MARYCOLEPagkalipas ng ilang taon…Pagsapit ng limang taon ni Nadine sa kulungan ay lihim na nagkaroon ito ng relasyon sa warden na bantay sa selda nito. Kaya nga lang nalaman ng asawa nag-eskandalo kaya nilipat ang warden sa ibang correctional. Nakakaawa nga si Nadine dahil nagbunga iyon ng batang babae at ito ay si Lorelei.Nang isilang si Lorelei ibinigay ni Nadine sa mga magulang nito ang anak, kaya lumaki ito sa Lolo at Lola nito. Nitong huling taon sana ni Nadine sa kulungan ay dinapuan si Nadine ng Dengue sa kulungan. Akala nito ay pangkaraniwang trangkaso lang matagal na pala niyon iniinda ni Nadine, pababalik lang. Hindi lang nagsasabi sa kaniya Ina dahil ayaw na nito madagdagan ng pasanin ng Ina nito. Iyon nagpalaki pa nga sa anak niya ay mahirap na. Ayaw na raw nito dagdagan ang pasakit na ibinigay niya noon sa kaniyang Mama at Papa. Dapat ay makakalaya na sana ang dalaga. Ito naman ang nangyari kinuha rin ito sa itaas.Ang akala ko kung ano ang kailangan nito sa ospital at

LORELEI“Bakla…grabe ang hot talaga ni fafa Matthias mo. Girl, kapag ako naging jowa niyan naku day–pipikotin ko na agad aba mahirap ng maagaw pa ito ng iba,” parang uod sa sobrang likot na salubong sa akin ng kaibigan kong si Ricky.Inantay ako nito sa parking lot kung saan ay palaging akong doon hinahatid ni Kuya Matthias. Classmate ko itong si Ricky simula noong grade 7 pa ako. At hindi rin kami nalipat ng section palibhasa ay pareho palagi ang grade namin kaya hind kami naghiwalay ng section.“Oi ‘yong tili mo bakla! Handa ka na bang malaman ng madlang pipol na may tinatago ka?” pabulong kong saad sa kaniya.Si Nanay Rina at si mommy ang nakakaalam na bakla si Ricky. Bawal kasi ipagkalat at bibitayin ito patiwarik ng kanyang Daddy na Mayor sa kabilang City. Kung lilitaw nag super sireyna niyang pagkatao.Sometimes I felt sorry for him because he couldn't reveal his true personality to his parents. Kailangan nitong magkunwari na totoong lalaki dahil nga sa iniingatan ang pangalan n

Lorelei“Lorelei buksan mo itong pinto ano ba?!” malakas nitong katok sa labas.No way! Pagkatapos mo akong tiisin roon sa waiting shed at nabasa ng malakas na ulan may gana ka pang magpakita. Bulong ko lamang iyon sa akin sarili.Hindi ko iyon kayang sabihin sa kaniya. Lalo naman wala akong karapatan ng sumbatan ito. Sino lang ba ako Isang sampid sa pamilya.“Dammit!” narinig kong sigaw nito sa labas at mukha pa ‘ata tinadyakan ang pinto sa inis siguro nito dahil hindi ko siya binubuksan. Nawala ng ingay sa labas. Buti naman ay umalis na rin ang ugag na iyon. Hirap intindihin ng ugali nito. Nag-antay pa ako ng ilang sandali ng wala naman kumakaluskos nagpasya akong lumabas ng kwarto ko.Gusto ko rin pumunta ng kusina at nauuhaw rin ako. Hindi na ako kakain magtimpla na lang ako ng gatas at muling babalik dito sa k'warto ko.“Kuya Matthias!” tili ko ng nasa pinto pala ito nakaupo habang nakayupyop sa mga hita nito. Ang gago talaga nito.Hmmp bakit hindi ‘ata gumagalaw ang tukmol. Nap

Lorelei“Kuya Raul, kahit balikan n'yo na lang po ako bukas ng hapon,” bilin ko rito ng dumating kami sa resthouse nila Ricky sa Batangas.Mabilis lang kaming nakarating dahil nga walang traffic. Umalis kami sa bahay ng alas dos ng hapon saktong six o'clock nakarating kami rito. Binuhat ko ang binili kong cake sa bestfriend kong si Ricky.“Sige po Senyorita Lorelei,” wika nito.“Kahit po mga alas k'warto na po rito makarating bukas alam naman po nila Mommy at Daddy na ganun oras ako uuwi at kampante naman siya na si Ricky ang kasama ko,” saad ko pa rito.“Sige Senyorita. Paano ako'y tutuloy na ha?”“Yes, yes Mang Raul. Ingat po kayo sa Biyahe,” bilin ko pa.Narito na raw si Ricky at ang apat na kasama niyang babae close namin kahit paano. Hindi ko alam kung niyaya niya ang crush niyang si Darvin at sabi ko ‘wag na dahil lalaki iyon maganda na lang kung puro kami babae rito mas safe. Hindi naman sa overthink ako naninigurado lang.Tinawagan ko si Ricky subalit hindi na pala kailangan k

LoreleiDedma ko lang si Kuya Matthias, kahit halos bumulagta na ang katabi kong si Ricky, dahil kanina pa niyang masamang tinitigan ang kaibigan ko.Kahit anong pakiusap niyang sa kaniya ako sumabay I didn't listen to him. Kahit pa mapanisan ako ng laway hindi ako sumasagot sa kaniya.Maya-maya tumawag si Mang Raul. Nasa labas na raw ito nagpapabukas ng gate. Hindi nga ako nakabihis dahil ayaw kong masundan ni Kuya Matthias sa Cr. Sa sasakyan na lang mamaya pagdating ko roon. Hindi ko muna papasukin Si Mang Raul, ‘tsaka na kapag natapos ako magbihis.Hindi kasi ako umaalis sa tabi ni Ricky dahil nilalapitan ako ni Kuya Matthias. Ayaw ko talaga siyang kausapin dahil matindi ang inis ko sa kaniya simula pa kanina.Kakausapin ko rin si Mommy na si Mang Raul na ang mag hatid sundo sa akin sa Saint Francis. Takot lang nito kay Mommy, kahit na makiusap pa si Daddy, wala iyong magagawa kung gustuhin ni Mom.Kilala ko ang magulang namin. At hindi rin ito makakatangi kay Mommy kung ginusto no