Amilia's POV.Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. I am wearing a above the knee dress at naka flat shoes lang. Aalis ako at pupunta ngayon sa opisina ni Dylan.Naaalala ko pa nung gabing muntikan na kong malunod at sa pagdilat ng mata ko, si Dylan agad ang sumalubong sakin. Bakas na bakas ko ang sobrang pag aalala sa itsura nya, at halos lumundag ang puso ko ng maramdaman kong yakap yakap nya ko."I really thought I lost you!" bulong nya sakin. Hindi ko alam pano na control nila ate raffy yung mga bisita na wag ilabas ang anumang nangyari sa event na yun. In explain nya din sakin yung about kay Andrea, naiintindihan ko naman si Andy kahit pa naiinis pa din ako dahil hinali

Amilia's POV.Umiiling akong tiningnan si Kasper."Mia" masuyo nitong tawag.Umiling ulit ako at nag pout kaya natawa sya. Halatang halata ba na nagpapaawa ako?"Ayoko" sabi ko."Amilia, isa" sabi nito."Waaah! Why do you have to call me in my real name! Mas lalong ayoko na" sabi ko. I even crossed my arms.Nagulat ako ng sabuyan nya ko tubig."Dylan naman!" sabi ko at pinandilatan sya.Nasa swimming p

Amilia's POV. ¨Mia, hurry up¨ narinig kong sabi ni Keisha, mula sa labas ng kwarto. Nagulat din ako ng bumukas ang pintuan ng kwarto namin ni Dylan. ¨Oops! Sorry, akala ko kasi napano ka¨ sabi ni Keisha kaya nginitian ko sya. ¨Sorry, mabagal talaga akong mag ayos, sandali lang, kung naiinip ka, dito ka na muna sa loob since wala naman si Dylan and hindi nya malalaman na may pinapasok ako sa kwarto namin¨ sabi ko. I looked at Keisha, napakaganda na nito at imposible na kay Dylan sya magkagusto, she literally can have anyone she likes. At isa pa kung gusto nya talaga si Dylan, sana noong high school pa lang ay sinabi nya sakin. I shouldn´t doubt her. She´s still my bestfriend. ¨Kwarto nyo?¨ Keisha looked at me ¨Your also staying here?¨ ¨Oo naman, mag asawa kami diba? Oo nga pala, alam ko namang di ka sanay sa ganyan¨ I held her hand and sat down beside her. ¨Namiss talaga kita Keisha, wala ka ba talagang naging boyfriend sa US or Paris?¨ tanong ko. Pagkatapos kasing mag abroad ni

Dylan's POV.I continously beeped para huminto si Mia sa pagda drive. I am so nervous, nakita ko na nakasunod din samin si Xavier pero mas nagulat ako ng mas binilisan pa ni Mia ang pagpapatakbo ng kotse."Damn it Amilia!" sigaw ko.I am a jerk, heartless, and not rightful for Mia. Hindi nya maiintindihan at alam kong mas masasaktan lang sya kapag pinilit kong manatili sya sa tabi ko. May mga utang ako na dapat na pagbayaran ko at ang pagpapalaya kay Mia ang isa doon.Mas binilisan ko ang pagpapatakbo para sana maabutan sya pero I felt how my body started to feel numb ng may malakas na sasakyan ang bumangga sa sinasakyan ni Mia.Her car was thrown too far because of the impact. Pinaharurot ko ang kotse at mabilis na bumaba ng ma reach ko ang halos madurog na kotse ni Mia."Mia!" I shouted her name. para bang nanunuyo ang labi ko as I see her looking at me, there's blood all over her face. Nakita kong tinaas nya yung kamay nya na para bang tinatawag nya ko pero napahinto ako ng bumagsa

Amilia's POV.Marahan kong inangat sa ulo ko ang suot kong sunglasses. I looked around and smiled. It's good to back here in the Philippines. Isang taon ang mabilis na lumipas at halos hindi ko napansin yun, dahil sa sobrang pagka-busy.Nabaling ang atensyon ko sa isang malaking poster dito. Lumapit ako dito at pakiramdam ko ay may kung anong lungkot ang bumalot sakin.It's Dylan's picture kung saan minomodelo nya ang airport na ito. Isang taon na ang lumipaa pero still mas sumikat pa sya.I smiled bitterly. Totoong hindi ko sya maalala nung pagkagising ko at hanggang makapunta ako ng amerika but not anymore, my memories started to come back a few months ago.Lahat naaalala ko na, pati yung araw na pinili nya yung ibang tao kesa sakin. Akala ko dahil nawala sya sa utak ko ay makaka move on ako ng tuluyan pero hindi even after I lost my memories alam ko at ramdam ko na may kulang.Nagulat ako ng may biglang humatak ng maleta ko mula sa pagkakahawak ko at nung tiningnan ko kung sino ang