BHELLE:PAGDATING namin ng syudad ay sa condo unit ni Tyrone kami tumuloy. Hindi rin naman kasi ako handa na humarap sa pamilya niya lalo na't biglaan lang naman ang pagluwas namin. Kaya pala kinausap nila ni Dos ang pamilya ko para pormal akong ipaalam na isasama ako ni Tyrone dito sa syudad. Akala ko kasi ay iiwanan na naman niya ako sa probinsya namin at maghihintay kung kailan siya makakabalik. Pero nagkamali ako.Namamangha kong inilibot ang paningin sa kabuoan ng condo nito. Malawak ang lugar na parang studio type kung susumain. Unang bubungad sa'yo ang sala. Nasa kaliwang bahagi ang kusina nito na makikita din dito sa sala ang kabuoan dahil salamin naman ang dingding. Dito sa kanang bahagi ay may dalawang silid. Wardrobe at ang master's bedroom. White and grey lang ang kulay ng tema sa kabuoan ng unit nito. Nangingintab ang sahig at nagsusumigaw ng karangyaan lahat ng gamit. Dito sa sala ay mayroong malaking flat screen TV na naka-hang sa wall. May mga car toys collection din

BHELLE:SA mga sumunod na araw ay naging abala na si Tyrone sa trabaho. Madalas ay tinatawagan na lang niya ako na hindi makakauwi at nakababad siya sa trabaho. Hindi naman ako makareklamo dahil ayokong maging abala sa kanya. Malaki ang kinakaharap niyang problema sa kumpanya sa biglaang pagbaba ng sales stock nila kaya bilang CEO ay kailangan niyang agapan ang problema bago pa malugi ang kumpanya nila.Naglalagi ako sa unit nito. Nakasanayan ko rin naman ang naging daily routine ko dito sa syudad. Lumalabas ako ng unit pero sa balcony lang para magpahangin. Wala naman akong ibang mapuntahan para igugol ang oras ko. Natatakot din akong lumabas ng unit at mamasyal sa mga kalapit na mall dahil baka mawala ako.Hindi ako pamilyar dito sa syudad. Wala akong ibang kaibigan o kakilala dito na maaari kong matawagan para kasama sa pamamasyal. Kaya kahit nababagot ako ay ginugugol ko na lang ang oras ko sa paglilinis dito sa unit. Pinapanatili ko ang kalinisan nito dahil wala naman akong ibang

BHELLE:AKALA ko magiging maayos na ang lahat sa amin ni Tyrone dahil lumipat na ako sa opisina niya pero. Akala ko lang pala.Kinabukasan ay maaga akong bumangon para ipaghanda ito ng agahan. Nahihimbing pa rin naman ito na mahigpit na nakayakap sa akin buong magdamag. Matapos kong maglinis ng katawan ay nilapitan ko na muna ito. Naupo sa gilid ng kama at marahang hinaplos ang maamong mukha nitong nahihimbing. Mapait akong napangiti na namuo ang luha habang inaalala ang naging buhay namin sa probinsya. Na kahit napakasimple lang ng buhay namin doon ay hindi naman matatawaran ang saya naming dalawa.Ibang-iba dito sa mundo niya na napakahirap makibagay. Kahit gusto ko siyang patawarin at bumalik sa dati ay hirap akong ibigay iyon sa kanya. Masyado akong nasaktan sa nangyari. Kung hindi ko lang siya mahal na mahal ay tuluyan ko na siyang iniwan. Kita at ramdam ko namang mahal niya rin ako. Na hindi niya rin kakayaning mawala niya ako. Pero kung mananatili kami sa mundo niya ay hindi

BHELLE:HINDI ako umuwi ng opisina at sa condo ni Zayn nagpalipas ng gabi. Kinabukasan ay maaga kaming gumayak ni Zayn at inihatid pa ako nito sa terminal ng bus pauwi sa probinsya namin. Kung wala lang itong mahalagang schedule sa bagong endorsement sa kanya bilang modelo ay sasamahan ako nito pauwi. Hindi na rin ako nagpaalam pa kay Tyrone. Malinaw pa sa sikat ng araw na niloloko niya lang ako. Hindi niya kayang iwasan ang babaeng 'yon para sa akin. At hindi ko kayang manatili sa tabi niya na may iba akong kaagaw sa kanya. Hindi ko masikmurang may iba pang babaeng kinakama nito habang nagsasama kaming dalawa. Hindi ko kaya.Tahimik ako sa dulo ng bus kung saan ako nakaupo. Sa bintana nakatanaw at hindi maiwasang umagos ang luha habang palayo ako nang palayo sa syudad. Para akong sinasaksak sa puso ko habang papalayo ako kay Tyrone. Kahit durog na durog ang puso ko sa paglayo kay Tyrone ay may bahagi pa rin sa puso ko ang umaasang. . . hahanapin niya ako at susuyuin ako nitong bumal

BHELLE:MAGHAPON akong inaapoy ng lagnat. Mabuti na lang at pumasok pala si Tyrone sa opisina nito kaya naiwan akong mag-isa sa unit nito. Halos hindi ako makabangon sa sobrang panghihina ng katawan ko. Nahihilo ako sa tuwing sinusubukan kong tumayo kaya kahit ang magpunta ng banyo o uminom ng tubig ay hindi ko magawa. Nasa sofa lang akong nakabaluktot ng higa. Yakap-yakap ang sarili na nanginginig sa sobrang lamig.Maghapon din akong walang kain dahil hindi ko kayang kumilos. Kaya lalo akong nanghihina dahil walang kalaman-laman ang sikmura ko."Bumangon ka nga d'yan!" Napabalikwas ako na marinig ang baritonong boses nito na may kalakasan. Pupungas-pungas akong napaupo sofa sapo ang ulo kong kumikirot. "Hindi ka pa nagluluto!?" asik nito.Nangilid ang luha ko na napatingala ditong nakapamewang sa harapan ko. Salubong ang mga kilay na galit na naman ang itsura. "S-sorry, h-hindi ko pa kayang kumilos, S-sir," nauutal at mahinang saad ko."Wala akong pakialam, Bhelle. Hindi ka panauh