I finished the Bachelor degree of Business Management. When I graduated, I got a latin honor summa cum laude and I am proud of that. My company grow and grow and grow, faster and stronger. Buwan-buwan tumataas ang mga assets ko and income. Wala ring naging liabilities ang kumpanyang hinahawak ko at habulin ito ng mga businessman para sa partnership and investment. Bawat kita ng kumpanya ko ay humahawak ng twenty million every 20 hours. Bawing-bawi ang mga bank accounts ko. Hindi ako madamot sa pagpapasweldo. Mataas ang binibigay ko based on their performance. Kung walang improvement, I easily remove them from my company. I have no siblings, but my parents give their love to me every single day that I am with them. They also tried to make children but they failed. Isang taon ko pa lang silang hindi nakikita since I met them. They give me half of their salary, kaya’t end of the month, eight digits ang nare-receive kong pera mula sa kanila, hindi pa kabilang dito ang nakukuha kong per

ROME I couldn’t understand why I felt guilty after I had a rough bed with two girls. Was it because I was thinking too much? Darn, never mind. As I arrived home, an amazing scent was left on my nose. Nagutom ako sa amoy ng ulam. Dali-dali akong dumiretso sa kusina. It was all served with a cup of coffee. I raised my eyebrows. They never served me dinner with a coffee in this situation, who would think about this? That’s new. Mabuti naman at naisip nila ‘yon. I was craving coffee since afternoon. Masyado akong busy kanina kaya wala na akong oras para gawin ‘yon sa sarili ko. As I saw the dish, I didn’t hesitate to get rice and taste the chicken pastel that I hadn’t eaten for years. This is my favorite! As well as this dry adobo with a bunch of boiled eggs. Sumandok ako ng dalawang ulam sa plato ko. When I tasted it, I closed my eyes. It was delicious! Ngayon lang yata ako bumilis na kumain at sumubo ng kanin. But wait, the taste was so familiar. Kilala ko kung kanino ang luto na

Paatras siya nang paatras tulad nang ginagawa ko noon kapag nagmamakaawa ako kay Benjamin. Hindi ko napigilan ang mapasigaw at napatakip sa dalawang tainga ko nang ihampas n’ong nasa TV ang dala-dala niyang latigo sa babae. Biglang nawala ang naririnig kong sigaw at alam kong pinatay ni Rome ang TV. “Ano ba? Ang OA mo ha? Pulutin mo nga ‘yan! Sinira mo na ang mood ko,” may pagalit niyang sermon. Napakagat ako ng labi at napahikbi ng mahina. “S-Sorry.” Kung alam mo lang Rome kung gaano kasakit madampi sa balat ‘yang latigo. “Labas! Hindi ba nasabi sa ‘yo ni Nanay Sonya na ayoko ang isang iyakin? Kung hindi mo na kaya, bukas ang pinto ko para sa ‘yo!” Singhal niya. Inilig ko ang ulo ko ng ilang beses. “N-No, sir. I’ll stay po,” sambit ko na diretso ang boses. Pinunasan ko ang mukha ko. “Then good. Lumabas ka na habang hindi mo pa totally nasisira ang mood ko. Ipunin mo lahat ng mga nakahilatang pagkain sa sahig at ilagay mo roon sa table ko.” “Opo.” “Goodness grief!” “Lalabas

“Hindi!” Bulong niya ulit. “Kasi every secretary, pumipili siya ng maganda, maputi, basta high ang standard ang gusto ni Sir sa isang girl tapos kapag nakahire na siya, ayun! Alam mo na!” She snapped. Napakunot ang noo ko. “Huh?” I was puzzled. Hindi ko maintindihan ang kwento niya. Paano, nagfofocus kasi ako sa action niya para siyang artista. “Ay slow! Nakita mo na ba ‘yung office ni Sir?” Tumango ako. “Tapos may kwarto?” Nag-isip ako at binalikan sa isip ko ang hitsura ng office. Kwarto ba yung nag-iisang pinto katapat ng banyo? “Oo yata,” hindi siguradong sagot ko. “Sa lahat ng mga nagiging secretary ni Sir, hindi niya pinapalagpas. Ginagamit niya ang mga babaeng ‘yon then nakikita na lang namin kapag lumalabas na ‘yung girl from his office, ang gulo-gulo ng buhok niya tapos may mga kiss marks!” Turo niya sa leeg niya. Napatakip ako ng bibig. “Ganun?!” Bwesit ka talaga, Rome! Kung asawa lang talaga kita hindi ako magdadalawang isip na putulan ka! Parang naiiyak ako dahil naiim

Hindi ako naghanap ng ibang lalaki dahil siya lamang ang bukod tanging naging lalaki ko buong buhay ko. Si Benjamin, hindi ko siya tiningnan bilang isang partner ko, siya ang aking kumbaga death threat dahil sa pagmamalupit niya sa akin. Ginawa niya akong laruan at displacement ng kanyang galit sa kahit anong bagay. “Faye,” naging kalmado na ang boses niya nang tawagin niya ako. “Don’t be too persistent that you can have me again in your life. Honestly, I am fvcking tired because of this and because of you. Alam mo ba kung bakit hindi pa rin kita tinatanggal kahit na naiparamdam ko na sa ‘yo na ang niloko mo ay umangat na? Dahil sa pamilya mo at dahil na rin sa pagiging masipag mo. If you still forcing the chance, na wala naman talaga, na magkakabalikan tayo, pardon me I will kick you out of my company to get my peace of mind,” malamig niyang wika. “Rome, hindi mo na ba ako mahal talaga?” Sa palagay ko ay bulong na lang ang nasabi ko dahil sa sobrang hina ng boses ko. “H-Hindi na ba