RYDER JAMES SEBASTIAN POVHalos tatlong araw pa kaming nagtagal sa hospital ng magpasya si Doctor Santos na i-discharge na si Lola. Pwede na daw itong umuwi at sa bahay na lang ituloy ang pagpapagaling at pag-inom ng gamot nito. Agad naman akong pumayag dahil sa tatlong araw na iyun hindi ako umaalis sa tabi nito. Personal kong inaalagaan si Lola sa hospital at hindi na din muna ako pumapasok ng opisina.Kapag may mga importanteng papeles akong pipirmahan, dinadala ito ni Anthon sa hospital. Hangat maari ayaw kong mawalay sa paningin ko si Lola. Malaki ang kasalanan ko dito at gusto kong makabawi.Sa tatlong araw na iyun hindi na din nagpakita pa si Ingrid sa akin. Hindi man diretsang sinasabi ni Lola alam kung may kinalaman ito sa pagkakalaglag ni Lola sa hagdan. Si Ingrid ang naabutan ko sa taas ng hagdan pagkalabas ko ng kwarto. Pagkatapos agad nitong sinabi sa akin na si Ashley ang may kagagawan kaya nahulog si Lola.Si Ashely...kumusta na kaya siya. May mga inutusan na akong mga

ASHLEY POV"Diyos ko! Ashley anak, ikaw na ba iyan! Salamat sa Diyos at nagbalik ka na!" Narinig kong sigaw ni Nanay Luz habang papasok kami ng bakuran. Hawak ko sa kanang kamay si Charles at agad ko itong nabitawan ng makita ko na nagmamadaling naglakad pasalubong sa amin si Nanay Luz habang nakasunod naman dito si Tatay Boyet. "Nay.." umiiyak kong wika at agad na yumakap ng makalapit na ako sa kanya. Hindi ko mapigilan ang pag-uunahan sa pagpatak ang luha sa aking mga mata. Sobra ko silang namiss."Anak...salamat sa Diyos at nandito ka na! Salamat at muli kang nagpakita sa amin." wika naman ni Nanay habang umiiyak at naramdaman ko pa ang paghaplos nito sa likod ko. "Sorry po...sorry!" wika ko dito. Naramdaman ko naman ang paglapit ni Tatay kaya kumalas na muna ako dito at hinarap si Tatay. Nakita ko ang kislap ng tuwa sa mga mata nito habang nakatitig sa akin. Hindi ko napigilan ang aking sarili at niyakap ko ito. Ilang ulit akong bumulong na taos pusong kapatawaran sa kanya."Ana

ASHLEY POVHindi ko akalain na sa maikling panahon na pananatili namin dito sa Pilipinas ay agad na magkrus ang landas namin ni Ryder. Kung alam ko lang sa hospital din pala na ito nagpapacheck-up si Lola Agatha hindi na sana ako nagtangka pang umapak dito. Ininsist ko na lang sana kay Lorenzo kanina na sa condo na lang kami didirecho. Kahit magtaxi na lang kami ayos lang sana.Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako pero kita ko ang lungkot sa mga mata ni Ryder habang nakatitig sa aming dalawa ni Charles. Kapansin-pansin ang malaki nitong ipinagbago. Wala na ang dati nitong makinis na mukha at kapansin-pansin ang napabayaang tumubong balbas sa mukha nito. Mukhang ilang araw na itong hindi nakapag-ahit. Pumayat din ito at ibang-iba na sa dating Ryder na nakilala ko noon.Halos dalawang oras din kaming nag-stay sa clinic ni Doc.Cheska. Gusto kong makasiguro na wala na si Ryder sa hospital na ito bago lumabas. Natatakot akong isipin na baka abangan kami nito. Hanggang ngayun hindi

ASHLEY POVNagising ako kinaumagahan na masama ang pakiramdam ko. Mabigat ang ulo ko at parang mabibiyak dahil sa sakit. Mukhang magkakaroon din ako ng trangkaso. Hindi ko maintindihan kung bakit nagiging sakitin ako nitong mga nakaraang araw. Hindi naman ako ganito dati. Kung sumakit man ang ulo ko hindi ganito kalala."Mama, are you ok?" narinig ko pang tanong sa akin ni Charles. Nakatunghay ito sa akin habang nakatitig sa mukha ko."Im fine anak! Napagod lang siguro si Mama at kailangan ng more rest." sagot ko sabay pakawala ng pilit na ngiti."Gusto niyo po bang tawagan ko si Papa Enzo? Sasabihin ko po sa kanya na sick kayo." malambing na sagot nito. Agad akong umiling. Pagkatapos ay hinaplos ko ang mukha nito."Im fine anak. Mawawala din ito. Nakakahiya na kay Papa Enzo. Marami siyang trabaho sa hospital at baka maisturbo pa natin siya." sagot ko sabay pakawala ng pilit na ngiti. Tinitigan muna ako nito bago tumango."Oorder na lang ako ng foods sa labas para may makain tayo. Pas

ASHLEY"Hayaan mong mahalin kita! Hayaan mong manatili ako sa tabi mo. Basta mangako ka...huwag na huwag ka ng bumalik sa kanya. Hindi ko kayang tanggapin ang bagay na iyun Ash!" pagpapatuloy na wika ni Enzo habang patuloy ang pagyugyog ng balikat nito. Palatandaan ng matindi nitong pag- iyak.Hindi ko naman alam kong paano ang gagawin ko. Ako ang mas nahihirapan sa sitwasyon ngayun. Hindi ko akalain na aabot sa ganito ang lahat. Para tuloy akong napagitnaan ng nag-uumpugang malalaking bato. Hindi ko alam kung paano lusutan ang napakalaking problemang ito."Enzo, walang magaganap na balikan sa aming dalawa. Magkasama kami ni Ryder dahil kay Charles. Siya ang ama ng bata kaya karapatan nila parehong makilala ang isat isa." sagot ko dito at pilit na kumawala sa pagkakayap nito. Naiilang na ako sa kanya. Ibang iba na siya sa Lorenzo na nakilala ko noon. Masyado na itong nagiging vocal sa nararamdaman niya sa akin na syang labis kong ikinatatakot."Kailangan mo ng umuwi. Magpahinga na tay