ตอนที่ลู่เจ๋อจัดการเรื่องของบริษัทเสร็จ เวลาก็ปาเข้าไปเจ็ดโมงเช้าแล้วเขาเก็บข้าวของอย่างลวก ๆ พลางเตรียมตัวจะเดินออกไปเลขาฉินจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเจ้านาย สภาพจิตใจไม่ค่อยสมดุลเท่าไหร่ เพราะเธอเองก็ทำงานมาทั้งคืนเหมือนกัน ใบหน้าของเธอซีดลงไปไม่น้อย เติมแป้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ลู่เจ๋อกลับยังคงหล่อเหมือนเดิมพอดีกับในห้องประชุมยังมีหัวหน้าระดับสูงอยู่ด้วยอีกสองสามคนเพื่อให้ดูเหมือนว่าเลขาฉันใกล้ชิดกับลู่เจ๋อ เธอจงใจใกล้ชิดและใช้น้ำเสียงที่เป็นกันเอง พูดเบา ๆ ออกไปว่า “ประธานลู่คะ คุณอยากทานอาหารเช้าก่อนหรือจะกลับบ้านเลยดีคะ? ฉันสั่งขนมฝูหรงซูของโปรดคุณไว้ให้แล้วค่ะ”ฝูหรงซู.....ลู่เจ๋อไม่เคยชอบกินขนมหวานเลยสักนิด ขนมฝูหรงซูที่เขาเคยชมออกไปครั้งเดียวว่าอร่อยนั้น จริง ๆ แล้วเพราะเฉียวซุนเป็นคนทำต่างหาก แต่เลขาฉินกลับไม่รู้เรื่องนี้ เธอไปคิดเองว่า อาจารย์ร้านไดคิรินเป็นคนทำขนมตัวนี้ เพราะงั้นเธอเลยซื้อมาให้เขาตั้งหลายรอบ สุดท้ายเขาก็ให้คนขับรถจัดการกับขนมพวกนั้นแล้วตอนนี้เลขาฉินกลับพูดถึงขนมนั่นอีกลู่เจ๋อนึกขึ้นได้ว่า เฉียวซุนดูเหมือนไม่ได้ทำขนมให้เขากินมานานแล้

ลู่เจ๋อได้ขับรถกลับไปที่วิลล่าคนรับใช้ประหลาดใจมากที่เห็นเขากลับมา พวกเขาไม่รู้เรื่องที่เฉียวซุนอยู่โรงพยาบาล คงคิดแค่ว่าเจ้านายเดินทางไปทำธุระที่ต่างจังหวัดแล้วคนรับใช้เปิดประตูรถ “คุณผู้ชายกลับมาทานข้าวเหรอคะ? พ่อครัวไม่รู้ว่าคุณผู้ชายจะกลับมา หากตอนนี้เริ่มทำ ก็คงต้องใช้เวลาสักประมาณหนึ่งชั่วโมงถึงจะเสร็จค่ะ”ลู่เจ๋อมีสีหน้าที่อ่อนเพลียเล็กน้อย “ทำอาหารง่าย ๆ ไม่กี่อย่างก็ได้พอ”คนรับใช้ก็รีบไปจัดการทันทีทันทีที่ลู่เจ๋อลงจากรถ ก็เดินตรงเข้าไปยังห้องโถงของวิลล่า คนรับใช้ที่บ้านเอาใจใส่ดีมาก เขาไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว แต่ห้องพักยังคงสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบลู่เจ๋อยุ่งทั้งคืน และกำลังจะขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำ แต่เมื่อเขาเปิดประตูห้องนอนใหญ่ เขาก็เห็นรูปถ่ายงานแต่งงานขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่ข้างเตียงในภาพถ่าย เฉียวซุนยิ้มได้ละมุนและดึงดูดใจมากตอนนั้นพวกเขาแต่งงานกันอย่างเร่งรีบ อีกอย่างเขาก็ไม่ชอบเธอ จึงไม่ยอมถ่ายรูปคู่กับเธอ ภาพถ่ายนี้เฉียวซุนได้จ้างคนทำขึ้นมาในราคาสี่ล้านบาทลู่เจ๋อหัวเราะเยาะที่เธอหลอกตัวเอง แต่เฉียวซุนกลับบอกว่าเขาหล่อเวลาที่เธอชมว่าเขาหล่อ แววตาจะเป

ลู่เจ๋อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นในตลอดบ่ายพอถึงช่วงเวลาพลบค่ำในที่สุดเขาก็เคลื่อนไหวร่างกายสักที เขาโทรไปหาเลขาฉิน “เรียกทนายจางมาที่วิลล่าที ให้เขาช่วยร่างข้อตกลงในการหย่าร้างให้ผมหน่อย”ทางด้านปลายสาย เลขาฉินอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับมา“ประธานลู่ คุณหมายถึงต้องการจะหย่าเหรอคะ?”ลู่เจ๋อตัดสายทันที ทางด้านเลขาฉินกะพริบตาเบา ๆ สุดท้ายก็แน่ใจความหมายของหัวหน้าแล้ว——ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกดีใจขึ้นมาเธออดไม่ได้ที่จะคิดว่า หากประธานลู่หย่า เธอ ฉินอวี้ ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสได้เคียงข้างเขาเพราะยังไงเธอก็เหนือกว่าไป๋เซียวเซียวมาก......ครึ่งชั่วโมงต่อมา เลขาฉินก็พาทนายจางมาถึงวิลล่าภายในที่ห้องหนังสือ บรรยากาศกดดันมากคนรับใช้คงสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง หลังจากเสิร์ฟกาแฟเสร็จแล้ว ก็รีบลงไปชั้นล่าง เธอจำทนายจางได้ และเดาว่าคุณผู้ชายกําลังจะหย่ากับคุณนายแล้วกลิ่นกาแฟตลบอบอวน แต่กลับไม่มีใครดื่มเลยลู่เจ๋อยืนอยู่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน พระอาทิตย์ตกดินดึงร่างของเขาเป็นเส้นโค้งที่โดดเดี่ยว เขาพูดความต้องการของเขาเบา ๆ ให้ทนายจางร่างหนังสือข้อตกลงเงื่อนไขที่เขาให้เฉีย

ขณะที่เฉียวซุนกำลังอึ้งอยู่ ลู่เจ๋อก็ไปที่ห้องอาบน้ำสักพักหนึ่ง ก็มีเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ ผสมกับเสียงแหบแห้งทุ้มต่ำของผู้ชาย......เฉียวซุนเป็นผู้หญิงที่อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้วเธอเดาออกว่าลู่เจ๋อแก้กระหายความต้องการด้วยตัวเองในห้องน้ำหลังจากนั้นประมาณ20นาที ลู่เจ๋อก็เดินออกจากห้องน้ำ สวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวปกติ.....คอเสื้อเปิดเล็กน้อย หน้าอกที่ขาวและแข็งแรงเต็มไปด้วยหยดน้ำ หยดลงมาตามร่างกายผู้ชายลู่เจ๋อไม่ได้สนใจเรื่องนี้เขาเดินมาอย่างเงียบ ๆ ยืนอยู่หน้าเตียง มองดูเฉียวซุนที่กำลังอึ้งอยู่สักพักใหญ่ เฉียวซุนเงยหน้ามองไปที่เขาหางตาของเธอแดงและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเปียกชื้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมรับการปฏิบัติที่เลวร้ายจากสามีของเธอได้ แม้ว่าเธอจะอดทนกับการแต่งงานแบบนี้มา 3 ปีแล้วก็ตามเธอคิดว่า ตัวเองชินไปตั้งนานแล้ว.....ลู่เจ๋อมองดูใบหน้าที่น่าสงสารของเธอ ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย ความสงสารของเขาทั้งหมดที่มีต่อเฉียวซุน กลบล้างออกไปด้วยเค้กก้อนนั้นเพียงก้อนเดียวถ้าเป็นคนอื่นก็ยังดี แต่นี่เป็นเฮ่อจี้ถัง........แววตาของลู่เจ๋อดูลึกล้ำ เสียงของเขาก็สงบและยับยั้ง

เฉียวซุนไม่ได้สบตากับเขาเธอพิงหัวเตียงและพูดเบา ๆ “ฉันคิดว่าเงื่อนไขที่คุณเสนอเมื่อคืน รวมถึงฉันที่แกล้งหูหนวกและเป็นใบ้กับไป๋เซียวเซียว คนที่จะเป็นคนรักของคุณในอนาคต ไม่ใช่เหรอ”ลู่เจ๋อไม่ได้ส่งเสียงใดๆเฉียวซุนพูดต่อว่า “ลู่เจ๋อ เมื่อคุณเลือกที่จะมีความสัมพันธ์กับไป๋เซียวเซียว ก็ไม่จำเป็นต้องมาพะวงอารมณ์ของฉันอีกแล้ว ว่าไปแล้ว เราไม่ใช่คู่สามีและภรรยาเหรอ ก็เหมือนอย่างที่คุณพูดเราก็แค่.....เราก็แค่เป็นพาร์ทเนอร์แต่งงานกันเท่านั้นเอง”เขาพูดได้ชัดเจนขนาดนั้นแล้วเธอยังจะแสดงความเพ้อฝันและความคับข้องใจอีก ช่างน่าขันมากแล้วเฉียวซุนพูดจบ ลู่เจ๋อก็หัวเราะเยาะออกเสียงเขาเดินไปข้างหน้าเธอและจับคางของเธอเบาๆ นิ้วชี้เรียวลูบริมฝีปากที่แดงก่ำของเธอเบา ๆ เขาจ้องมองด้วยสายตาเร่าร้อน และเสียงของเขาก็แหบห้าว “คุณช่างพูดได้คมคายจริงๆ!”เฉียวซูนสุดจะทน และอยากจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันใดนั้นลู่เจ๋อก็โน้มตัวเข้าหาเธอ แล้วกดเธอไว้กับหัวเตียง สันจมูกที่โด่งเป็นสันของเขาแนบชิดกับเธอ เช่นเดียวกับริมฝีปากของเขา สัมผัสที่นุ่มนวลนั้นเย้ายวนมากลู่เจ๋อจ้องมองลง หรี่ตาลงและจ้องมอง ต้นคอ จมูกแล