CHAPTER 14—Beg

Paatras siya nang paatras tulad nang ginagawa ko noon kapag nagmamakaawa ako kay Benjamin.

Hindi ko napigilan ang mapasigaw at napatakip sa dalawang tainga ko nang ihampas n’ong nasa TV ang dala-dala niyang latigo sa babae.

Biglang nawala ang naririnig kong sigaw at alam kong pinatay ni Rome ang TV.

“Ano ba? Ang OA mo ha? Pulutin mo nga ‘yan! Sinira mo na ang mood ko,” may pagalit niyang sermon.

Napakagat ako ng labi at napahikbi ng mahina. “S-Sorry.”

Kung alam mo lang Rome kung gaano kasakit madampi sa balat ‘yang latigo.

“Labas! Hindi ba nasabi sa ‘yo ni Nanay Sonya na ayoko ang isang iyakin? Kung hindi mo na kaya, bukas ang pinto ko para sa ‘yo!” Singhal niya. Inilig ko ang ulo ko ng ilang beses.

“N-No, sir. I’ll stay po,” sambit ko na diretso ang boses. Pinunasan ko ang mukha ko.

“Then good. Lumabas ka na habang hindi mo pa totally nasisira ang mood ko. Ipunin mo lahat ng mga nakahilatang pagkain sa sahig at ilagay mo roon sa table ko.”

“Opo.”

“Goodness grief!”

“Lalabas