บททั้งหมดของ Fated to Love You, My Prince: บทที่ 31 - บทที่ 40

She will just embrace everything. Sa ngayon ang idinidikta muna ng puso niya ang susundin niya. Kung saan man siya niyon dadalhin, kung ano man ang konsekwensiya ng desisyon niyang iyon, haharapin niya gaano man iyon kahirap o ka sakit. She's happy. So much happy right now that she's willing to sacrifice everything. Kahit kapalit pa niyon ay walang hanggang sakit sa hinaharap. For this moment, she will gladly exchange everything, even if she'll burn in hell in return."Hmm.. ayokong umalis ka..."Natawa siya sa bulong na iyon ni Dylan. Obvious ngang ayaw na siya nitong pakawalan sa higpit ng yakap nito sa kanyang baywang mula sa likod. He even rested his chin on her shoulder."Kailangan kong bumalik sa Manor. Hindi ako pwedeng magpalipas ng gabi dito sa cabin mo.""Why not, hmm?" Mahinang tanong nito na kinintal-kintalan pa ng maliliit na halik ang kanyang leeg at balikat."Dylan.." saway niya. Hindi niya napigilan ang mapasinghap sa kiliting naramdaman na dulot ng mainit nitong lab

"Huy Serie!"Muntik na siyang mapatalon sa bigla ng marinig ang boses ni Diane. Bubuksan na sana niya ang pinto ng unahan siya nito. "Saan ka nangga--"Agad niyang tinakpan ang bibig nito ng makahuma saka kinakabahang nagpalinga-linga sa paligid. Matapos niyon ay dali-dali niya itong itinulak papasok sa loob ng kanilang kwarto. "Shh.. h..huwag kang maingay." Mahinang pakiusap niya bago binawi ang kamay mula sa bibig nito.Nilock niya agad ang pinto saka napakagat-labi. Nang bumaling siya, nadatnan niya itong taas kilay na nakatingin sa kanya. "M-Matulog na tayo." Sabi niyang iniwas ang tingin rito saka inihakbang ang mga paa at nilagpasan ito."Kaya ka ba palaging pumupuslit tuwing gabi, dahil nakikipagkita ka sa kanya?" Tanong nito na nagpatigil sa kanya. Nanlalaki ang mga matang mariin siyang napalunok. Alam nito?"Huwag mong subukang ikaila, Serie. Akala mo ba hindi ko alam?" Nilunok niyang muli ang bara sa kanyang lalamunan bago unti-unting bumaling rito."D-Diane.." hilaw n

What she said was just a slip of her tongue. Hindi niya iyon sinadya, o plinanong sabihin. But it was already said and done. Ang oras na dapat nagbubunyi silang dalawa ay siyang oras na naghatid ng kabiguan sa kani-kanilang mga puso.Kitang-kita niya ang kabiguan na rumehistro sa mukha ni Dylan matapos niyang sabihin ang bagay na iyon. It was is if heaven crumble upon him. Sa gimbal ay hindi ito nakapagsalita. Wala sa sarili lang siya nitong minasdan hanggang sa nakalabas siya sa kuwarto nito.Kung sa ibang senaryo lang iyon ay humingi na siya ng tawad. Sabihin na hindi niya iyon sinasadya. Iyon ang gustong-gusto niyang gawin. She wanted to go back in his room ang beg for forgiveness. Pero tama pa bang gawin niya iyon? Oo, hindi niya sinadya ang nasabi, but she always had that thought reason why she blurted that out so easily. Dahil sa simula pa lang ay alam na niya na hindi magiging sila sa hinaharap. It was unintentional, but theres no turning back now. Hindi na niya dapat pagsis

Wala siyang ginawa kundi umiyak lamang sa bisig ni Dylan ng mga sandaling iyon. Gulong-gulo ang isip niya. Her mind is telling her that it can't be, that it was wrong, that they won't have a future together. Alam na niya iyon sa simula pa lang, noong malaman niya ang totoong katauhan nito, but she can't stop her heart. Kahit anong gawin at isipin niya, sa huli, nasusunod pa rin ang tibok ng kanyang puso. Tulad ng sandaling iyon.She still end up in Dylan arms, in his sweet embrace."Don't worry about anything. Ako ng bahala, okay?" Mahinang sabi nito saka kinintalan ng marahan na halik ang kanyang noo.Isang kiming ngiti lang ang gumuhit sa labi niya bago niya ipinikit ang kanyang mga mata para damhin ang sandaling iyon na nasa piling siya nito.Ang sandaling huli na pala para sa kanilang dalawa.Dahil kinabukasan nagulat nalang siya sa balitang... sa gabing iyon na ang engagement nito at ni Prinsesa Reighanna."Hindi na talaga sila nag-aksaya ng panahon. Akalain mo, ngayong gabi na

Isang mahigpit na yakap agad ang ginawa ni Dylan sa kanya ng mapagsolo na sila sa cabin nito. "Hindi na ako magtatanong kung ayos ka lang, dahil alam kong shocked ka pa rin sa mga nangyari. I'm sorry if it turn out that way. Sa ganoon paraan ko naipaalam sa kanila ang tungkol sa atin. Forgive me, hmm?"Bulong nito na kinintalan pa ng marahan na halik ang gilid ng kanyang ulo.Naglapat siya ng labi. Yes, she's still in shocked. Actually, she's still trembling. Alam niyang ramdam nito iyon kaya nito nasabing hindi na ito magtatanong kung ayos lang siya. Because obviously, she's not.Hindi na niya magawang magalit o sumbatan ito sa pabigla-bigla nitong naging aksyon kanina. It was now useless. Nangyari na ang nangyari. Alam na ng lahat sa Manor ang tungkol sa kanilang dalawa, and she knew, clearly knew, that news about them and about what happened will going to spread like wildfire in the whole kingdom.She heave a deep sigh and just hug him instead. Ayaw na niyang magalit, ayaw na niya