"ผมต้มน้ำขิงพุทราจีนเอาไว้ให้คุณ ถ้าตอนนี้ไม่มีเวลาดื่ม เดี๋ยวผมจะรินใส่แก้วเก็บความร้อนเอาไว้ให้ คุณก็เอาไปดื่มที่ร้านด้วยนะ"ไห่ถงมองเขาอย่างคาดไม่ถึงนี่เขาต้มน้ำขิงพุทราจีนให้เธอเชียวหรอจ้านหยินล้างแก้วเก็บความร้อนจนสะอาด ก็รินน้ำขิงพุทราจีนที่ต้มเสร็จแล้วใส่เข้าไป จากนั้นยัดแก้วเก็บเข้าไปในกระเป๋าใส่แก้ว แล้วค่อยยื่นกระเป๋าให้เธอ"อย่าลืมดื่มนะ"ไห่ถงรับกระเป๋าใส่แก้วมาถือ แล้วมองเขาด้วยสายตาลึกซึ้งทีนึง ก่อนจะว่า "บ้ายบาย"จากนั้นก็ออกไปจ้านหยินยืนอยู่ที่เดิมมองตามเธอจนออกจากประตูคุณยายจ้านว่าเขา "แล้วแกก็ไม่คิดจะไปส่งเธอหน่อยหรอ?""เธอรู้ครับว่าต้องขับไปทางไหน"คุณยายจ้าน "..."เมื่อกี้กำลังจะชมเขาอยู่แล้วว่าเริ่มเป็นงาน ยังไม่วายต้องฟาดเขาอีกสักที ไอ้เด็กคนนี้นี่มัน...ทำคนแก่หมดคำพูดเลยจริงๆ"คุณยาย สายตาที่ไห่ถงมองผมเมื่อกี้ ผมว่า ถ้าคุณยายไม่อยู่ด้วย เธอคงจุ๊บผมแล้วแน่ๆ"คุณยายจ้าน "..."จ้านหยินเดินไปนั่งลงข้างคุณยายด้วยความเสียดาย สองยายหลานกินอาหารเช้าเงียบๆ"ดูเหมือนถงถงจะไม่ได้สวมเสื้อคลุมหนาๆ"จู่ๆคุณยายจ้านก็พูดขึ้นมาจ้านหยินพูดเสียงเรียบ "ผมจะเอาไ

"เหนียนเซียง ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของคนอื่น ฉันกับสามีของฉันจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ถึงจะบอกว่าเราแต่งกันสายฟ้าแลบ แต่ตอนนี้เราสองคนก็เกิดความรู้สึกต่อกันแล้ว ฉันจะไม่หักหลังสามีของฉันแน่""ถ้านายคิดจะทำตามอำเภอใจ เข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับสามี ทำให้ชีวิตคู่ของเราเกิดความเข้าใจผิด นั่นก็เท่ากับว่านายกำลังทำลายความสัมพันธ์ในอดีตระหว่างเรา แล้วนั่นก็จะทำให้ฉันโกรธเกลียดนาย และกลายเป็นศัตรูกันในที่สุด"เมื่อเห็นว่าจางเหนียนเซิงหน้าซีดไม่เห็นเส้นเลือด ไห่ถงก็ถอนหายใจ เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเผลอสร้างความสัมพันธ์อันไม่พึงประสงค์ไปโดยไม่รู้ตัวอย่างที่เธอพูด ถ้าเธอรู้ว่าจางเหนียนเซิงเกิดความรู้สึกเชิงชู้สาวกับเธอ ต่อให้ฆ่าเธอให้ตาย ก็จะไม่ทำดีกับเหนียนเซียงแน่ๆเธอกับเสี่ยวจวินเป็นเพื่อนรักกันมานานหลายปี เพราะความเป็นเพื่อนกับเสี่ยวจวิน ถึงได้รู้จักจางเหนียนเซิง จางเหนียนเซิงเรียกเธอว่าพี่สาวมาตลอด แล้วเธอก็อายุมากกว่าเขาสามปี เพราะงั้นที่ผ่านมาเธอจึงวางตัวเป็นเหมือนพี่สาวมาตลอดไม่เคยคิด..."เหนียนเซียง"สีหน้าของไห่ถงอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย เธอว่า "เหนียนเซียง นายเป็นเด็กผู้ชายที่เต็มเปี่ยมไปด

ใครจะคิดว่าจ้านหยินที่หน้าดำขรึม เมินเขาราวกับไม่อยู่ในสายตา แล้วเดินผ่านหน้าเขาไปราวกับลมพัด เขาได้ยินเพียงเสียงเย็นชาของจ้านหยินที่สั่งเลขาจ้าวว่า "ไปแจ้งบอร์ดบริหารทุกคน ประชุม!"ซูหนานคิด "แผ่นดินจะถล่มหรือยังไง?""ครับ"เลขาจ้าวปฏิกิริยาตอบรับเร็วกว่าซูหนาน ประเด็นคือใบหน้าดำทะมึนของเพื่อนรักทำเอาซูหนานช็อคไปจ้านหยินมุ่งหน้าเข้าห้องทำงานท่านประธาน แต่เข้าไปได้ไม่ถึงสองนาที ก็ฟึดฟัดออกมาจากข้างใน แล้วเดินจ้ำๆเข้าห้องประชุมไปครั้งนี้ซูหนานเดินตามเขาไปด้วยในห้องประชุมยังไม่มีใครแม้แต่คนเดียวเดิมทีวันนี้ไม่มีประชุมแต่จ้านหยินกลับสั่งให้เลขาจ้าวแจ้งบอร์ดบริหารทุกคนให้มาประชุมนี่มันรวดเร็วยิ่งกว่าการยิงดอกไม้ไฟ!เมื่อจ้านหยินเข้าไปในห้องประชุมแล้วก็นั่งลงบนที่นั่งของเขา แล้วรอการมาถึงคณะบอร์ดบริหารด้วยออร่าเย็นยะเยือกซูหนานชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปข้างๆเขา ลากเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง"จ้านหยิน เกิดอะไรขึ้น? เช้าตรู่แบบนี้ ใครทำนายโมโหมาล่ะ?"เขาชะโงกตัวเข้ามาใกล้ขึ้นอีก แล้วถามตะล่อม "ทะเลาะกับพี่สะใภ้มาหรอ?"ครั้งก่อนตอนที่จ้านหยินทะเลาะกับไห่ถง จ้านหยินก็มีสีหน

ตอนนี้เอง บรรดาบอร์ดบริหารก็ทยอยกันเข้ามาเมื่อเห็นนายใหญ่ทั้งสองท่านกำลังรออยู่ในห้องประชุม คณะบอร์ดบริหารแต่ละคนก็หน้าซีดกันเป็นแถว สัมผัสได้ว่าการเรียกประชุมกระทันหันแบบนี้ ย่อมไม่ใช่เรื่องดี!จ้านหยินยังคงมีสีหน้าเย็นชาไม่เปลี่ยนบางคนเห็นจ้านอี้เฉิน ก็หวังอยากจะหลบหาความปลอดภัยจากเขา อย่างน้อยก็น่าจะบอกพวกเขาให้รู้สักหน่อยว่าจู่ๆมาเรียกประชุมกระทันหันแบบนี้อยากคุยเรื่องอะไร?ถึงแม้ว่าจ้านอี้เฉินจะดูนิ่งสงบมาก แต่ความจริงแล้วเขาก็กำลังมองซูหนานอยู่ถึงเขากับพี่ใหญ่จะเป็นคนมาจากครอบครัวเดียวกันก็จริงอยู่ แต่คนที่สนิทกับพี่ใหญ่ที่สุดคือซูหนานนี่นาซูหนานลุกขึ้น"ฉันจะไปห้องน้ำหน่อย"เขาว่าแต่กลับส่งสายตาให้จ้านอี้เฉินจ้านอี้เฉินตามน้ำในทันที อาศัยตอนที่คนยังมากันไม่ครบ ลุกขึ้นเดินตามซูหนานจ้านหยินรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ได้ห้ามเขาเพียงแค่มองเหล่าบอร์ดบริหารที่เข้ามาแล้ว ซูหนานบอกว่าเมื่อไหร่ที่เขาโมโห ก็จะทรมานคนพวกนี้จนแทบกระอักเลือด เขาอยากจะเห็นนัก ว่าคนพวกนี้จะกระอักออกมาท่าไหน?ทุกชีวิต "..."ท่านประธาน มองพวกเราทำไมกันนะ?ถ้าพวกเราทำอะไรผิด ก็ได้โปรดตัดสินโทษให้มัน

“คุณนี่งี่เง่ามาก ไม่ได้ฉันได้อธิบายสักนิด สิ่งที่คุณเห็นอาจไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้”เธอปล่อยเขาไป และหยิกแขนเขาสองทีด้วยความโกรธเขาทำให้เธอตกใจมากคิดว่าพวกเขาก่อสงครามเย็นกันอีกรอบจ้านหยินทนต่อความเจ็บปวดจากที่เธอกหยิกเขาสองทีอย่างเงียบ ๆ ซึ่งเจ็บมาก แต่เขาก็ไม่สนใจเท่าไหร่ขอเพียงแค่ธอใส่ใจเขาก็พอแล้ว“จางเหนียนเซิงสารภาพรักกับฉัน แต่โดนฉันปฏิเสธไปแล้ว เพราะตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของคุณ และในชีวิตที่เหลืออยู่นี้ ถ้าคุณไม่ทิ้งฉันฉัน ฉันก็จะไม่ทิ้งคุณเช่นกันค่ะ”"จริงใช่ไหม?"จ้านหยินคิดถึงที่เขาปกปิดตัวตนไว้ตอนที่เธอรู้ว่าโดนเขาหลอกมานาน เธอก็จะไม่ทิ้งเขา?"คุณยังไม่เชื่อฉันเหรอคะ?"จ้านหยินถอนหายใจออกมาเบา ๆ กอดเธอไว้ในอ้อมแขน “ ไห่ถงตอนที่เห็นคุณกับจางเหนียนเซิงอยู่ด้วยกัน ฉันโกรธมาก และปฏิกิริยาตอบสนองสัญชาตญาณของฉันคือต้องการจากไป ฉันรู้เต็มอกด้วยว่า มันไม่ใช่ความผิดของคุณ จางเหนียนเซิงต่างหากที่มาค่อยรบกวนคุณ”"เป็นความจริงที่.....ฉันหึงน่ะ"“ฉันหึงจนหน้ามืดตามัว คิดถึงความรักอันลึกซึ้งของจางเหนียนเซิงที่มีต่อคุณ และคุณยังสนิทกับเขามานานกว่าสิบปีอีก มันก็ทำให้ฉันหงุดหงิ