ASHLEY POVNagising ako ng may mga malilit na kamay na biglang yumakap sa akin. Agad kong naidilat ang aking mga mata at sumalubong sa panigin ko ang isang cute at nakangiting bata. Hindi ko man lang namalayan ang pagpasok nito sa kwarto ko. Hindi ko din alam kung magdamag ba itong nakatabi sa akin sa pagtulog."Mikaela!" sambit ko sa pangalan nito. Agad itong napangiti at tumango."Good Morning Mama Ashley. How's your sleep po?" malambing nitong tanong at hinalikan pa ako sa tuktok ng ilong ko. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti dahil sa kanyang ginawa.Walong taon ang mabilis na lumipas pero heto ako ngayun nag-uumpisa pa lang maka-recover ang katawan ko sa sakit kong leukemia. Maraming nangyari sa mahabang panahon na lumipas pero isa lang ang nasisiguro ko. Nagtagumpay akong labanan ang sakit ko at pwede ko na ulit makita pa ang anak ko...Si Charles.'Mika, dito ka ba nakatulog sa kwarto ko?" tanong ko dito sa nakangiting anim na taong gulang na si Mikaela. Agad itong tumango."Y

ASHLEY POVHindi ko maiwasan na mapangiti ng maramdaman ko ng mainit na klima ng Pilipinas. After eight years hindi ko akalain na makakaapak pa ba ako sa bansang ito. Magkahalong saya at lungkot ang nararamaman ng puso ko habang inililibot ang tingin sa paligid. "Mama, so hot naman here. I hate this place. Bakit po ba kasi gusto nyo dito?" narinig kong tanong ni Mika. Nasa tabi ko ito at ng tingnan ko ito ay pawisan na. Bakas sa mga mata nito ang disgusto sa mga nakikita.Simula ng ipinanganak ito dalawang beses na yata itong naisama ni Enzo na makabakasyon dito sa Pilipinas. Sa batang isip nito alam kong may idea na ito kung anong klaseng klima mero ang bansang ito."Nandito kasi ang baby ko Mika. Gusto ko siyang makita." nakangiti kong sagot. Agad na sumeryoso ang mukha nito tsaka tumitig sa akin."Talaga po?" Namimilog ang mga matang sagot nito. Agad akong tumango. Muli kong nilibot ang tingin sa paligid at pilit na hinahanap ang sundo namin.Driver ng pamilya ni Enzo ang susundo

ASHLEY POVMabilis na lumipas ang mga araw. Gustuhin ko man magpakita sa anak ko pero hindi ko alam kung paano uumpisahan. Ini-stalk ko na din ito sa pinapasukang School sa kagustuhan kong palagi itong nakikita."Mama, excited na akong makita si Tita Cheska!" naglalakad kami palabas ng bahay ng biglang nagsalita si Mika. Ilang araw na kami dito sa Pilipinas at mukhang ngayun lang matutuloy ang plano namin na dalawin ito sa hospital. Ini-expect na din kaming dalawa nito ni Mika ngayung araw."Mag-ingat kayo. Huwag kayong magtagal doon Ashley dahil mag-uumpisa na ang photo shoot mo bukas." bilin sa amin ni Tita Susan pagkasakay namin ng kotse. "Opo Tita. Nagtatampo na po kasi si Doc Cheska dahil ilang araw na kami dito sa Pinas hindi pa kami nakakadalaw sa kanya." sagot ko naman"'Ewan ko ba sa batang iyun. Pwede nya naman kayong puntahan dito sa bahay. Hindi nya naman kailangang magpaka-busy sa hospital." sagot nito."Hayaan nyo na po Tita. Mahirap din kasi ang kalagayan nya. May dala

RYDER JAMES SEBASTIAN POVWala akong balak na sumipot sa dinner meeting na ito dahil nagpromise ako kay Lola na sa bahay kakain ng dinner. Isa pa alam kong hinihintay din ako ni Charles. Kaya lang tumawag ang secretary ni Mr. Tan at gusto daw ng matandang negosyante na makausap ako ngayun dahil babyahe papuntang hongkong kinabukasan para magpagamot. Kaya no choice, kailangan kong sumipot dahil ilang linggo na din akong kinakulit ng Secretary nito.Katulad ng inaasahan, tungkol lang din naman sa negosyo ang napag-usapan. Nagkatawaran at nagkasundo kaya kaagad natapos ang meeting. Pagkatapos ng meeting ay dumaan pa ako ng banyo para umihi. Baka abutin kami ng traffic sa daan kaya magandang nakahanda na ako.Paliko ako sa isang pasilyo ng may nakabanggaan ako. Mabuti na lang at mabilis ako at agad kong nahawakan sa baywang ang nakabangaan ko na isa palang babae. Susungitan ko na sana ito ng makita ko ang kanyang mukha.Pakiramdam ko biglang nanlaki ang ulo ko ng matitigan ko ang familia

ASHLEY POV"Ma, mangako po kayo sa akin, huwag nyo na po akong iwan ulit." nandito na kami sa loob ng kanyang kwarto at bakas ang pakikiusap sa boses ni Charels habang sinasabi ang katagang iyun. Para namang biglang tinusok ng karayom ang puso ko ng marainig ko ang katagang iyun. Walong taon na nagtiis ang anak ko na wala ako sa tabi nya. Hindi ko man lang ito naalagaan.Binatang binata na sya. Wala ng bakas ng dating Charles. Napatunayan ko ito sa ayos ng kanyang kwarto. Isa pa mas matangkad na sya sa akin ngayun. Ang bilis talaga lumipas ng panahon. Hindi ko man lang ito naalagaan noong mga panahon na kailangan nya ako. Pakiramdam ko isa akong walang kwentang ina dahil matagal na panahon akong hindi nagpakita sa kanya."Promise, ngayung nandito na ako, hindi ko na hahayaan pa na muli kang mawalay sa akin anak. Pupunan ko ang mga panahon na nawala ako sat tabi mo." sagot ko kasabay ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Agad kong napansin ang paguhit ng masayang ngiti sa labi nito. P