เดิมทีกู้โย่เสวี่ยยังคงเขินอายเล็กน้อย แต่เมื่อเธอได้ยินซูหว่านใส่ร้ายป้ายสีเซียวเป่ยเช่นนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า: “จริงเหรอ? ”ฉันคิดว่าแพทย์เซียนเซียวค่อนข้างดีเลย อย่างน้อย เขามีความสามารถมากกว่าฉินเฟิงที่อยู่ข้างกายคุณมาก”ซูหว่านขมวดคิ้ว ระงับความโกรธเอาไว้ในใจ“เซียวเป่ย ฉันอยากจะคุยกับคุณ”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ซูหว่านก็เอ่ยปากพูดอีกครั้ง“ระหว่างเราสองคนยังมีอะไรอีกที่ต้องคุยกันอีกเหรอ?” เซียวเป่ยพูดอย่างเฉยเมยซูหว่านขมวดคิ้ว และพูดว่า “พวกเราไปคุยกันที่ฝั่งนู้นเถอะ มีคนนอกอยู่ตรงนี้ คงจะไม่สะดวก”ในขณะที่พูด ซูหว่านก็เดินไปที่พื้นที่พักผ่อนข้างๆเมื่อพบว่าเซียวเป่ยไม่ได้ตามมา ซูหว่านก็หยุด สีหน้าดูแย่เล็กน้อย“คุณหนูกู้ไม่ใช่คนนอก ถ้ามีอะไรจะพูด ก็ให้ตรงนี้ได้เลย” เซียวเป่ยกล่าวด้วยความเย็นชากู้โย่เสวี่ยที่อยู่ข้างๆพอได้ยินสิ่งนี้ ในใจก็รู้สึกมีความสุขมาก เธอเอามือเล็กๆไว้ด้านหลัง แลบลิ้นไปที่ซูหว่าน เพื่อโอ้อวดสิ่งนี้ทำให้ซูหว่านโกรธมาก!“ต้องเป็นแบบนี้ทำขนาดนี้เลยเหรอ?” ความโกรธของซูหว่านใกล้จะระเบิดออก

นัยน์ย์ตาซูหว่านดูดึงดัน จากนั้นไม่นาน สีหน้าของเธอก็เย็นชาลง โกรธจนนัยน์ย์ตาแดงก่ำ เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ได้！เซียวเป่ย คุณช่างเก่ง คุณช่างเก่งจริงๆ！ข่มขู่ฉันใช่มั้๊ย? พวกเราจะได้เห็นดีกัน!”หลี่เซียวหลี่เห็นดังนี้ เหลือบมองฉินเฟิง แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “ ประธานซู เรื่องนี้คุณไม่ต้องออกหน้า เมื่อกี้ฉันได้หารือกับประธานฉินเรียบร้อยแล้ว ในเมื่อเซียวเป่ยเราไม่เห็นใจเราม่เมตตากรุณา งั้นพวกเราก็จะไม่ต้องมีคุณธรรมเช่นเดียวกัน! ประธานฉินรู้จักคนมากมาย เราสามารถลงมือพอหอมปากหอมคอ สั่งสอนเซียวเป่ยนั่น เพื่อที่จะทำให้เขาได้รู้ตำแหน่งและสถานะของตัวเองได้อย่างชัดเจน!” เมื่อได้ยินดังนี้ ซูหว่านก็ตัวสั่นเทาเล็กน้อย แล้วถามว่า: “พวกคุณจะทำอะไร?”“ประธานซู คุณไม่ต้องกังวล จะไม่ทำจนถึงขั้นต้องเสียชีวิต แค่ให้เขาได้รับความลำบากเพียงเล็กน้อย นอกจากนี้ เขาไม่ได้เปิดร้านเล็กๆเหรอเขาก็ได้เปิดร้านเล็กๆนี่ หากร้านของเขาถูกไฟไหม้ เขาจะเป็นยังไง？พออับจนหนทาง เขาจะต้องมาขอร้องอ้อนวอนคุณ?” หลี่เซียวลี่กล่าวและยิ้มอย่างเย็นชาฉินเฟิงใช้โอกาสจากสถานการณ์นี้พูดว่า: “ซูหว่าน เรื่องนี้

กู้โย่เสวี่ยพยักหน้า ส่งสัญญาณให้คุณแม่บ้าน เชิญปรมาจารย์เซียงเจียงออกมานั่นก็คือชายวัยกลางคนรูปร่างผอมเพรียวคนหนึ่ง จมูกโด่งสันเป็นคม นัยน์ย์ตาคล้ายกระรอกบิน เขาสวมชุดสีน้ำเงิน ในมือถือกล่องหนังแบบสมถะหนึ่งใบ“ผู้นี้ ก็คือปรมาจารย์อู๋ที่มาจากเมืองเซียงเจียง” กู้โย่เสวี่ยแนะนำอย่างยิ้มแย้มทุกคนต่างก็พยักหน้าปรมาจารย์อู๋ยังยกมือขึ้นและยิ้ม: “ทำให้ทุกคนต้องรอนานแล้ว งั้นพวกเราก็เข้าประเด็นกันเลยดีกว่า ก่อนอื่นต้องดูของก่อน"ขณะที่พูด ปรมาจารย์อู๋ก็เปิดกล่องหนังของตนเองออกทันทีภายในกล่อง มีจานหยกขาวทรงกลมเรียบง่ายอยู่หนึ่งชิ้น ฝีมือแกะสลักประณีต เป็นรูปมังกรนกฟีนิกซ์ที่สื่อถึงความอุดมสมบูรณ์และสมปรารถนาทันทีที่เอาออกมาจากกล่อง ทุกคนก็รู้สึกว่าร่างกายโปร่งโล่งเบาสบายใจ และรู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัวเจียงจิ้งจือและคนอื่นๆ นัยน์ย์ตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที จ้องมองไปที่จานหยกขาวทรงกลมชิ้นนั้นตาเป็นมัน“ของดีนี่!”หลายคนต่างก็อุทานออกมาวัตถุทางจิตวิญญาณนี้ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบเห็นหยกชิ้นนี้เพียงอย่างเดียว ก็มีมูลค่ามหาศาลแล้วถ้ามันสามารถปรับฮวงจุ้ย ป

“ในเมื่อแกยืนกรานว่ามันเป็นของปลอม งั้นปรมาจารย์อย่างฉันก็อยากจะดูว่า แกจะพิสูจน์ได้ยังไง”ปรมาจารย์อู๋หรี่ตาลงและกวาดสายตาไปที่เซียวเป่ย ในใจรู้สึกดูถูกเป็นอย่างมากลำพังแค่เด็กหนุ่มกะโปโลเช่นนี้ แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง จะมีความสามารถที่ทำให้คนประหลาดใจอะไรได้แม้แต่วัตถุทางจิตวิญญาณของจริงที่วางไว้ตรงหน้าเขา เขายังดูมันไม่ออกเลย!ดังนั้น ปรมาจารย์อู๋จึงไม่กังวลว่าเซียวเป่ยจะพิสูจน์อะไรได้สำหรับจานหยกขาวนี่ เขามีความมั่นอกมั่นใจมากความลึกลับซับซ้อนในนี้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้!เซียวเป่ยส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นก็ขออภัยด้วย”พูดจบ เซียวเป่ยก็เหลือบมองจานหยกขาวสองครั้ง จากนั้นก็ถอนสายตา เยาะเย้ยเหยียดหยามว่า: “ก็แค่หยกปลอมธรรมดาอันหนึ่ง ทำกลอุบายเล็กๆน้อยๆลงไป ก็สามารถหลอกลวงคนรวยเช่นพวกคุณได้แล้ว ต้องบอกเลยว่า สมองคนรวยอย่างพวกคุณ ไม่ค่อยดีนัก หลอกง่าย”“โอหัง!”“ไอ้เด็กเหลือขอ แกว่าอะไรนะ？”“แม่งเอ๊ยเอ้ย! ไอ้เวรนี่หาว่าพวกเราโง่เหรอ?”ทุกคนที่อยู่ในลานวิลล่า ต่างก็โกรธสุดขีด!เซียวเป่ยคนนี้บ้าบิ่นจริงๆ กล้าเหยียดหยามพวกเขาต่อหน้

หลังจากที่อู๋เต๋อพูดจบ เขาก็เขย่าน้ำเต้าสีม่วงที่อยู่ในมือ และบริกรรมคาถาอะไรบางอย่างในปากพอบริกรรมคาถาจบ น้ำเต้าสีม่วงอันนั้นก็พ่นหมอกควันสีดำออกมาอย่างต่อเนื่อง หมอกควันเหล่านั้นได้ปกคลุมไปในอากาศ กลายเป็นหน้าผีอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งไปกว่านั้น ท่ามกลางหมอกดำยังมีเสียงกรีดร้องอันน่าสังเวช ราวกับปีศาจร้ายที่คลานออกมาจากแดนนรกขุมที่เก้า !“โอ้แม้เจ้า!”“นี่มันคืออะไร? ไสยศาสตร์เหรอ?”“ช่วยด้วย! รีบหนีเร็วเข้า...”ในลานวิลล่า มีคนรวยจำนวนมากตกใจจนต้องกรีดร้องกันอย่างไม่ขาดสาย บ้างก็นอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นด้วยความตื่นตระหนก หรือไม่ก็ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะ สั่นเทาไปทั้งตัว กุมขมับ ท่องอมิตาพุทธในใจพวกเขาเหล่านี้เป็นหัวหน้าตระกูลชนชั้นสูงที่มั่งคั่งร่ำรวย ครึ่งชีวิตนี้จึงไม่เคยเห็นอะไรเลยนอกจากเงินและผู้หญิง คงจะไม่เคยเห็นภาพอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้มาก่อน เพราะมันเกินกว่าจินตนาการของพวกเขา“นี่ นี่คือศาสตร์ควบคุมวิญญาณจากเซียงเจียง…” กัวไหลอี้อุทานออกมา“ปรมาจารย์อู๋คนนี้เก่งกาจมากจริงๆ สามารถควบคุมวิญญาณชั่วร้ายได้ ศาสตร์ฮวงจุ้ยกระจอกๆของฉัน เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา เ