AYAW ko pang pumasok sa loob ng kwarto namin. Putragis naman kasi. Bakit ba hindi muna ako nag-isip bago ko sinabi sa kaniyang mamasahihin ko siya? Pwede namang ipagtimpla ko na lang siya ng kape, e!“Ma'am, ito na po 'yong ni-request niyong isang baso na may tubig na mainit at kutsara,” tawag-pansin sa akin ng isang hotel clerk na naka-assign sa kitchen. Nginitian ko naman siya saka ko kinuha ang baso na nakalagay sa isang maliit na tray.Nang mawala ang empleyado sa aking paningin ay nataranta na naman ako at hindi ko na naman alam ang gagawin.“Sandali! Walang malisya iyon, Masien,” paalala ko sa aking sarili bago ako nagpatango-tango.Bakit ako kinakabahan, e, pareho naman kaming lalaki?!Ipinagsawalang-bahala ko aking pagkailang bago ako lumabas ng cafeteria ng hotel. Tinanggal ko na rin ang natitira ko pang kaba habang naglalakad patungo sa aming kwarto.“Sir!” sigaw ko matapos kong buksan ang pinto ng aming silid. Wala namang sumagot kaya hinanap ko siya sa sofa kung saan siya

“WAS that real? May nangyari sa ating dalawa?” A series of serious questions came out of his mouth. Napalunok naman ako at tinitimbang kung magsasabi ako ng totoo.“Let’s go to my office.” Mabilis niya akong hinawakan sa aking palapulsuhan pagkatapos ay hinila niya na ako papasok sa loob ng kaniyang opisina. Hindi ko na tuloy nailapag ang bag ko sa aking mesa.“Maria,” punong-puno ng pag-aalala niyang tawag sa aking pangalan matapos niyang isara at i-lock ang pinto. Umatras naman ako nang lumapit siya sa aking pwesto.“Sir, wala,” matipid kong sagot bago ko iniwasan ang kaniyang mapanuring mga mata.“I clearly saw in my dreams that w-we . . . w-we’re both naked and I am fucking—” Sinaway ko siya agad at bumuntonghininga.“May damit tayo at walang nangyari sa atin, okay?! Kalimutan mo na o ituring mo na lang na panaginip ulit,” tila pagsasawalang-bahala ko kahit na palakas na nang palakas ang kalampag sa loob ng aking dibdib.Putragis! Hindi ko na gustong maalala pa ang tagpong iyon.“

“PUTANG ina,” mahina kong pagmumura bago ko binitiwan ang mouse ng computer na nasa aking harapan.Malapit nang mag-uwian, pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matapos-tapos ang ipinagagawa ni Yevhen dahil hindi ako makapag-concentrate sa trabaho.Simula kasi noong isang araw, hanggang ngayon na nakapagpasukat na ako't lahat para sa magiging gown ko ay umiikot pa rin sa aking isip 'yong panghuling sinabi ng kaniyang ina. “Huwag mong isipin, Masien,” saway ko sa aking sarili bago ako huminga nang malalim.Nag-sorry na naman siya sa akin. Nangako na rin siya na hindi na babanggitin ang ano mang nangyari sa amin sa probinsya ng Hielo, pero putragis! Ano itong nararamdaman ko?!Noong una ay natutuwa ako dahil wala nang nangungulit sa akin, pero nang lumipas na ang ilang araw ay tila hinahanap-hanap ko na ang kaniyang atensiyon.Puta. Natatanggal na naman ang angas ko!Hinilamos ko ang aking mukha bago ko muling humarap sa monitor ng computer. Nag-iisip-isip ako ng mga maaaring dahilan

“HOW'S your sleep, Masien?” pangungumusta sa akin ni Ma'am Esmeralda habang sabay-sabay kaming kumakain ng agahan sa hapag.Alanganin naman akong ngumiti dahil ang totoo ay hindi talaga ako nakatulog kagabi.“O-okay na okay po, Ma'am,” mabilis kong sagot ngunit hindi ko naitago ang pagkautal. Nasa tapat ko kasi si Yevhen na kanina pa tahimik pero pasulyap-sulyap naman sa akin.Putragis!Ayaw ko nang pag-usapan pa ang nangyari kagabi, pero hindi iyon mawala-wala sa isip ko! Mabuti na lang ay lumabas agad siya ng kwarto matapos niyang humingi ng paumanhin at magpaalam. Ang hindi ko lang alam ay kung saan siya natulog.“Sasabay ka ba'ng pumasok sa akin?” Yevhen suddenly inquired, which made me choke. Uubo-uubo tuloy akong uminom ng tubig.“Masien, dahan-dahan lang.” Mukhang alalang-alala si Ate Belle habang nilalaklak ko ang baso ng tubig. Nagpalitan din sila ng tingin ni Ate Yolly na kumuha naman agad ng tissue at ibinigay sa akin.Isa pa itong mga kapatid niyang 'to! Nangako sa aking ma

HINANAP ko si Yevhen matapos kong pakalmahin ang aking sarili. Kung saan-saan ako nagpupunta, pero sa stage ko lang pala siya makikita habang ibinibigay na nila ni Chairman Villamayor ang donations para sa iba't ibang non-governmental organizations.Bumuga ako nang malakas na hangin bago ako tumigil at tumindig ako sa lugar kung saan malayo sa kaniya upang mapagmasdan ko siya nang mabuti.Puta. Bakit unti-unti na nga yata siyang gumugwapo sa paningin ko?!“Ako dapat ang nasa itaas, Kim. Ako ang nag-asikaso ng lahat.” Biglang napataas ang aking isang kilay at tila nanlaki rin ang aking mga tainga nang mayroong magsalita sa aking likuran.Napailing na lamang ako at napangisi dahil alam ko nang si Sir Xavier at si Kimberly iyon kahit hindi ko pa lingunin.Siya ang nagprisinta kay Chairman, natural na siya talaga ang mag-aasikaso, at dahil si Yevhen ang CEO, natural din na boss ko ang nasa stage. Bakit ba walang common sense ang lalaking ito?“This will be our next plan. Ipagkalat mo sa