เมื่อฟู่เยี่ยนฉือออกมาจากห้องนอนแล้ว เขาได้เปลี่ยนเป็นชุดลำลองสีขาว และรูปลักษณ์ที่เคร่งครัดของเขาก็หายไปมาก เขาดูเหมือนเด็กนักศึกษาวิทยาลัยที่ยังอยู่ในโรงเรียนถือบาสเก็ตบอลและเหงื่อออกเหมือนสายฝน สวี่ชิงฮวน ยังคงคิดว่าจะหยุดเขาไม่ให้ตามเธอไปได้อย่างไร เพราะการออกไปข้างนอกกับฟู่เยี่ยนฉือนั้นสะดุดตาเกินไป! ถ้าเกิดว่ามีคนถ่ายรูปไปล่ะ? "ไปกันเถอะ" “ประธานฟู่ มีสื่อหรือคนจากบริษัทเราแถวๆนี้บ้างไหม คุณไม่คิดเหรอว่า......ถ้าพวกเขาเห็นแล้วคงจะไม่ดี” เธอเตือนอย่างมีไหวพริบ โดยไม่คาดคิด ฟู่เยี่ยนฉือดูเหมือนจะไม่สนใจเลย "แล้วจะทำไมล่ะ?" "......" เมื่อเขาพูดเช่นนั้น สวี่ชิงฮวนทำได้เพียงทำตามข้อตกลงเท่านั้น เมื่อเราไปถึงซุปเปอร์มาร์เก็ต สถานอุปโภคบริโภคระดับไฮเอนด์แบบนี้ มีคนไม่มากนัก และการรักษาความปลอดภัยก็ดีมาก ทุกคนล้วนก้มหน้าซื้อของของตัวเอง และมีคนน้อยมากที่มองไปรอบ ๆ แต่ถึงกระนั้น สวี่ชิงฮวนจงใจรักษาระยะห่างจากฟู่เยี่ยนฉือ จากนั้นเดินไปที่สถานที่ขายซี่โครงและเร่งให้พนักงานชั่งน้ำหนักอย่างรวดเร็ว ในที่สุด ซี่โครงก็มาอยู่ในมือของเธอ เธอหันกลับมา และกำลังจะบอกฟู่เยี

"โอเค" ฟู่เยี่ยนฉือพยักหน้า จากนั้นหันไปมองเธอ"คุณจะไม่แกล้งทำต่อไปเหรอ?" สวี่ชิงฮวนหรี่ตาลงและยิ้ม "ฉันก็กลัวว่าคุณจะเข้าใจฉันผิด ฉันหยิบยกความสัมพันธ์เพื่อนร่วมชั้นเก่าขึ้นมา ถ้าคุณคิดว่าฉันจะบรรลุเป้าหมายผ่านความสัมพันธ์ภายในหรือ" “ผมจะไม่ให้ใครทำอะไรผ่านช่องทางที่ไม่ถูกต้อง” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนแต่หนักแน่นเผยให้เห็นความสง่างามของผู้นำ“ผมจึงทำได้แค่ให้โอกาสคุณเท่านั้น และผมก็จะไม่ช่วยคุณจัดการเรื่องยุ่งยากที่คุณก่อไว้หรอกนะ” สวี่ชิงฮวนเคยประสบเหตุการณ์จริงอย่างที่เขาพูดตอนที่เธอเดินทางไปทำธุรกิจในเมืองอู๋หลิน หากจำนวนเงินการเติมเต็มครั้งสุดท้ายของฮั่นหยางสูงเกินไป เธอมั่นใจอย่างแน่นอนว่าฟู่เยี่ยนฉือจะตัดเนื้อเน่าชิ้นนี้ออกอย่างเด็ดขาดและทำลายทั้งสามกลุ่มด้วยกัน "ยังไงก็ตาม สำนักงานใหญ่ของ SNS ตั้งอยู่ในจังหวัดจิงโจว โครงการนี้ควรจะต้องเดินทางไปทำที่นั่นในต้นเดือนหน้า คุณต้องไปกับผม" สวี่ชิงฮวน แอบแสดงท่าทางตกลงด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถซ่อนไว้บนใบหน้าของเธอได้ …… เช้าวันรุ่งขึ้น สวี่ชิงฮวนมาถึงบริษัทกลุ่มนายทุนเซิ่งสือและได้รับอีเมลภายในจากผู้จัดการเฉิน บร

"มันคืออะไรหรอคะ?" “ฉันก็ไม่รู้ค่ะ แต่เห็นว่าไม่ใช่ของมีคม คงไม่น่าจะทำร้ายเธอได้ ฉันก็เลยไม่ถามอะไรทั้งนั้น!” สวี่ชิงฮวนรีบไปพบหมอ“คุณหมอคะ แม่ของฉันเป็นยังไงบ้าง?” “ตอนนี้ไม่มีอะไรร้ายแรงครับ แต่ถ้าเธอถูกกระตุ้นอีก เธอคงหัวใจวายแน่ๆ! คุณบอกเธอเรื่องอะไรหรือเปล่า?” หมอขมวดคิ้วไม่พอใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง“ผมเคยบอกไปแล้ว เธออารมณ์ไม่คงที่ เพราะฉะนั้นอย่ากระตุ้นเธอ เพราะมันอาจเป็นอันตรายต่อชีวิตเธอได้ตลอดเวลา!” “วันนี้ฉันยังไม่ได้คุยกับเธอเลยนะ” สวี่ชิงฮวนหยุดชั่วคราว จากนั้นจึงเดินไปที่ข้างเตียงทันที และเอื้อมมือไปจับมือที่กำหมัดของแม่ และแน่นอนว่ามีกระดาษโน๊ตอยู่ในมือของเธอ! สวี่ชิงฮวน เปิดดูและเห็นว่ามันถูกเขียนด้วยแบบอักษรที่ไม่คุ้นเคย และดูค่อนข้างเลอะเทอะ 【ผ่านมาหลายปีแล้ว คุณยังไม่ตายเหรอ? คุณจะครอบครองรังนกกางเขนนานแค่ไหนกัน? 】 หัวใจของเธอเริ่มดิ่งลง และเธอก็โทรหาพยาบาลพร้อมข้อความว่า "คุณได้เห็นไหมว่าใครเป็นคนให้กระดาษโน๊ตนี้ให้กับเธอ" “ไม่เห็นเลยค่ะ! เวลาที่เราออกไปข้างนอก ฉันจะพาเธอเดินไปรอบๆอย่างระมัดระวังและไม่เคยหยุดพูดคุยกับใครเลยค่ะ”

สวี่ชิงฮวนต้องการบอกเขาจริงๆ ว่าอย่าดีกับเธอให้มากนัก เพราะเธออาจจะเข้าใจผิดและจะโลภ! เช่นเดียวกับคนที่กระหายน้ำเมื่ออยู่ในทะเลทราย หลังจากได้จิบน้ำอึกแรกแล้ว เขามักจะคิดว่าจะดีแค่ไหนหากเขาได้ดื่มมันตลอดไป...... แต่เธอก็ไม่กล้า เธอไม่กล้าพูดแบบนี้ด้วยซ้ำ และเธอก็ไม่สามารถแสดงอาการอะไรต่อหน้า ฟู่เยี่ยนฉือได้เลย หลังจากที่เขากลับมาที่อ่าวตงเยว่ สวี่ชิงฮวนก็อาบน้ำและเผลอหลับไปอย่างเหนื่อยล้า เธอไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน แต่เธอก็ได้ยินเสียงข้างนอกดังแว่วมา! ฉันจึงลืมตาขึ้นมาดูโทรศัพท์โดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เป็นเวลาตี 3 แล้วผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ฉันยังไม่กลับเข้าห้องเลย เธอสวมชุดนอนแล้วเดินออกไป และเห็นฟู่เยี่ยนฉืออยู่ในห้องรับแขก นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีคิ้วหนาขมวดคิ้วเล็กน้อย กำลังประชุมทางวิดีโอกับบุคคลที่รับผิดชอบบริษัทในต่างประเทศ เขาคงจะล่าช้ามากเพราะเรื่องของตัวเธอเอง เขาจึงเลื่อนการประชุมออกไปเป็นเวลานี้ ด้วยความรู้สึกที่ผิด สวี่ชิงฮวนเมื่อเห็นว่าเขาสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งค่อนข้างบางเล็กน้อย เธอจึงเดินไปที่กระเป๋าเดินทางและหยิบผ้าห่มออกมา เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ฟู่เ

“โอเคค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” สวี่ชิงฮวนโดยปกติแล้วก็ไม่เคยหย่อนยานได้เมื่อต้องทำงาน หลังจากที่คุยกับแม่แล้ว เธอจึงรีบนั่งแท็กซี่ไปที่สำนักงานใหญ่ของฟู่ซื่อกรุ๊ป เธอเคยมาที่นี่ 2-3 ครั้ง แต่เธอมีโอกาสมาเยี่ยมชมในระหว่างการประชุมประจำปีเท่านั้น เมื่อเข้าสู่ล็อบบี้ สถานที่แห่งนี้ก็เรียกได้ว่ายิ่งใหญ่และอลังการ! โคมไฟคริสตัลธรรมชาติแบบแขวนเพียงอย่างเดียวมีราคาประมาณหลายร้อยล้าน บริเวณโดยรอบเป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์ที่มีการจัดแสดงของเก่าและภาพวาดต้นฉบับที่มีชื่อเสียง ตามพิกัดที่เซี่ยหว่านอวี่บอกไว้ สวี่ชิงฮวนขึ้นลิฟต์หมายเลข 12 และตรงไปที่ชั้นเก้า ทันทีที่เธอออกมาเธอก็เห็นห้องทำงานของเซี่ยหว่านอวี่ ตัวอักษรทั้งสี่ตัว "หัวหน้าทนายความ" ที่ประตูแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของเธอที่มีต่อฟู่ซื่อกรุ๊ปทั้งหมด “คุณมาถึงที่นี่เร็วดีนะ” เซี่ยหว่านอวี่ เปลี่ยนชุดของ Chanel อีกครั้งด้วยการแต่งหน้าแบบบางเบา แต่แสดงออกถึงอารมณ์ของเธอ “สัญญาของหวาเย่ออกมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอคะ?” สวี่ชิงฮวนไม่ได้อยากคุยกับเธอ แต่ท้ายที่สุด สถานะของเธอมันน่าอาย ดังนั้นเธอจึงตรงไปที่หัวข้อนี้ “เอ่อ ผู้จัดการ