Lahat ng Kabanata ng You're Gonna Miss Me When I'm Gone: Kabanata 161 - Kabanata 170

Nasunog ang sigarilyo sa kamay ni Lucian.Kaswal niyang inilagay ang upos ng sigarilyo sa ashtray at sinabing, "Alam ko." Nakangiting tumingin sa kanya si Calista. Bagama't hindi niya inilantad, kitang-kita ang kanyang mapanuksong tono. Natapos ang pagkain sa awkward na kapaligiran. Pagkatapos, inanyayahan sila ni Philip sa kanyang tahanan. Tumanggi si Calista, "Buong araw akong nasa kalsada. Gusto ko munang bumalik sa hotel. Bibisita ako pagkatapos kong magbigay ng respeto kay Lolo bukas." Hindi kinaya ni Gloria na mawala ang gintong pagkakataong ito. Binigyan siya ni Calista ng magalang na tugon, pero pwedeng hindi na siya bumisita bukas.Hindi niya talaga makikita si Calista. Sino ang nakakaalam kung babalik si Calista kung bumalik siya sa Capeton? Ang bagay na ito ay may kinalaman sa kinabukasan ng kanyang anak, at kailangan niyang bantayan itong mabuti. Agad niyang hinawakan si Calista sa braso, hinila patungo sa sasakyan, at sinimulang kastiguhin." Pamilya tayo. B

Nagnganga ang mga ngipin ni Calista. Hihiwalayin niya ito kung hindi lang siya mahina ngayon. Tinawag ba niya itong baka?Hindi siya papasukin ng nurse. Ito ay sapat na nakakabigo na kailangan niyang hilahin ang isang buong gabi sa emergency ward.Ngayon, kailangan niyang pagsilbihan ang hindi makatwirang pamilyang ito. Hindi man lang niya matitiis kung may dumating na malaking pagbaril at kinuwestiyon ang kanyang mga pamamaraan, lalo pa ang estranghero na ito."Paano ko malalaman kung nakakaranas siya ng pananakit ng tiyan o tiyan kung hindi ko ito pipilitin."Natahimik si Lucian sa sinabi niya.Inabot ng nurse ang isang numero sa kanya at sinabing, "Pumunta ka sa room 7."Nakahinga naman ng maluwag si Calista nang makita ang bagsak na tingin ni Lucian. Lalakad na sana siya mag-isa, pero yumuko na si Lucian para buhatin siya."Natutuwa ka, hindi ba?"Ayaw namang pakialaman ni Calista ang mga tanong niya. Lumingon siya at sumagot, "Hindi.""Alisin mo yang ngiti sa mukha mo. An

"Kung hindi ako ang tatawag dito, kumonsulta tayo kay Uncle Philip," mungkahi ni Calista na kumikislap ang mga mata sa tindi.Tumingin siya kay Philip, na namumulot ng damo, malinaw na sinusubukang i-downplay ang kanyang pagkakasangkot."Alamin natin kung okay lang ba sa kanya na ipahinga ang kanyang ama sa isang lugar na kasing banta nito." Hindi na napigilan ni Philip ang pagkukunwari."Calista, marahil ay dapat naming sundin ang payo ng iyong tiyahin. Nakita namin na ang lokasyong ito ay medyo pabor..." Pinili ni Gloria na huwag nang ituloy ang bagay na ito. Ang kasalukuyang mga pangyayari ay pabor sa kanya. Lumuhod siya sa tabi ni Calista, handang magbigay ng aliw. Biglang narinig ni Gloria na bumulong si Calista, "Lolo, iwan ka muna namin dito ng ilang araw. Mag-aayos pa ako ng mas angkop na pahingahan para sa iyo." Nanlaki ang mga mata ni Gloria sa hindi makapaniwala."Teka, diba sabi mo si Philip ang tumatawag dito? Sinabi niya sa iyo na sundin mo ang aking pamumuno,

Labis na tumataas ang emosyon ni Zachary. Galit niyang tinitigan si Calista. Natigilan si Calista sa reaksyon nito, pero nanatili siyang kalmado at nagpatuloy, "Nagtatanong lang ako. There's no need to get so worked up." Kumunot ang noo ni Zachary at nagtanong, "May sinabi ba si Gloria sa iyo? Alam mo kung anong klaseng tao siya. Gagawin niya ang lahat para sa pera." Kinakabahang pinulupot ni Calista ang kanyang mga daliri sa armrest ng couch."Kung iyon ang pakikitungo, bigyan mo ako ng ilang hibla ng iyong buhok. Magpapa-DNA test ako at ikulong ang mga rumor-mongers na iyon sa mga resulta." Nanginginig ang katawan ni Zachary sa ipoipo ng emosyon. Nakakuyom ang kanyang mga kamao habang pinipigilan ang labis na nararamdaman."Mas pinagkakatiwalaan mo ang tiyahin mong nakatuon sa pera kaysa sa tiwala mo sa akin?" frustration niyang tanong. Hindi umimik si Calista, pero malinaw ang kanyang determinasyon na kunin ang buhok ni Zachary. Pagkatapos ng tense na standoff ng mga lim

Nakahiga si Lucian sa madilim na pulang plastic track, basang-basa at tumutulo ang kanyang pantalon ng tubig. Nakabaluktot ang isang paa, nakahiga siya doon. Kinagat ni Calista ang kanyang labi at inabot para tanggalin ang kanyang sinturon. Nakatutok ang matinding tingin ni Lucian sa kanyang mukha. Bahagya siyang napakurap-kurap at nanunukso, "Pinaplano mo bang tumayo diyan at panoorin akong nanlamig hanggang mamatay kung hindi lang kita tinawagan?" Naniniwala si Lucian na hindi kusang lalapit si Calista sa kanya nang walang interbensyon ng security guard. Kalmadong pinagsikapan ni Calista ang pagkalas ng kanyang sinturon at patuloy na sumagot, "Hindi ka sana nagyelo hanggang sa mamatay ang mga security guard sa paligid." Ang security guard, na kaanib sa Willowbrook Park Management, ay walang alinlangan na mananagot kung may mamamatay na magyelo sa ilalim mismo ng kanyang ilong. Natagpuan ni Lucian ang kanyang sarili na nawalan ng mga salita. Sa isang banayad na pag-click, ma