You're Gonna Miss Me When I'm Gone의 모든 챕터: 챕터 261 - 챕터 270

"Nagiging mabait lang sila, parang hindi naman nila gustong ipa-report ito sayo."Ang ganitong mga mensahe ay hindi natanggap sa Apthon dati. Ang bawat lungsod ay may mga madilim na lihim, hangga't hindi ito lumalabas, kakaunting tao lamang ang mga nakakaalam nito.Kaya naman, may ilang insidente kamakailan na anf naganap sa Apthon , partikular na isang karumal-dumal na gawa kung saan ang isang babae ay lantarang sinalakay, at ilang uri ng puwersang criminal ang sangkot.Ang insidenteng ito ay nakakuha ng pansin sa buong bansa, na nagresulta sa mas matinding pagbabantay. Ang hotel na ito ay tila malakas and loob na lumalabag sa batas.Nagsalubong ang kilay ni Lucian. Nakatitig ang matalim niyang mata kay Calista. Sa sandaling ito, malinaw na ipinakita ni Lucian ang awtoridad at tensyon ng isang may kapangyarihan."Kung makakapag-imbistiga ako, tiyak na magagawa rin ito ng iba. Kung maglakas-loob silang gumawa ng ganito, tiyak na may tumutlong sakanila."Alam ito ni Calista. Kung

Tamad na nakasandal si Lucian sa dingding habang naka cross arms. Lalong bumukas ang kanyang suot sa kanyang mga galaw, na kitang-kita ang dalawang pulang marka sa kanyang dibdib." Malapit ka nang mag-trenta, o kung mamalabisin ng kaunti, halos kwarenta. Paano ka pa makakapagtanong ng mga ganyang inosenteng tanong? Nandito ako dahil dito ako natulog kagabi."Kung nagawa pa ni Paul na mapanatili ang kanyang kalmado bilang isang maginoo kanina nang mabuksan ang pinto, ngayon ay tuluyan nang nagbago ang kanyang ekspresyon. Mahigpit na kumunot ang kanyang mga noo at kilay, puno ng walang pakialam na emosyon n panunumbat."Sinamantala mo siya?""Maaaring ito ay mutual consent sa pagitan namin? Paul, no'ng tumanggi kang tulungan siya, wala ka na sa buhay niya. Wala ka nang pagkakataon sa kanya. Ang impresyon niya sayo simula noong pagkabata niyo ay nawawala na dahil sa pagpupursige mo."Kahit alam ni Paul na ang sinabi ni Lucian ay kumakatawan lamang sa kanyang personal na opinyon, hin

Inangat ni Calista ang kanyang ulo.Sa likod ng kalyeng ito, na natatabunan ng hotspot ng turista, ang mga tindahang nakaharap sa kalye ay hindi nagbebenta ng anumang kakaibang bagay na nakakaakit.Samakatuwid, hindi gaanong matao sa kalyeng ito. Dahil sa malawak na kalye, malamang na ang dalawang taong ito ay humaharang sa kanyang daanan para sa anumang iba pang dahilan.Matapos pigilin ang kanyang hininga buong araw, sa wakas ay dahan-dahan niya itong pinakawalan."Sino kayo?""Ms. Everhart, gusto po kayong makilala ng boss namin."Salamat sa walang mukha na lalaking iyon, iniugnay niya ngayon ang salitang 'boss' sa mukha nito."Hindi ko alam kung sino ka, at wala akong ideya kung sino ang 'boss' mo."Pagkasabi nito ay tumalikod na siya para umalis. Akmang susunggaban siya ng lalaki, ngunit may grupo ng mga turistang lumapit sa di kalayuan. Halos isang dosenang tao, kaya binawi niya ang kamay at ngumiti ng paumanhin."Paumanhin, hindi malinaw ang aking sinabi . Si Ms. Simmon

Sa totoo lang, gusto niyang mag-wala.Nang banggitin ni Calista ang plano niyang akitin ang ahas na ibunyag ang pinagtataguan nito kagabi, hindi siya sumang-ayon.Gayunpaman, tila ang babaeng ito ay hindi man lang kumunsulta sa kanya para sa payo; nakapagdesisyon na siya. Ipinaalam lamang niya sa kanya para sa karagdagang seguridad.Sinabi niya na isasaalang-alang niya ito, ngunit hindi rin siya handang maghintay ng ganoon katagal. Sa kasamaang palad, nagkaroon siya ng apurahang pagpupulong noong hapong iyon at kailangang umalis ng ilang oras.Hindi niya kailanman naisip na ito ay sapat na oras para sa mga bagay na pumunta sa katimugan sa kritikal na sandaling ito.Gayunpaman, nang makitang mahinang nakasandal si Calista doon, namumula at lumuluha ang mga mata habang nakatitig sa kanya, hindi niya napigilan ang sarili na sumbatan siya.Napaawang ang labi ni Lucian. Napalunok siya, nag-aatubili na pinipigilan ang kanyang galit.Malamig siyang nagsimula, "Ganyan ka na ba katigas a

Agad na napapikit si David at hindi na pinansin ang pagkakaiba ng katayuan habang binibigay niya ang hawak niya kay Lucian nang hindi nagdadalawang isip."Naku, Mr. Northwood, may pumasok sa mga mata ko. Sobrang sakit. Pwede mo bang tignan ko ano ‘yan at kung kapanii-pakinabang ito sa ‘yo? Ikaw na ang humawak nito."Sa sandaling ito, hiniling niya na siya ay bulag. Bakit ang malas niya? Bakit kailangan niyang tanggapin ang padala at buksan ito sa harap ni Mr. Northwood?Sa loob ng envelope ay isang litrato. Ang background ng larawan ay malamang na isang nightclub at ang palamuti nito ay hindi bababa sa higit sa sampung taon na ang nakakaraan.Napaka-aliwalas at hindi kaakit-akit ng litrato na ang sinumang makakita nito ay mabubulag. Ito ay isang lugar kung saan nagtitipon ang nakakadiring mayayaman.Ngunit ang lahat ng ito ay hindi mahalaga, ang pinakamahalaga ay ang tao sa larawan ay si Madam Calista!Kakaunti ang suot at nasa yakap ng ibang lalaki. Kahit na ang kanyang damit ay