PUTRAGIS! Hiyang-hiya akong tumakbo papalabas ng kaniyang bahay matapos kong ma-realize ang katangahang ginawa ko.Putang ina. Bakit ko isinubo?!Huminga ako nang malalim na malalim. Hindi na sana ako magpapakita sa kaniya ngayong araw na 'to dahil sigurado akong wala na naman akong babalikang trabaho.Iyon nga lang ay bigla siyang tumawag kagabi. Hindi niya ako sinesante, pero ramdam kong mas pinahirapan niya naman ako sa trabaho.“Did you really change my coffee?” he asked after he took a sip on the cup of coffee. Lihim namang napuno ng inis ang aking dibdib dahil parang ipauulit niya naman yata sa akin ang kaniyang kape.Putragis!Hinihingal na ako sa kapapabalik-balik sa pantry room at sa kaniyang opisina, pero wala pa rin yata siyang balak na pagpahingahin ako.“Sir, sinunod ko na 'yong gusto mo kanina. Nilagyan ko na ng asukal iyan,” imporma ko habang nagtitiis na ngumiti. Nang marinig ang aking tinuran ay mabilis niyang ibinaba ang baso sa kaniyang mesa. Lantaran na tuloy akong

TAGAKTAK ng pawis ang aking noo nang muli akong nakabalik sa executive floor ng building. Sabay akong napapamura at napapadasal na sana ay hindi niya pa nabubuksan ang ipinasa kong email.“Putragis!” pagmumura kong muli habang naglalakad patungo sa kaniyang opisina. Inilabas ko rin ang aking cellphone para tawagan at alamin kung alam niya na ba ang aking ginawa.“Kaya ba hindi magaling ang performance niya sa kama ay dahil kulang talaga siya ng practice dahil sa debosyon niya?” pag-uusisa ko bago ko hinanap ang kaniyang numero sa cellphone ko.Tumigil din naman muna ako sa paglalakad saka ko itinapat sa aking tainga ang cellphone. Habang naghihintay na sagutin niya ang aking tawag ay kagat-kagat ko naman ang aking mga kuko sa kamay dahil sa kaba at pangamba.Nalintikan na ako. Sa kapalpakan ay mukhang masisisante na talaga ako nang tuluyan. “E, 'yong tsismis na bakla siya, hindi ba talaga iyon totoo? Paano si Hero?” Napapikit ako sa inis at natampal ko rin ang aking noo sa rami ng m

TANG INA.Dahil sa nangyari ay hindi ako nagpakita sa trabaho kinabukasan.Gulong-gulo ako. Litong-lito. Hindi ako nakatulog nang maayos. Sa tuwing ipipikit ko kasi ang aking mga mata ay banana ni Yevhen ang aking nakikita.Putragis!Isa lang ang alam kong makakapagpahinahon sa akin, at iyon ang gagawin ko. Nagpa-book ako ng chikababe na ngayon ay hinihintay ko na sa lobby ng motel.“Napakatagal,” paanas kong reklamo bago ako umupo sa mahabang couch na nasa lounge. Tiningnan ko rin ang aking relong pambisig. Sampung minuto na siyang late.Kanina pa ako rito. Nakapagbayad na nga ako at nakuha ko na rin ang susi ng kwarto namin, pero sige, understandable naman na matagal talagang mag-ayos ang mga babae.“Hello. Ikaw ba si Masien De Dios?” tanong ng isang magandang dalaga na hapit na hapit ang suot na pulang dress. Napatayo naman agad ako sa aking kinauupuan saka ko siya nginitian.Siya nga ito dahil pareho kaming nagpalitan ng nagpalitan ng pictures kaninang umaga.Putragis! Heto na. Mab

BUONG gabi akong nag-alala, hindi para sa magiging kalalagyan ko kung mawawalan ako ng trabaho, kundi para kay Yevhen. Sinabi niya naman na maayos lang ang lahat pero kinabukasan ay nagkakagulo na sa loob ng kompanya. Pinag-uusapan na ng lahat ang tungkol sa pagpapatalsik sa kaniya bilang CEO ng MARIA.Putragis! Ni hindi ko tuloy na-celebrate ang pagpapahiram niya sa akin ng motorbike.“Sir, hindi ka pa ba nagugutom?” bungad kong tanong matapos kong pumasok sa kaniyang opisina. Tulad ng dating gawi, abalang-abala na naman siya sa pagbabasa ng mga papeles.Humakbang ako papalapit sa kaniyang mesa.“Tama na muna iyan, Sir. Hindi ka pa kumakain ng tanghalian,” pagpapaalala ko sa kaniya. Tumigil naman siya sa ginagawa kasunod ng pagsandal niya sa kaniyang silya.“How's everything outside?” he asked before he closed his eyes. Mukha siyang pagod na pagod kahit na wala naman siyang pinuntahang meeting ngayong araw dahil pina-clear niya ang kaniyang schedule.“Pinag-uusapan ng mga empleyado '

TANG INANG iyan. Kung halik ang kapalit para maging magkaibigan kami, huwag na lang pala.“Ano'ng sinabi mo?” Devin asked, stopping me from thinking of Yevhen and his friendship's condition.Nakalimutan kong magpapaalam nga pala ako sa putragis kong kapatid na daig pa ang mga imbestigador kung mag-interview.According to my very reliable source, nasa norte ang taong hinahanap namin. Sinabi ko naman agad iyon kay Yevhen at nagdesisyon siyang sumakay na lang kami ng bus patungo roon dahil ayaw niya raw mapagod na mag-drive ng kaniyang kotse.Napag-usapan din namin na sa terminal ng bus na lang kami magkita bukas nang madaling araw.“Masien, saan ka pupunta?” pag-uusisa niyang muli kaya ngumiti ako upang ulukan siya.“Sa Hielo nga, Kuya,” nakangiti kong sagot kaya napanganga siya. Tinatawag ko lang kasi siyang kuya kapag mayroon akong hinihingi.“Sa Friday na nang gabi ako uuwi,” dagdag ko pa habang magkatabi kaming nakaupo sa couch. Pinapanood namin sa TV 'yong ipinagmamalaki niyang pel