MARYCOLE"Uhm," ng maalimpungatan akong hinalikan ako ni Rowan sa labi ko. "Anong oras ka dumating?" tanong ko kahit nakapikit ang mata ko alam kong nakatunghay ito sa akin."12 midnight. Balik ka lang sa pagtulog, baby, don't mind me. Bibihis lang ako," paos niyang boses. Hindi ko na rin siya pinansin at tinatalo din ako sa sobra kong antok.Naramdaman ko na lang na tumabi siya sa akin. At nakagapos na ako sa kanya. Hanggang kinabukasan na ako ay nagising ganun pa rin ang posisyon namin. Dahan-dahan akong humarap sa kaniya sabay ngiti ng bumungad sa akin ang mahimbing na tulog kong asawa.Malakas akong naghikab kaya nagising ito. "Good morning," he said. "Aalis tayo ngayon baby, nasa bahay sila Mommy ngayon inaantay tayo," aniya."Okay," sagot ko at umaktong babangon ako ngunit naunahan niya ako."Winner kaya dapat meron akong prize," sinabi niyang 'yon sabay inalalayan ako bumangon."Anong gusto mo?" sakay ko sa biro niya. Napalunok ito animo hindi inaasahan na sasakyan ko ang biro

MARYCOLELihim akong napalunok pagkasambit ko niyon. Gusto ko na lang magtago sa dibdib ni Rowan dahil sa kahihiyan. Subalit hindi ko mapigilan na tugunin ang halik nito sa akin. Tila isang posporo ang nasindihan sa pagitan namin ni Rowan na mabilis nagliyab. Isang iglap nakaupo na ito ito swivel chair niya at binuka ang magkabila kong hita. Napalunok ako ng matitigan ko itong kumikislap ang mata nakatitig sa akin. Nagmamadali na inalis ni Rowan ang aking suot na palda at kasama na ang sot kong panty.Gusto kung mahiya sa oras na iyon ng tumitig siya sa hiyas ko na puno ng paghanga. Uminit ang mukha ko at hindi ko maiwasan ng nag-iwas ng tingin sa kaniya. My God ang laki pa ng pagkabukaka ko sa harapan niya habang walang suot na underwear. Gusto ko iyon pangdikitin ang magkabila kong hita subalit naunahan ako ni Rowan. Agad itong bumaba sa aking pagkab*ba* at inumpisahan ang paghagod ng dila niya sa aking basa ng gitna."Rowan! Uhm the door," saad ko sa kaniya ng maalala ang pinto ng

MARYCOLENakalabas na kami ng mall ni Rina, at patungo na kami sa parking ng sasakyan namin ng nakaramdam ako ng pagka-ihi. Shit bakit naman wrong timing ito? Kung kailan narito na kami sa labas 'tsaka umatake. At isa pa malapit na rin sa sasakyan namin.Hindi ko naman p'wede tiisin at malayo pa kaming makakarating sa bahay kung hindi ako babalik sa mall upang mag bawas. Tinawag ko si Rina, na una na ito ng isang hakbang sa akin dahil hindi na ako komportable lumakad."Psssttt… Rina." tawag ko sa kaniya. Tumigil ito sa paghakbang at humarap sa akin."Ate Cole, bakit meron bang masakit sa'yo? Ano tatawag na ba ako ng ambulance?" taranta pa nitong tanong sa akin.Sinamaan ko s'ya ng tingin "Shunga hindi ganun. Ano babalik ako sa mall at gusto kong magbawas. Hindi kakayanin kung pigilan ko hanggang makauwi tayo ng bahay,""Ganun ba? Sige tara na Ate Cole, balik na tayo," ani pa ni Rina."Hindi ako na lang ayan na kasi ang sasakyan natin nginuso ko pa sa hindi kalayuan ang sasakyan namin.

ROWAN"Hello, Rina. Yes, uwi na kayo ni Mang Raul. Yes wala r'yan si, Ma'am Marycole mo, kahit anong gawin n'yo hindi n'yo talaga siya makikita. Okay bye,"Nagpatuloy akong magmaneho patungo sa condo ko. Meron pa akong pagmamadali sa pagmamaneho binilisan ko. Nauna ako dumating sa mga kaibigan ko. Subalit bubuksan ko pa lang ang pinto ng unit ko ay dumating si Wyatt at Theo.Si Wyatt ay seryoso ito masama ang tingin sa akin. Anong aasahan ko pinsan niya si Marycole talaga magagalit ang ungas na ito sa akin.Mga tahimik kaming tatlo pagpasok sa loob ng unit ko. Ako, tamad akong umupo at kaagad isinandal ang ulo ko sa likuran ng upuan.Mariin akong napapikit ng mata ko. Hindi talaga ako matatahimik hangga't hindi nakakauwi ang asawa ko rito."Ehem! Dude, anong plano?" sa wakas nagsalita ang dalawa sa harapan ko. "Of course we need to save my wife immediately. Habang humahaba ang oras nakakabahala," I answered. Tumango-tango ang dalawa."Wait ano nga pala ang nangyari?" sabi nilang dala

MARYCOLEAfter three yearsI was smiling as I watched Marianne and Rowan play on the playground in front of our house.Napakabilis ng panahon mahigit dalawang taon na ang panganay namin ni Rowan na si Marrianne. At ngayon ay two months ko na rin dinadala ang pangalawa naming anak. Sana raw ay lalaki na, sabi ng asawa kong atat magkaroon ng anak na lalaki. Kasi kapag hindi raw lalaki ay paspasan daw na maghahabol ulit siya.Sa ilang taon naming pagsasama ni Rowan. Masasabi kong napaka s'werte ko dahil binigyan ako ng asawang mabait, g'wapo at mahal ako. Hindi ko masasabing perfect ang pagsasama namin dahil meron din minsan tampuhan, ngunit lahat ng iyon ay madali namin nasolusyunan basta naroon lagi ang tiwala at pagmamahal namin sa isa't isa.I took a long sigh, and at the same time, I couldn't stop giggling when Marrianne started running and ordered her father to chase her.Ang tagal kong nakatayo hindi kalayuan sa kanilang dalawa. Pinagmamasdan lang ang mag-ama ko at kung hindi pa l