Walang ingay sa likuran niya, dahilan para maniwala si Lucian na pwedeng nabalisa si Calista sa kanyang mga sinabi.Nagpatuloy siya pagkatapos ng ilang segundo, " Kaya, mas mabuting sumuko ka sa pagsisikap na lumayo sa akin."Wala siyang narinig mula rito sa kabila ng matagal na paghihintay. Sumimangot siya, nakahanap ng matatag na posisyon, at kinapa ang taong nasa likod niya."Callie! Calista! Calista Everhart!"Sa kabila ng kanyang mga tawag, nanatiling hindi tumutugon ang nasa likod niya.Nataranta si Lucian at nagmamadaling ibinaba si Calista. Siya ay karaniwang isang makulit na mayamang tao na may malinaw na pamantayan kung saan dapat umupo ang mga kulubot kapag namamalantsa ng kanyang damit.Pero ngayon, nakaupo siya sa maputik na daanan ng bundok at nakayakap sa kanya.Kulay asul ang mukha ng babae dahil sa lamig. Nakadikit sa mukha niya ang magulo niyang buhok at mariing nakapikit. Imbes na magalit siya sa kanya, parang nahimatay siya sa lamig.Tinapik ni Lucian ang ka
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
