ท่านย่าซูพูดจบภายในห้องรับแขกก็เงียบลงทันใด ใครจะไปคิดว่าท่านย่าซูจะไล่ซูหว่านเอ๋อร์ออกจากซูซื่อกรุ๊ปถึงแม้ซูหว่านเอ๋อร์จะบริหารบริษัทเล็กๆ อยู่ข้างนอก แต่ถ้าไม่มีสกุลซูค้ำจุนเธอ เกรงว่าบริษัทแห่งนั้นของเธอก็คงไม่ได้รับความโปรดปรานให้งานโครงการไหนๆ เลยซูหว่านเอ๋อร์ก็ตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกตลอดหลายปีมานี้ แม้ว่าเธอจะเปิดบริษัททำธุรกิจของเธอเอง แต่เธอก็ช่วยเหลือสกุลซูไปไม่น้อยเลยวันนี้เป็นเพราะคุณย่าไม่พอใจในตัวเธอที่มีสามีแล้ว ก็เลยโดนไล่ออกจากสกุลซูงั้นเหรอ？“หวังว่าเธอจะไม่เสียใจเพราะคำพูดในวันนี้นะ ต่อไปนี้ตระกูลซูของพวกคุณก็อย่ามาขอร้องผมและหว่านเอ๋อร์ให้ช่วยนะ” หลินเซียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ“ตระกูลซูของเรา? ขอร้องให้แกช่วย? คนปัญญาอ่อนเพ้อฝัน！” ท่านย่าซูหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาการที่เธออายัดหุ้นสกุลซูของซูหว่านเอ๋อร์ ก็เพราะกังวลว่าซูหว่านเอ๋อร์จะใช้ฐานะของตัวเอง ถอนเงินออกจากสกุลซูไปจัดงานแต่งงานกับหลินเซียวดังนั้นจึงไล่เธอออกจากสกุลซู ประการแรกเป็นการปกป้องทรัพย์สินของสกุลซู และประการที่สองคือตัดรายรับส่วนใหญ่ของซูหว่านเอ๋อร์ออกไป“หลินเซียว แกอย่ามาล้อเล่นเลย ฉั

“เมื่อคืนวานเราแพร่ข่าวที่แกพนันแข่งกับพวกเราว่างานแต่งงานใครจะยิ่งใหญ่อลังการกว่ากันออกไปแล้ว วันนี้พาดหัวข่าวของเมืองหนานหู ข่าวแรกคือหนานหูกรุ๊ปเปลี่ยนประธาน และข่าวที่สองก็คือข่าวแข่งจัดงานแต่งงานระหว่างแกกับพวกเรา ตอนนี้ทุกคนในเมืองหนานหูรู้กันทั่วหมดแล้ว ถึงตอนนั้นแกจัดงานแต่งไม่ได้เรื่องล่ะก็ ฉันจะดูว่าแกจะจบมันยังไง!” ซูชิงเอ๋อร์ยิ้มเยาะขึ้นหลินเซียวเห็นว่าสองคนนี้ขวางหน้าตนแถมยังเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยฟังจนรำคาญแล้วก็เลยถามไปเบาๆ ว่า: “พวกคุณมาทำอะไรที่นี่?”ในเรื่องแต่งงานของเขากับซูหว่านเอ๋อร์ เขาได้ให้เหลิ่งซวงไปจัดการแล้ว และสำหรับเรื่องนี้เขาวางใจเป็นอย่างมากในวันนี้ หลินเซียวได้กลายเป็นประธานของหนานหูกรุ๊ปแล้ว เขาอยากรู้ว่าไอ้หมาสองผัวเมียคู่นี้วันนี้มาทำอะไรที่หนานหูกรุ๊ปกันแน่“พวกฉันมาที่นี่ ก็ต้องมาคุยธุรกิจโครงการใหญ่น่ะสิวะ! วันนี้หนานหูกรุ๊ปเปลี่ยนประธานคนใหม่แล้ว พวกฉันต้องใช้โอกาสดีๆ นี้คุยธุรกิจขอความร่วมมือกับหนานหูกรุ๊ปในนามของสกุลซูอีกสักโครงการนึง”“และก็ไม่กลัวแกจะรู้ว่าคุณลุงของนายน้องหวังของตระกูลเราดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการโครงการของหนานหูกรุ๊ป โครง

“เรื่องแรกสำหรับการดำเนินงานตามปกติของหนานหูกรุ๊ป จะไม่มีการเปลี่ยนโครงสร้างของพนักงานที่มีอยู่ในตอนนี้ ตัวตนของผม คุณต้องปิดเป็นความลับ อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด ปกติผมไม่ค่อยมาที่บริษัท ดังนั้น เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ในบริษัทให้คุณมีสิทธิ์จัดการได้เต็มที่”“ได้ค่ะ ประธานหลิน ฉันไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอนค่ะ” ชู๋ยู่หยานไม่คิดว่าหลินเซียวรับตำแหน่งวันแรกก็ให้สิทธิ์เธอมากขนาดนี้ จึงดีใจเป็นที่สุด“เรื่องที่สอง หนานหูกรุ๊ปหยุดร่วมมือทุกอย่างกับหนานหูและตระกูลซูในทันที” หลินเซียวพูดขึ้นต่อชู๋ยู่หยานได้ยินหลินเซียวพูดเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ก่อนจะถามขึ้นอย่างประหลาดใจว่า: “ตระกูลซู? ประธานหลินคะ ท่านหมายถึงตระกูลซูของภรรยาท่านใช่ไหมคะ?”“ใช่”“โอเคค่ะ ฉันจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ค่ะ” ชู๋ยู่หยานสงสัยมากว่าทำไมหลินเซียวถึงตัดขาดความร่วมมือระหว่างหนานหูกรุ๊ปกับตระกูลซู แต่ประสบการณ์ในทำงานหลายปีบอกเธอว่าควรทำตามคำสั่งและอะไรไม่ควรถามก็อย่าถาม“เรื่องที่สาม ผู้อำนวยการโครงการของบริษัทเรานามสกุลหวังใช่ไหม? หลินเซียวอยากจะจัดการคุณลุงของหวังเทียนเฟิง แต่กังวลว่าจะทำร้ายผิดคน ก็เลยสอบถา

“ก่อนนี้ผมเคยบอกคุณแล้วว่าตัวตนของผมที่หนานหูกรุ๊ปต้องปกปิดเป็นความลับ รวมถึงภรรยาของผมด้วย คุณก็แค่ทำตามที่ผมบอก” หลินเซียวพูดขึ้น“ฉันจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ค่ะ” ชู๋ยุ่หยานพูดขึ้น“ระหว่างที่เธอดำรงตำแหน่ง โครงการของหนานหูกรุ๊ปตัดสินใจโดยเธอทั้งหมด แต่คุณต้องบอกให้เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ร่วมมือกับตระกูลซู หากต้องการร่วมมือกับตระกูลซู จำเป็นต้องส่งการขออนุญาตมาที่ห้องทำงานของประธานก่อน”เมื่อคืนวานหลินเซียวป่าวประกาศที่คฤหาสน์ตระกูลซูว่าต่อไปนี้อย่ามาขอให้เขาและซูหว่านเอ๋อร์ช่วย ตอนนั้นคนตระกูลซูต่างหัวเราะเย้ยหยันและไล่เขาไสหัวออกไปจากตระกูลซูมาวันนี้ เขาไล่หวังยีต๋าผู้อำนวยการโครงการออกโดยไม่ได้เตรียมการไว้ก่อน และให้ซูหว่านเอ๋อร์เข้ามารับตำแหน่งนี้พอดี แบบนี้ บริษัทที่เธอสร้างขึ้นมากับมือก็มีผลประโยชน์ตามมามากด้วยเช่นกันถึงตอนนั้น ซูหว่านเอ๋อร์ที่กุมสิทธิ์ในความร่วมมือทุกๆโครงการของหนานหูกรุ๊ปเอาไว้ในมือ หลินเซียวจะดูสิว่าตระกูลซูที่เลือกปฏิบัติพวกนั้นจะยอมโค้งคำนับและคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนขอให้เธอร่วมมือยังไง“ได้ค่ะ ถึงเวลาเดี๋ยวฉันคุยกับประธานซูให้ค่ะ” ชู๋ยู่หยานพูดขึ้น“ร

“อยากจะลงมือกับฉันใช่ไหม? มาสิ ทำไมไม่กล้าแล้วล่ะ!” หลินเซียวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังหวังเทียนเฟิงในเวลานี้ยังจะกล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้อีก เผชิญกับพลานุภาพอันทรงพลังของหลินเซียว กำแพงความกล้าในใจของเขาได้ทลายลงไปตั้งนานแล้ว แม้แต่หายใจเสียงดังก็ยังไม่กล้า“คิดจริงๆ หรือว่าฉันคนนี้ล่วงเกินได้ง่ายๆ แบบนี้! ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ พฤติกรรมแบบนี้ของพวกแกก็คงตายห่าไปตั้งนานแล้ว! ตอนนี้ฉันขี้เกียจใส่ใจกบในกะลาอย่างพวกแกก็แค่นั้น”เมื่อพูดจบ หลินเซียวก็สแกนปลดล็อกรถจักรยานสาธารณะ และปั่นจากไปอย่างสง่าผ่าเผยทิ้งไว้เพียงหวังเทียนเฟิงและซูชิงเอ๋อร์ที่ยืนเอ๋อและตื่นตระหนกตกใจมากเอาไว้“เทียนเฟิง คุณยังโอเคไหม!” ซูชิงเอ๋อร์รีบพยุงหวังเทียนเฟิงที่ตกใจกลัวจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่างขึ้นมา ก่อนจะถามขึ้นอย่างเป็นห่วง“ไม่ ไม่มีอะไร” หวังเทียนเฟิงตอนนี้ยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง“แววตาของไอ้ชั่วนั่นปานจะกินคน! ทำไมมันมีสีหน้าท่าทางแบบนี้นะ?” ตอนนี้ซูชิงเอ๋อร์ยังรู้สึกว่าหลินเซียวเมื่อครู่เหมือนกับปีศาจไม่มีผิด“ใช่เหรอ? เหมือนจะธรรมดานะ? เมื่อกี้ผมก็แค่ยืนไม่มั่นคงถึงได้ล้มไง ไม่งั้นนะผมต่อยมันฟันร่ว