สวี่ชิงฮวนลนึดถึงลูกพี่ลูกน้องของฟู่เจียเจียที่เธอก็เคยพบเขามาก่อนนิสัยของเขาแตกต่างจากเพื่อนของเธออย่างสิ้นเชิง เขาเป็นผู้ใหญ่และดูมั่นคง เขาเป็นศาสตราจารย์วิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่อายุยังน้อย เห็นได้ชัดว่าเขามาจากครอบครัวนักวิชาการ ทันทีที่สวี่ชิงฮวนมาถึงทางเข้าวัดพุทธ เธอเห็นผู้หญิงยืนอยู่ข้างเสาโบกมือให้เขาอย่างบ้าคลั่ง เธอเดินเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ "มีคนตั้งมากมาย คุณไม่กลัวพวกเขาจะหัวเราะเยาะคุณเหรอ!" “ฉันต้องกลัวอะไร! ก็เพราะมีผู้คนมากมาย ฉันเลยกลัวว่าคุณจะไม่เห็นฉัน!” ฟู่เจียเจียหัวเราะเบาๆ แล้วชี้ไปที่คนรอบข้างพร้อมกับคางของเธอ “นี่คือพี่ชายของฉัน เนี่ยจือเซิน จำได้ไหม ครูของประชาชนที่ชอบพึมพำบ่นไม่หยุด!” สวี่ชิงฮวน ยิ้มและพูดว่า "จำได้สิ" ในเวลานั้น ทั้งเธอและฟู่เจียเจียเพิ่งลาออกจากบริษัทเดิมและมาร่วมงานกันที่กลุ่มนายทุนเซิ่งสือ พี่ชายของเธอกลัวว่าน้องสาวของเขาจะใช้ชีวิตลำบาก เขาจึงซื้อดูเพล็กซ์ขนาดเล็กใกล้ๆให้เธอ ซึ่งมีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน เครื่องใช้ในบ้านและของใช้ในชีวิตประจำวัน จะเห็นได้ว่าเขาเป็นพี่ชายที่มีน้ำใจและเอาใจใส่ และเขามีความสัมพันธ์ท

ฟู่เยี่ยนฉือไม่ค่อยพูดด้วยน้ำเสียงนี้เป็นการส่วนตัว ซึ่งหมายความว่าเขาได้ตัดสินใจแล้ว “ขอบคุณค่ะประธานฟู่” …… เมื่อพวกเขามาถึงฟู่ซื่อกรุ๊ปฟู่เยี่ยนฉือ ก็ตรงไปที่ห้องประชุม สวี่ชิงฮวน รู้สึกเหมือนเขามีการประชุมไม่รู้จบตลอดทั้งวัน เธอถือกระเป๋าแล้วเดินไปหาเลขาหลิน โดยตรง เมื่อเธอเห็นชายคนนี้เธอก็รู้สึกว่าทำไมเสียงของเขาถึงฟังดูคุ้นเคยกับเธอมาก! นี่เป็นคนคนเดียวกับที่ปิดกั้นประตูและปฏิเสธที่จะให้เข้าไปเมื่อเธอไปหาฟู่เยี่ยนฉือ ตอนที่เขาอยู่ในเมืองอู๋หลิน ไม่ใช่เหรอ? “คุณซู” เลขาหลินไม่แปลกใจเลย ดูเหมือนว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นใคร “คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น เรียกฉันว่า เสี่ยวซูก็ได้ค่ะ!” เธอมาที่นี่เพื่อเรียนรู้งาน ในแง่คนธรรมดา เธอได้ฝึกหัดกับเลขาหลินเพื่อเรียนรู้ทักษะ เธอจะทำให้เรียกตัวเองว่าคุณซูได้ยังไง? เลขาหลินรู้สึกยินดีเล็กน้อยเมื่อเธอพูดแบบนี้ “ไม่เป็นไรครับ ประธานฟู่ขอให้ผมพาคุณไปเป็นการส่วนตัว เรียกคุณว่าคุณซูดีกว่า” เลขาหลิน ติดตามฟู่เยี่ยนฉือ มาหลายปีแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นใครที่เป็นเพศตรงข้ามรอบตัวเขาที่เขาจะให้ความใกล้ชิดขนาดนี้เลย

ครั้งนี้ฟู่เจียเจียซื่อสัตย์และซื่อตรงกับเธอมากจริงๆ 【พรุ่งนี้ฉันจะออกไปทำงาน ฉันจะบอกหัวหน้าของฉันเมื่อฉันกลับมา! เพราะนี่เป็นโครงการที่ดีจริงๆ 】 สักพักเขาก็กลับมาถามว่า【พรุ่งนี้คุณจะไปทำงานที่ไหนเหรอครับ?” 】 【จะไปที่เมืองจิงโจวค่ะ】 【ช่างบังเอิญจริงๆ! พรุ่งนี้ผมก็จะไปจิงโจวด้วยและได้รับเชิญไปบรรยายที่มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ถ้าคุณว่าง เราสามารถนัดหมายกันได้ และผมจะได้พูดคุยกับคุณเกี่ยวกับโครงการนี้โดยละเอียดอีกครั้งนะครับ 】 เมื่อได้รับเชิญอย่างกะทันหัน สวี่ชิงฮวนไม่รู้ว่าเขาแค่อยากคุยเรื่องงานจริงๆ หรือว่าเขาถูกฟู่เจียเจียยุยงและมีความคิดอื่นอีกหรือไม่ แต่เธอก็ยังคิดว่าโครงการนี้ดีมาก คุณไม่ควรพลาดโครงการนี้เพียงเพราะคุณกำลังมีข้อสงสัย หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เธอก็ยังตอบว่า 【โอเคค่ะ แล้วฉันจะติดต่อคุณไปนะคะ】 สวี่ชิงฮวนวางโทรศัพท์ลง และเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเธอออกมา เธอเห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านปรากฏบนโทรศัพท์ของเธอ ไม่ใช่ข้อความ LINE ที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อเปิดแล้วหมายเลขยังคงเป็นเบอร์นั้น 【ฉันได้ยินมาว่าคุณไปเป็นเมียน้อยของเศรษฐี ค

"......ฉันไม่กลัวการพบปะผู้คนหรอกนะ แต่ฉันกลัวการคาดเดาความสัมพันธ์ของพวกเราค่ะ" ตั้งแต่ครั้งที่ ฟู่เยี่ยนฉือเข้าสู่โลกธุรกิจมาจนถึงตอนที่เขามีชื่อเสียง ไม่ใช่ไม่มีการซุบซิบ! แค่การนินทาเพียงอย่างเดียวที่อาจเกี่ยวกับเขาและเซี่ยหว่านอวี่ก็เกิดขื้นได้อยู่แล้ว ตอนนี้ในการเดินทางไปทำธุรกิจหากมีข่าวลือว่าเขามีผู้ช่วยผู้หญิงและประพฤติตัวสนิทสนมก็จะทำให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็นมากมาย อย่างไรก็ตาม ถ้าฉันยังคอยติดตามเลขาหลิน ฉันจะอยู่ไม่ไกลจากเขามากนัก ไม่ต้องพูดถึงการสูญเสียเขาในจิงโจว “เกิดอะไรขึ้นกับความสัมพันธ์ของเรา” ฟู่เยี่ยนฉือพูดตามความเป็นจริง แค่พวกเขาไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะเท่านั้น คู่รักที่มีทะเบียนสมรสกลับกลัวข่าวลือ แต่สำหรับหูของ สวี่ชิงฮวนมันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฟู่เยี่ยนฉือจงใจเข้าใกล้เธอ และเขาตั้งใจทำสิ่งนี้ในที่สาธารณะ...... เป็นไปได้ไหมว่าเขากำลังมีข้อพิพาทกับเซี่ยหว่านอวี่อีกแล้ว? ต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อกระตุ้นเซี่ยหว่านอวี่หรือ? เมื่อเธอค้นพบตัวตนของชายที่ใช้เธอเป็นเครื่องมือคนนี้ เธอก็รู้สึกรังเกียจมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้เธอต้อ

สวี่ชิงฮวน แค่คิดว่าเขากำลังเห่า ผู้หญิงคนนั้นอยากเป็นภรรยาหลักมาโดยตลอด ดังนั้นเธอจึงบังคับให้ สวี่ซื่อเต๋อ หย่าร้างและพวกเขาก็สร้างปัญหานับครั้งไม่ถ้วน แต่เจิ้งชิวจือ ปฏิเสธที่จะลงนามในข้อตกลงหย่าโดยยืนยันว่าเธอจะเป็นที่รู้จักในนามเมียน้อย! เธอเข้าใจแม่ของเธอได้ ซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญว่าทำไมคุณเจิ้งชิวจือจึงยืนกรานที่จะมีชีวิตอยู่ แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังด้อยกว่าด้วย หลังจากกลับมาถึงบ้าน เลขาหลินเห็นว่าเธอดูไม่ค่อยดีนักจึงไม่ได้ถามคำถามเพิ่มเติมเขาแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังอาหารเย็นทั้งสองคนถูกเรียกกลับไปที่บริษัท SNS พวกเขาคงพึ่งจะทานอาหารระหว่างงานเลี้ยง และพวกเขาก็นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นจัดเลี้ยง โดยสวมแจ็กเกตสูทที่แขนและขาเรียวพับเข้าหากัน เมื่อเห็น สวี่ชิงฮวนเขายกมือขึ้นแล้วเรียกเธอมา ไม่กล้าที่จะละเลย เธอเดินอย่างรวดเร็วไปหาฟู่เยี่ยนฉือและยิ้มอย่างสง่างาม "ประธานฟู่" "ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือประธานเว่ยจากบริษัท SNS" “สวัสดีค่ะ ประธานเว่ย” ซูชิงฮวนไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรในการแนะนำบุคคลนี้ให้รู้จักกับเธอ แต่เขาต้องแสดงมารยาททั้งหมดบนใบหน้า