“Mommy!” Ang matinis na boses ng isang batang babae ang bumulabog sa tahimik na lugar na kanilang kinaroroonan habang ang batang lalaki ay mabilis na naitakíp ang kanyang mga kamay sa magkabila nitong tainga na wari mo ay naririndi dahil sa malakas na sigaw saka mariin na pinikit ang kanyang mga mata. Dahil ayaw niyang makita ang pagbagsak ng kapatid mula sa mataas na puno na inakyat nito.“Shit! Hmp…” naibulalas ko ng wala sa oras bago mabilis na tumakbo sa kinaroroonan ng kambal. Pakiramdam ko ng mga oras na ito ay parang mahuhulog na rin yata pati ang puso ko dahil sa matinding takot. “Hmp!” Isang daîng ang nanulas sa bibig ko ng bumagsak sa mga bisig ko ang makulit na si Zevi. Pagkatapos ko itong masalo ay pabagsak na napaupo ako sa damuhan kaya nakaramdam ako ng matinding kirot sa aking balakang.“Mom, are you okay? Does it hurt? I’m sorry mommy.” Naluluha na tanong ng aking anak marahil ay natakot ito ng makita ang expression ng mukha ko. “Mommy is fine, Sweetie, you don’t need

“Hello, Sweetie, bakit ka umiiyak?” Tanong ko sa malambing na tinig bago dinukot ang puting panyo mula sa aking bulsa saka maingat na pinunasan ang mga luha nito sa magkabilang pisngi. Natigilan ako sa ginawa ng bata dahil imbes na sumagot ay mahigpit ako nitong niyakap sa leeg.“Daddy, I miss you so much… I waited for you for a long time, why did you come home now?” Ani nito sa garalgal na tinig habang patuloy na umiiyak sa pagitan ng aking leeg. Wala sa sarili na niyakap ko ito ng mahigpit at ng mga oras na ito ay parang gusto kong umiyak. Saglit kong ipinikit ang aking mga mata at dinama ang kakaibang pakiramdam habang nasa mga bisig ko ang batang ito.“Zevi! I told you he is not our daddy! Why are you stubborn! Let go of my sister!" Galit na sabi ng isang batang lalaki sa aking harapan na ngayon ko lang napansin. Natulala ako ng matitigan ko ang mukha nito dahil parang nakikita ko ang aking kabataan mula sa kanya. Lumapit ito sa amin at pilit na hinila palayo sa akin ang kapatid

“Zach, what happened to your shoulder?” Nag-aalala na tanong ko sa aking anak. Nang hubarin ko kasi ang suot nitong t-shirt ay tumambad sa akin ang isang pasâ sa kaliwang balikat nito. Hindi naman ito kalakihan ngunit natatakot ako na baka nahulog ito o di kaya ay nabubully na sa school ang mga anak ko ng hindi ko namamalayan.Hindi makasagot sa akin si Zach at nanatili lang itong nakatingin sa sahig, kilala ko ang anak kong ito hindi ito marunong magsumbong sa akin at hangga’t kaya nito ay mananatili itong tahimik.“Zevi?” Ani ko sa kakambal nito, saglit na tumingin si Zevi sa kanyang kapatid bago nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga na parang akala mo ay matanda."Jasper's father did this to Zach, he held Zach's shoulder so hard that Zach cried yesterday.” Sumbong sa akin ni Zevi habang pinaglalaruan ang mga daliri nito, halatang natatakot ang mga anak ko sa akin dahil alam nila na galit ako. Kaagad na tinawagan ko si teacher Flor upang ipatawag ang magulang ng bata, pagka

“Laopanyang, Tāmen zài zhèlǐ.” Ani ng tauhan ni Mr. Yuay pagkatapos yumuko sa harap nito. “Hao, hm? Nǐ quèdìng tāmen zhīdào wǒsūnnû zài nǎlǐ ma?”(Are you sure they know where my granddaughter is?) seryosong tanong ni Mr. Yuay, habang matamang sinusuri ang kabuuan ng tatlo mula ulo hanggang paa.“What do you want from us?” Matapang na tanong ni Josh habang nakikipag tagisan ng tingin sa matandang Chinese habang si Carlo at Vincent ay labis na namamangha sa sa kabuuan ng malaking bahay na kanilang kinaroroonan. Tumaas ang sulok ng bibig ni Mr. Yuay bago ito nagsalita.“Tell me, where’s Vernice? Anya ng matanda habang nakatayo ito sa kanilang harapan hawak ang itim nitong baston.“We don’t know, you’re wasting your time on us because we don’t know who you're talking about.” Tinatamad na sagot ni Josh na hindi mo man lang kakikitaan ng takot ang mukha nito. Malakas na tinuktok ng matanda ang kanyang tungkod sa sahig kaya kumilos ang isang tauhan nito, bahagya namang napaatras sina Vince

Vernice Point of viewHindi ko alam kung ilang oras na akong nag pabalik-balik ng lakad dito sa loob ng kwarto habang patuloy na pinipiga ang aking mga kamay. Dalawang araw na akong nakakulong sa kwartong ito at kahit isa sa kanila ay hindi man lang ako hinaharap. Labis akong natatakot para sa kalagayan ng aking mga anak halos wala na rin akong tulog dala ng matinding pag-aalala. Lumapit ako sa bintana at hinawi ang puting kurtina saka sumilip sa labas, nag-aagaw na ang liwanag at dilim kaya sa palagay ko ay six thirty na ng hapon. Bigla akong napalayo sa bintana ng marinig ko ang pagpihit ng seradura mula sa labas ng pintuan kasunod nun ay ang pagpasok ng dalawang babae na may seryosong mukha. Pagkatapos nilang isarado ang pintuan ay tumingin sila sa aking direksyon, tiningnan nila ako mula ulo hanggang paa.Umiilíng na lumapit ang isa sa kanila sa kama saka ibinaba nito ang isang mahabang puting bestida. “”Ma’am, kailangan n’yo ng maligo para maayusan ka na namin. Pakibilis lang d