ด้วยความรู้สึกที่ใจไม่เป็นสุข หลังจากที่สวี่ชิงฮวนเลิกงานก็เรียกแท็กซี่ตรงไปที่อ่าวตงเยว่ทันทีป้อนรหัสล็อกประตูได้ครึ่งทาง ทันใดนั้นก็รู้สึกขึ้นมาได้ว่าไม่ควรทำอะไรแบบนี้ ถ้าเกิดจ๊ะเอ๋กันขึ้นมาทุกคนจะทำตัวไม่ถูกกันได้! เพราะงั้นจึงรีบกดกริ่งประตูไม่นาน ประตูก็ถูกเปิดออกฟู่เยี่ยนฉือเปลี่ยนชุดสูทที่สวมระหว่างวันเรียบร้อยแล้ว ปกติตอนอยู่บริษัทจะหวีผมอย่างพิถีพิถันแต่ก็ยังมียุ่งเหยิงอยู่บ้าง ร่างสูงสวมชุดอยู่บ้านสีขาว หลังจากแปลงโฉมจากมาดนักธุรกิจผู้สง่างามเรียบร้อยแล้ว เขาในตอนนี้ให้ความรู้สึกเป็นพ่อหนุ่มน้อยจอมขี้เกียจเหมือนกับว่าเพิ่งจะไปเล่นบาสเก็ตบอลในสนามกีฬากลับมา ดูเหนื่อยนิดหน่อยและเตรียมที่จะกลับห้องเรียนไปพักสวี่ชิงฮวนกลัวว่าคนรักที่ไม่สามารถแต่งงานด้วยกันได้จะอยู่ด้วย เพราะงั้นจึงไม่ยอมเข้าไปและยังคงยืนอยู่ตรงที่เดิมด้วยท่าทางที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ “ประธานฟู่ เรื่องที่คุณบอกว่าเกี่ยวกับโครงการหัวเย่”“สวี่ชิงฮวน”เขาเรียกชื่อเธอตรง ๆ ขมวดคิ้วเป็นปม "ตอนนี้ผมเลิกงานแล้ว”“.......” สวี่ชิงฮวนรู้สึกว่าตัวเองโง่เขลาซะจริงๆ ไม่เข้าใจความหมายที่เขาสื่อ! เขาเป็นคนส่งข้อค

สติที่ทำเป็นเข้มแข็งของสวี่ชิงฮวน ในวินาทีนี้ได้พังทลายลง!เมื่อร่างกายเลือกที่จะเชื่อว่าเป็นฟู่เยี่ยนฉือตามสัญชาตญาณ ก็เลยหมดสติไปในอ้อมแขนของเขาเธอไม่ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาที่ตึงเครียดและเฉียบคมของผู้ชายในเวลานี้ ดวงตาไม่เคยแสดงความรู้สึกยินดีตลอดทั้งวัน ในเวลานี้ก็เกาะเป็นน้ำแข็งขึ้นอีกชั้น“ฟู่ ฟู่เยี่ยนฉือ......”ประธานหวังงงตาแตก สั่นสะท้านไปทั้งตัว คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นผู้ทรงอำนาจขนาดนี้!“แกภาวนาให้เธอไม่เป็นอะไรจะดีกว่านะ”คำพูดของฟู่เยี่ยนฉือไม่มีน้ำเสียงโกรธใด ๆ แต่พอฟังแล้วกลับทำให้คนอื่นตัวสั่นเป็นลูกนก!เห็นเงาหลังที่เขาอุ้มผู้หญิงออกไป ประธานหวังก็ตกใจจนทรุดตัวลงบนเตียง จนยืนด้วยขาไม่ไหว......สวี่ชิงฮวนรู้สึกเหมือนตัวเองหลับฝันไปนานมากฉากเริ่มตั้งแต่ในตอนที่แม่ฆ่าตัวตายมีเลือดแดงสดนองเต็มพื้น ไปจนถึงห้องเรียนของโรงเรียน แล้วก็ฝันถึงใบหน้าที่โมโหสุด ๆ ของผู้จัดการจางราวกับภาพสไลด์แว็บไปแว็บมาทันใดนั้นความเจ็บปวดที่รุนแรงก็ปลุกให้เธอตื่นขึ้นขมวดคิ้วและค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ เพดานสีขาวของโรงพยาบาลทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายซักเท่าไร จึงจะยกมือขึ้นมาบั

“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ” สวี่ชิงฮวนไม่ปิดบังความกระตือรือร้นของตนเอง “ปีนี้ทีมสามเกิดเรื่องกับฮั่นหยางขึ้น ถึงแม้ว่าจะกระทบต่อโบนัสสิ้นปีของเราอย่างมาก แต่นี่ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งโอกาส ที่ฉันอยากจะคว้ามันเอาไว้”ถ้าเกิดว่าในเวลานี้สามารถทำให้โครงการของหัวเย่สำเร็จได้ ทีมสามจะมีคนมาขอร้องทั่วทุกสารทิศ ผู้จัดการเฉินจะต้องดีใจมากกว่าครั้งไหน ๆ เป็นแน่ และจะยิ่งเห็นคุณค่าในตัวของเธอมากขึ้นด้วย!ฟู่เยี่ยนฉือเงยหน้ามองเธอนานมากๆ จากนั้นก็ขยับริมฝีปากบางๆเล็กน้อย “สำนักงานใหญ่วางแผนจะโยกย้ายคนสักสองสามคนจากเซิ่งสือไปศึกษาดูงานด้านการเงิน”“แล้วฉันจะได้ไหมคะ?”สวี่ชิงฮวนเอ่ยถามในทันที“อืม ถ้าคุณเชื่อฟังผม ผมก็อาจจะพิจารณาดูได้นะ”“ประธานฟู่ ฉันเชื่อฟังคุณอยู่แล้วค่ะ!”นี่ยังจะให้เขาพูดอีกเหรอ? ถึงจะไม่มีเรื่องนี้ เธอที่เป็นแค่ผู้ช่วยก็ต้องฟังประธานอยู่แล้วสิ“ผมจำได้ว่าเมื่อกี้ผมเพิ่งบอกคุณไปว่า อยู่ที่บ้านไม่ต้องเรียกผมว่าประธานฟู่”เธอชะงักเขาเลิกคิ้วขึ้น ผ่านไปเป็นเวลานาน สวี่ชิงฮวนถึงกับหยิกขาตัวเองอย่างแรง ใช้เสียงที่แทบจะไม่ได้ยินสักเท่าไรเอ่ยมาว่า “เยี่ยนฉือ......”ฟู่เยี่ยนฉ

ไม่รู้ว่าทำไม สวี่ชิงฮวนถึงมีปฏิกริยาตอบกลับชื่อนี้อย่างไม่พอใจ เพราะงั้นครั้งนี้เธอเลยไม่เชื่อฟัง ก็เลยแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินไปพอถึงโรงพยาบาล เธอก็หยิบกระเป๋าแล้วคิดจะบอกลาฟู่เยี่ยนฉือหลังจากลงจากรถใครจะไปรู้ว่าเขาจะคว้าข้อมือของตัวเองไว้“รอก่อน ผมจะไปกับคุณ”ฟู่เยี่ยนฉือจะเยี่ยมแม่ของเธอเหรอเนี่ย?สวี่ชิงฮวนโบกมืออย่างลนลาน “ไม่ต้องเสียเวลาคุณหรอกค่ะ อาการของแม่ฉันดีขึ้นมากแล้ว!”ในระหว่างที่เธอกำลังพูด ฟู่เยี่ยนฉือหยิบดอกไม้และของขวัญจากเบาะหลังมาวางไว้ตรงหน้าเธอเรียบร้อยแล้ว “ไปกันเถอะ” “……” ไม่มีทางเลือก สวี่ชิงฮวนทำได้เพียงจำใจพาฟู่เยี่ยนฉือเข้าโรงพยาบาลไปด้วย ตลอดทางสมองเอาแต่คิดว่าอีกเดี๋ยวตัวเองจะอธิบายสถานะของฟู่เยี่ยนฉือกับแม่ยังไงดี! เมื่อมาถึงประตูห้องพัก ในเวลานี้สวี่ชิงฮวนสวดภาวนาในใจขอให้แม่กำลังหลับอยู่ ปัญหานี้ก็จะได้หมดไป! แต่น่าเสียดาย พอเปิดประตู แม่กำลังคุยอะไรบางอย่างกับพยาบาลอยู่......ดูน่าตื่นตาตื่นใจมาก!“ฮวนฮวน” เมื่อเห็นลูกสาวเจิ้งชิวจือก็ดูมีความสุขทันที แต่ทันใดนั้นสายตาสบกับผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเธอ สายตาก็เคร่งขรึมลงเล็กน้อยใน

เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา สวี่ชิงฮวนสวมเพียงเสื้อทับชุดนอนไว้ข้างนอกแล้วก็รีบออกไปเลยคิดว่ายังไงซะ เมื่อส่งฟู่เยี่ยนฉือไปที่อ่าวตงเย่วเสร็จแล้ว ตัวเองก็จะกลับมาอยู่ดีเธอเรียกแท็กซี่ไปที่ติ่งหงอินเตอร์คอน ทันทีที่ลงจากรถก็เห็นรถเมอร์เซเดส คันสีดำของฟู่เยี่ยนฉือ“คุณสวี่ นี่คือกุญแจรถครับ” ทันทีที่ผู้ช่วยเห็นเธอก็รีบเดินเข้ามาหาสวี่ชิงฮวนไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวเขาเลย แต่พอจะขึ้นรถ ผู้ชายที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารกลับมีกลิ่นฉุนไปทั้งตัว“งั้นคุณพาประธานฟู่กลับไปเถอะครับ ขับรถระวังด้วยนะครับ!” ผู้ช่วยยืนอยู่ข้างถนนโบกมือให้เธอชะงัก “คุณไม่ไปด้วยกันเหรอคะ?”พอถึงที่นั่นแล้วใครจะช่วยประคองฟู่เยี่ยนฉือเข้าไปล่ะ?“ผมมีธุระน่ะครับ” “......”สวี่ชิงฮวนก็หมดคำจะพูด ทำได้เพียงแค่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับแอบเหลือบมองฟู่เยี่ยนฉือที่อยู่ข้าง ๆ บนตัวเขายังคงสวมชุดสูทและเสื้อเชิ้ตอย่างเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาที่ล้ำลึก ริมฝีปากบางเม้มแน่น อดใจไม่ไหวที่จะเห็นคำว่า “ห้ามคนเข้าใกล้” เขียนไว้ทั่วร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้ายังดีที่เขาหลับตาอยู่ เธอเองก็จะได้คิดว่าเขาหลับไปแล้วรถแล่นไปจนถึงอ