“พี่เป่ย ระวังตัวด้วย!” เหอเทา และเพื่อนบ้านอีกหลายคนที่หน้าประตูตะโกนบอกด้วยความเป็นห่วงซูหว่านตะลึงงันอยู่กับที่ จ้องมองไปที่แผ่นหลังของเซียวเป่ยที่กำลังพุ่งเข้าไประหว่างที่งุนงงอยู่นั้น ดูเหมือนว่าเธอจะมองเห็นเซียวเป่ยผู้ยอมทำทุกอย่างเพื่อตนเองเมื่อสามปีก่อนบนรถ หลี่เซียวลี่ก็ลงมาจากรถ และพูดจาเหยียดหยามว่า: “มันก็เป็นแค่ร้านผุพังร้านหนึ่ง ถึงขั้นต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?”ซูหว่านขมวดคิ้ว และถามอย่างเย็นชาว่า: “เรื่องนี้ เป็นฝีมือเธอกับฉินเฟิงใช่มั้๊ย? มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ!"“ประธานซู คุณสงสารเขาเหรอ? คุณอย่าลืมว่า คุณกับเขาได้หย่ากันแล้ว! ในงานปาร์ตี้คืนนี้ เขาทำคุณเกือบตาย และเกือบทำให้ปิงฉิ้นกรุ๊ปต้องล้มละลายนะ”“เผาร้านเล็กๆของเขา มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ”“คุณรอดูได้เลย หากไม่มีร้านเล็กๆนี่ เขาจะต้องมาขอให้พวกเราช่วยเขาแน่นอน”หลี่เซียวลี่หัวเราะเยาะเหมือนมั่นใจว่าชนะซูหว่านทำเสียงฮึดฮัดใส่ และก้าวเท้าวิ่งเข้าไปในร้านหลี่เซียวลี่รีบจับเธอเอาไว้ แล้วถามอย่างงุนงงว่า: “ประธานซู คุณจะไปทำอะไร?"“ฉันจะเข้าไปดูหน่อย” ซูหว่านตอบหลี่เซียวลี่ตะคอก: “ปร

ในขณะที่พูด หลี่เซียวลี่ก็ยื่นแท็บเล็ตให้ซูหว่านใบหน้าของซูหว่านบูดบึ้ง รีบรับแท็บเล็ตมาดูสักพักหนึ่ง ขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ทำไมถึงได้มีความคิดเห็นในเชิงลบมากมายขนาดนี้”“ทั้งหมดเป็นเพราะไอ้คนสารเลวเซียวเป่ยนั่น! เขาได้โพสต์ศาสตร์การฝังเข็มที่ใช้ร่วมกับยาเม็ดโกลเด้นกาเพื่อใช้รักษาโรคบางอย่างบนฟอรัมทางการแพทย์ของประเทศ จากนั้น ความคิดเห็นที่เคลือบแคลงสงสัยต่างๆที่เกี่ยวกับยาเม็ดโกลเด้นกาที่บริษัทของพวกเราได้เผยแพร่ออกไปก็ได้ปรากฏอยู่บนฟอรัม ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง โพสต์นั้นก็ถูกส่งต่อไปยังแพลตฟอร์มหลักๆต่างๆ”“สิ่งที่น่าขยะแขยงยิ่งกว่านั้นก็คือ ด้านล่างเป็นวิดีโอที่เซียวเป่ยช่วยรักษาคุณเว่ยในวิลล่าก่อนหน้านี้”“ตอนนี้ ชาวเน็ตได้วิพากษ์วิจารณ์แบบเสียๆหายๆใต้วิดีโอเกี่ยวยาเม็ดโกลเด้นกา โดยบอกว่าบริษัทของพวกเราผลิตยาปลอมที่เป็นอันตรายต่อผู้คน!”หลี่เซียวลี่อธิบายด้วยความโกรธ คำพูดของเธอ เต็มไปด้วยความโกรธที่มีต่อเซียวเสี่ยวเป่ยซูหว่านอ่านความคิดเห็นเชิงลบที่เกี่ยวกับปิงฉิ้นกรุ๊ปบนแพลตฟอร์มหลักต่างๆ แล้วพูดทันทีว่า: “แจ้งคนในแผนกประชาสัมพันธ์ รีบลดความคิดเห็นเชิงลบให้เหลือน้อยท

เมื่อทั้งสองได้ยินดังนั้น ก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว แล้วตะโกนว่า “ไม่ไม่ไม่ พวกเราจะไม่พูด ไม่พูด...”“ดีมาก” เซียวเป่ยยิ้มแย้ม นั่งลงอีกครั้ง แล้วถามว่า “บอกมานะ ว่าใครใช้พวกแกมา？”“เหลากุ่ย... เหลา เหลา เหลากุ่ย!”หนึ่งในนั้นรีบตะโกนพูดอย่างตะกุกตะกัก เพราะกลัวว่าจะพูดช้าไปก้าวหนึ่ง แล้วจะถูกเซียวเป่ยเหยียบเข่าจนเละ“ใช่ใช่ใช่ พี่กุ่ย พี่กุ่ยให้พวกเรามา”อีกคนหนึ่งก็ไม่ยอมน้อยหน้า แย่งตะโกนว่า “เขาให้พวกเรามาตัดมือทั้งสองข้างของคุณ แลกกับเงินหนึ่งล้านบาท”“เงินหนึ่งล้านบาท ซื้อมือทั้งสองข้างของฉันงั้นเหรอ?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชาว่า: “ฉันน่าจะไม่เคยทำให้คนที่พวกแกเรียกว่าเหล่ากุ่ยขุ่นเคืองใจนะ?”ทั้งสองคนส่ายหัว และพูดอย่างคลุมเครือว่า: “พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกเราทำงานเสร็จก็รับเงิน รายละเอียดต่างๆ คุณต้องถามพี่กุ่ยเองแล้ว”“เขาอยู่ที่ไหน?”เซียวเป่ยเอ่ยปากถาม ด้วยนัยน์ย์ตาที่แฝงไปด้วยความเย็นชา “ไม่รู้ ที่อยู่ของพี่กุ่ยมักจะเอาแน่เอานอนไม่ได้ เวลาติดต่อพวกเรา ก็ติดต่อผ่านทางโทรศัพท์” อีกคนเอ่ยปากพูดเซียวเป่ยพยักหน้า ยื่นมือออกมาแล้วพ

เซียวเป่ยยิ้มอย่างเย็นชา แล้วนั่งอย่างสงบนิ่งตรงที่เหลากุ่ยเคยนั่งก่อนหน้านี้ พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า: “ตอนนี้จะบอกมาได้หรือยัง?"เหลากุ่ยกลืนน้ำลายอึกๆ แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า: “ลูกพี่เซียว ใช่ว่าผมจะไม่อยากพูด แต่ผมพูดไม่ได้ ทำอาชีพอย่างพวกเรา มีกฎเกณฑ์ข้อนี้อยู่”“ถ้าผมบอกไป ก็อย่าคิดว่าจะอยู่ที่เจียงจงได้อีกต่อไป”“ลูกพี่เซียวได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ.....ต่อไปให้ผมเป็นวัวเป็นม้ารับใช้ ตอบแทนลูกพี่เซียวไม่ได้เหรอ?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และพูดอย่างไม่พอใจว่า: “จำไว้ ต่อจากนี้ไป กฎเกณฑ์ของฉันถึงจะเป็นกฎเกณฑ์ที่แท้จริง!”“ถ้าไม่บอก ฉันก็จะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลย!”“ฉันให้เวลาแกสามนาที คิดไตร่ตรองให้ชัดเจน”กึกกึก!เหลากุ่ยสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัว เพราะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันท่วมท้นที่มาจากตัวของเซียวเป่ยไอ้หนุ่มคนนี้ กล้าฆ่าคนจริงๆหรือ?เหลากุ่ยสมองตื้อ เหงื่อเย็นที่อยู่มุมหน้าผาก ไหลลงมาทีละหยดเวลา ผ่านไปนาทีต่อนาทีตอนที่เหลากุ่ยใกล้จะยืดหยัดไม่ไหว ต้านทานต่อกลิ่นอายไอความกดดันสุดขีดที่อยู่บนตัวของเซียวเป่ยไม่ได้ ประตูห้องส่วนตัวก็ได้ถูกผลักออกอีกครั

กึกๆ！เมื่อเห็นอู๋อวิ๋นเหอถูกเซียวเป่ยตบพลิกคว่ำลงกับพื้นด้วยฝ่ามือเดียว มุมปากของเหลากุ่ยก็กระตุก อ้าปากค้างตาเบิกโพลง!เขาจ้องมองไปที่เซียวเป่ยที่ร่างกายสูงใหญ่ขึ้นเรื่อยๆที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเซื่องซึม อกสั่นขวัญแขวนและหวาดกลัว นั่นเป็นท่านอาจารย์อู๋จากสำนักวิทยายุทธ์เทียนเหลยเชียวนะ!แต่กลับถูกคู่ต่อสู้ตบลอยกระเด็นออกไปด้วยฝ่ามือเดียว...แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะสู้กลับได้เลยแม้แต่น้อย!ไอ้เด็กคนนี้ เป็นใครมาจากไหนกันนะ?จิตอันหนาวเย็น ไล่ไปจากแต่ก้นกบ ไปจนถึงยอดหัวกระโหลกของเหลากุ่ยเกือบจะวินาทีต่อมา น้ำเสียงราวกับว่าเป็นเทพแห่งความความตายของเซียวเป่ยก็ดังขึ้น: “ตอนนี้ แกจะพูดได้หรือยัง?”อึกๆ!เหลากุ่ยกลืนน้ำลายอย่างแรง สั่นสะท้านไปทั้งตัว ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น เอาหัวโขกพื้นดังพลั่กๆแล้วตะโกนว่า “ยอดฝีมือได้โปรดเมตตาด้วย ผมพูด ผมพูด...”“ ประธานฉินฉินเฟิงแห่งหลินซื่อกรุ๊ปสั่งให้ผมทำ เขาให้เงินผมสิบล้านบาท เพื่อซื้อมือทั้งสองข้างของคุณ”ในขณะนี้ เหลากุ่ยหวาดกลัวจริงๆเป็นความหวาดกลัวที่ออกมาจากในใจ“ฉินเฟิง?” เซียวเป่ยขมวดคิ้วที่แท้คนที่อยู่เบื้องหลั