเย่าจิ่งฉันเกลียดคุณ เกลียดจนอยากให้คุณตาย!” ทันใดนั้นเธอก็คลุ้มคลั่งนัยน์ตาของเธอไม่เพียงแค่แสดงความเกลียดชัง แต่ยังเอ่อล้นไปด้วยความเคียดแค้น!เพราะว่าเธอเสียลูกไป ถึงขั้นอยากให้เขาตายเลยงั้นหรือ?!เจียงเย่าจิ่งบีบคอของเธอ เขย่าไปมา เขาค่อย

พวกเขาคือเพชฌฆาตที่พรากชีวิตของลูกเธอเธอจะมีความรู้สึกกับศัตรูที่ฆ่าลูกของเธอได้อย่างไร!“เย่าจิ่งไม่อยากหย่า แล้วเธอคิดว่าจะทำอย่างไรต่อ? เรื่องลูกในท้องปกปิดได้แค่พักเดียวนะ พอแก่เดือนท้องใหญ่ขึ้น ก็ปกปิดต่อไปไม่ได้แล้ว” เสิ่นจือเชียนพูดเพื่อเตือนสติซ่งอวิ้นอวิ้นมีวิธีที่คิดไว้ในใจแล้ว แต่แค่ไม่ได้บอกเสิ่นจือเชียน เพราะว่าเสิ่นจือเชียนและเจียงเย่าจิ่งสนิทกันเกินไปถ้าเสิ่นจือเชียนรู้ ในไม่ช้าเจียงเย่าจิ่งก็จะรู้เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป “ฉันเองก็ไม่รู้ ค่อย ๆ เดินไปทีละขั้น คิดทีละขั้นแล้วกัน”เสิ่นจือเชียน “ไม่ได้สิ ถ้าเธอแอบเขาหนีไป หนีไปแบบที่เจียงเย่าจิ่งหาเธอไม่เจอ พอนานวันเข้า เขาก็จะลืมเธอได้เอง”ซ่งอวิ้นอวิ้นเหลือบมองเขาเพียงครู่ สีหน้าอึมครึม “พี่คิดว่า ถ้าเจียงเย่าจิ่งอยากหา เขาจะหาไม่เจอเหรอ?”“ก็ใช่แฮะ” เสิ่นจือเชียนรู้วิธีของเจียงเย่าจิ่งดี “พี่ ฉันง่วงแล้ว ฉันอยากพักผ่อน” ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดเสิ่นจือเชียนเตรียมที่จะเดินออกไป “โอเค มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันนะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นขานรับ เสิ่นจือเชียนเปิดประตูห้อง“พี่” ทันใดนั้นซ่งอวิ้นอวิ้นก็เรียกเข

เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะเล่นลิ้นได้อยู่อีกเจียงเย่าจิ่งยกยิ้มเย็นชา ผู้หญิงคนนี้พาลไม่ยอมฟังเหตุผล ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่คืนนั้นที่เธอช่วยเขาไว้ เขาคงจะทำให้เธอทรมานยิ่งกว่าตายไปแล้ว!กล้าดีอย่างไร เอาเรื่องแบบนี้มาหลอกลวงกัน!“เฉินเวินเหยียน ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้ แต่ฉันจะไม่มาเจอเธออีก ความอดทนของฉันที่มีต่อเธอ มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าหากยังทำอีก ฉันไม่ยกโทษให้เธอแน่!” เจียงเย่าจิ่งลุกขึ้น บอกเลขาว่า “ปล่อยเธอไป”“ค่ะ” เลขาสั่งให้ปล่อยตัวเธอ“เย่าจิ่ง…” เฉินเวินเหยียนพยุงตัวขึ้นมา ร้องไห้ขอร้อง น้ำตานองหน้า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ…”“ถ้าเธอยังเซ้าซี้ฉันไม่เลิก ฉันจะทำให้เธออยู่เมืองนี้ไม่ได้อีกต่อไป!” น้ำเสียงไม่สูงไม่ต่ำ แต่กลับทำให้น่าตกใจอย่างยิ่งเฉินเวินเหยียนปล่อยมือ เธอนั่งอยู่ที่พื้นด้วยใบหน้าซีดเผือดเดิมทีเธอวางแผนที่จะแกล้งท้องเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ใครจะรู้ว่า ทุกอย่างมันจะพังไม่เป็นท่า!อย่าว่าแต่บรรลุเป้าหมายเลย ตอนนี้เจียงเย่าจิ่งเกลียดเธอไปแล้วทั้งใจ มีแต่ความรังเกียจที่มอบให้เธอสถานการณ์ของเธอตอนนี้ ไม่ถือว่ากำไรที่ได้กลับไม่คุ้มเสีย แต่ถือว