LoreleiMakalipas ng ilang taonNang kami ay makauwi sa mansyon ni Mang Raul, galing ng Batangas. Nagtagumpay ako noon na iwasan si Kuya Matthias.Hindi ko alam kung sumunod ba ito pagkauwi namin or nag-extend ito sa resthouse nila Ricky, dahil wala naman na banggit sa akin ang kaibigan ko sa mga nangyari. Kung sabagay. Ako rin ang unang umiiwas na magkwento ito sa akin dahil nga nangako ako sa sarali ko nakakalimutan ko na si Kuya Matthias dahil mali ang ipagpatuloy ko ang feelings ko sa kaniya.Kinabukasan ay kinausap ko si Mommy. Alam kong nagtaka ito sa pasya ko. Ngunit wala akong narinig galing dito na maraming tanong. Isa lang talaga ang tumatak sa akin. Kung dahil daw ba ay nag-away kami ni Kuya Matthias.Hindi ako makatanggi kay Mommy sinabi ko lahat maliban sa hinalikan niya ako. Mali naman talaga iyon dahil alam ng karamihan magkapatid kami. Ayaw kong mapapahiya ang magulang ko sa mga tao kung hahayaan ko ang kabaliwan ni Kuya Matthias sa gusto niyang mangyari.Nagtaka rin a

Lorelei"Lorelei, sakay," sabi niya sa akin. Umiling ako nakipaglaban ng titig sa kaniya."Ayaw ko! Taxi ang sasakyan ko," wika ko.Nakaharang kasi ito sa dapat hihintuan ng taxi at pumarada ito sa tapat ko. Sarap talaga sapatosin ang Matthias na ito feeling talaga kung umasta."Pinagtitinginan na tayo ng mga tao at meron din nakasunod sa akin kapag hindi ka sasakay hindi ko ito patatakbuhin,""Arghhh!!" Yamot akong nagdabog na sumakay sa tabi niya. Iyan kasi ang binuksan nito.Nahihiya naman ako dahil sa amin nakatingin ang mga tao, tapos naka school uniform ako at ito ay naka tux. Bakit kasi kung ano lang ang maisip nitong gawin ay talaga kailangan masunod.“Kuya kawawa naman iyong ka date mo bakit mo naman hindi hinatid pauwi?” wika ko ng nakasakay na ako sa loob ng kotse nito.Narinig ko lang ang napa ‘tasked’ ito sa pagkastigo ko sa kaniya sunod ay wala na. Seryoso lang nakatuon ang atensyon sa pagmamaneho. Napakasama talaga ng ugali nitong kapatid ko.Dahil wala naman akong mapa

Lorelei“M-mommy!” pabulong kong sabi ng pagpasok sa gate ng bahay namin ang minamanehong kotse ni Kuya Matthias.Nasa labas si Mommy Marycole, kausap nito si Mang Raul sa driveway. Saan kaya ito galing? At timing naman na dumating kami ay nasa labas ito. Shit! Kabado bente ako. Ano kaya ang reaction nito kapag nakita niyang bumaba ako galing sa kotse loob ng kotse ni Kuya Matthias. Pero mas nag-iisip ako kung anong magandang alibi kung bakit itong tukmol na ito ang kasama ko ngayon.Patay talaga ako nito katakot takot na tanong ang ibabato nito sa akin kapag kami na lang dalawa ang magkasama.Bigla akong sinalakay ng labis na kaba sa aking dibdib. I'm sure hindi pa nito alam na kasama ako ni Kuya Matthias, dahil tented ang salamin ng kotse nito.Parang ipinako ako sa aking kinatatayuan kahit limang minuto ng nakahinto ang kotse ni Kuya Matthias, ng marinig kong tinatawag niya ako. Need ba talaga tawagin niya ako sa endearment n'yang babe? Naiilang kasi ako lalo na kung naiisip ko luma

LoreleiNakahinga ako ng maluwag ng paglabas ni Mommy sa pinto ng silid ko ng hindi ito galit sa akin at kay Matthias. Ngunit alam ko na nasasaktan si Mommy sa mga nangyayari hindi lang niyon ipinapakita sa akin.Speaking of Matthias. Tinawagan ko ito upang ipaalam ang tungkol sa mga kumakalat na isyu tungkol sa amin dalawa.Hindi kaya ito makaapekto sa kanilang mga negosyo? Wag naman sana ng dahil sa amin babagsak ang Martinez Empire. Hindi kakayanin ng konsensya ko kapag nangyari 'yon.Tila pareho kami ng iniisip Matthias dahil naunahan ko lang ito na tumawag.“Babe, are you okay? Sorry kung nahihirapan ka ngayon. Pinabubura ko na at hinahanap na ng mga inutusan kung tao ang nasa likod ng paglabas sa public ng larawan natin. Mananagot kung sino man ang may pakana nito upang ipahiya tayo sa publiko. Are you okay, babe?” nasa boses nito ang pag-aalala.“Kung mag-break na lang kaya tayo Matthias –”“What!! Babe naman walang ganun huwag sa ganito.” malakas nitong sagot sa akin. Sa lakas

Lorelei“Anak birthday mo na sa Saturday, napagpasyahan namin ni Daddy n'yo tayong buong pamilya na lang ang mag-celebrate. Matagal na rin tayong hindi nag ka sama-sama katulad noong maliit pa ang mga kapatid mo na may family bonding na nagaganap tuwing Sunday. Ngayon kasi may kaniya-kaniya na kayong mga lakad,” wika ni Mommy at isa-isa pa kaming tatlo tiningnan.“Sige po, Mommy. Kayo po talaga kahit nga po hindi na tayo mag celebrate ayos lang naman po sa akin. Palagi n'yo akong pinaghahandaan kapag birthday ko kung ngayon ay wala at kung busy po sila Daddy, kahit wala po ayos lang,” ani ko pa.“Naku hindi p'wede ang ganyan, bunso. Gorabels tayo, Mom ha? Gusto ko rin kaya mag unwind kahit isang araw lang. Nakakatamad din pala maging tambay lang ang hirap na trabaho nakakapagod din pala,” sabi pa ni Ate Mayang.Humagikhik ako sa biro na iyon ni Ate Mayang. Kapag talaga ito ang bumida tamang laugh trip lang basta ‘wag lang kontrahin ng kambal tiyak na doble ang ingay sa hapagkainan.Kum