บททั้งหมดของ [Tagalog] Tales Of The Heart: บทที่ 31 - บทที่ 40

Labinlimang taon na ang nakalipas.Dahan-dahang hinila ni Bianca ang string ng kanyang busog at itinutuon ang buong atensyon sa kanyang target.Nang sigurado na siya sa distansya ng target, binitiwan na niya ang string at pinakawalan ang palaso.Hindi inalis ni Bianca ang kanyang mga mata sa target. Sa isang iglap, tumama ang palaso sa panloob na dilaw na bilog. Isang perpektong 10 ang kanyang iskor.Ngumiti siya, habang nasisiyahan sa kanyang performance sa ensayo. Pakiramdam niya ay nasa magandang kondisyon siya at lalong lumago ang kanyang kumpiyansa sa kanyang kakayahan.Umaasa siya na balang araw ay maipagmamalaki niya ang kanyang bansa sa International Archery Competition."Wow, sa tingin ko nasa magandang porma ka na, Bianca. Handa ka na para sa International competition. Pero huwag kang masyadong maging kumpiyansa... gusto ko pa rin na ibigay mo ang iyong isang daang porsyento sa ating ensayo, maliwanag?" payo ng kanyang coach na si Nick Henderson. Siya ang naging coach ni Bia

"Bianca, punta tayo doon. Gusto kong makilala mo ang iba ko pang mga kaibigang mula high school, bukod kina Clark at sa mga magulang ni Van," sabi ni Brianna sa kanyang anak na babae."Sige po, mama," agad na sagot ni Bianca.Naglakad na ang mag-ina patungo sa grupo ng mga tao na masayang nag-uusap. Ngumiti si Bianca nang makita niya ang mga pamilyar na mukha nina Tito Paolo, Tita Serena, Tito Dave, at Tita Via. Mas naging komportable rin siya nang makita ang kanyang matatalik na kaibigang sina Clark at Van."Si Nigel at Brianna talaga ang perpektong halimbawa ng 'opposites attract.' Sa tagal ng panahon, tingnan mo sila ngayon! Ang saya nilang mag-asawa," masayang sabi ni Paolo."Tila nakatadhana talaga akong mapunta sa nerd ng school namin. Kahit bigyan pa ako ng pagkakataong bumalik sa nakaraan, pipiliin ko pa rin ikaw at ikaw pa rin ang pakakasalan ko," malambing na sabi ni Brianna sa kanyang asawang si Nigel."Well, sa huli, panalo pa rin ang nerd," biro ni Nigel sabay kindat sa k

Nagsisimula nang mapuno ang gymnasium ng mga estudyante, at unti-unti na rin itong nagiging maingay."Maghanda na tayo, Van," sabi ni James sa kanyang matalik na kaibigan."Kita na lang tayo mamaya, Julia," sabi ni Van kay Julia, pagkatapos ay lumakad na siya kasama si James upang maghanda ng kanilang mga gamit."Hindi na ako makapaghintay!" bulong ni Julia sa sarili habang nakangiti. Pakiramdam niya ay naglalakad siya sa ulap dahil sa sobrang saya.=======================Binigyan ni Van ang mga estudyante ng 15 minuto upang sagutan ang mock Math test. Lahat ay abala sa pagsagot, ngunit si Julia ay natapos na agad. Ginamit niya ang kanyang libreng oras upang titigan si Van na abala sa pagbabasa ng libro.Kahit na masyadong nakatutok si Van sa kanyang binabasa, gwapo pa rin itong tingnan, kaya't masaya na si Julia na pagmasdan siya.Ngunit napasinghap si Julia nang mahuli siya ni Van na nakatitig sa kanya!"Tapos ka na ba sa papel mo?" tanong ni Van.Namula si Julia sa sobrang hiya."

Ilang araw na ang lumipas mula nang sabihin ni James ang katotohanan kay Julia. Napagdesisyunan niyang mag-move on at maging abala sa kanyang trabaho.Ngunit, paminsan-minsan ay naiisip pa rin niya si Van. Hindi na niya ito nakita mula nang maganap ang homecoming party ng kanyang kapatid at mula nang magkaroon sila ng "emosyonal" na pag-uusap...Naputol ang kanyang pag-iisip nang bumukas na ang pinto ng elevator. Nasa ika-16 na palapag na siya, kung saan matatagpuan ang Montserrat Advertising Agency.Binati niya ng ngiti ang kanyang mga kasamahan habang papunta siya sa kanyang mesa. Pagkaupo niya, agad niyang napansin ang isang post-it note sa kanyang mesa."Pumunta ka agad sa opisina ko. - David."Mabilis siyang lumingon sa paligid at tiningnan si David sa kanyang mini-office. Sa likod ng glass walls, nakita niyang may kausap ito sa telepono.Kinuha ni Julia ang kanyang notebook at ballpen, at nagtungo sa opisina ni David.Pagpasok niya, sinalubong siya ni David ng ngiti."Sobrang ex

"Sister, may problema ba? May nagawa ba akong mali? Bakit ako ipinapatawag ni Mother Superior?" tanong ni Mariya na may pag-aalala habang naglalakad kasama ang madre sa pasilyo ng ampunan.Umiling lamang si Sister Angela bilang tugon."Sa totoo lang, wala akong ideya, Mariya. Ipinag-utos lang ni Mother Superior na samahan kita sa kanyang opisina, pero wala na siyang ibang sinabi," sagot ng madre.Lalong kinabahan si Mariya matapos marinig si Sister Angela. Iniisip niya na baka may nagawa siyang mali at pinaaalis na siya sa ampunan. Alam niyang sapat na ang kanyang edad upang mamuhay nang mag-isa sa labas ng ampunan, ngunit hindi niya maisip na iwan ang mga batang kanyang inaalagaan.Isa siyang guro sa Sunshine Orphanage, kung saan siya rin lumaki. Ang mga madre ang namamahala sa ampunan na kumukupkop sa 80 batang bingi at pipi.Kahit wala siyang kapansanan, tinanggap pa rin siya ng mga madre. Ayon kay Mother Superior, isang araw, ang kanyang ina ay kumatok sa pintuan ng ampunan, bunti