บททั้งหมดของ Mark Me, Mr. Lawrenceville : บทที่ 1 - บทที่ 8

Nagpupuyos si Margarette sa galit habang itinatago sa kaniyang likuran si Thiara. Pinaka iniingat-ingatan niya ito, at sa loob ng limang taong nagdaan sa kaniyang buhay mula nang mangyari lahat ng mga bagay na ayaw niya nang balikan pa nang paulit-ulit sa kaniyang isipan, hindi niya kakayaning mag-isang muli. Kung mayroon man siyang hindi pinagsisisihan sa kaniyang mga pinagdaanan, iyon ay ang pagdating ng kaniyang anak sa buhay niya. Hindi niya kayang isipin ang limang taong pinagdaanan ng wala ito sa kaniyang tabi.If she never had a child to carry that time, she doesn't think she will have someone to hold on to, to have courage to live her life, and to wake up in the morning; to breathe, to hold tightly, and to wipe the tears each day just to survive. Siguro ay hindi niya maiisip pang alagaan ang sarili at tuluyan nang sumuko dahil sa lahat ng hamon sa buhay.Matapang niyang tinitigan ang lalaking ngayo'y nakatayo sa kaniyang harapan. Walang emosyon mula sa kaniyang mukha at tanging

Naging mas mabilis ang araw. Namalayan ko na lamang ang pagdating ng miyerkules. Masiyadong busy sa loob ng building dahil maraming deliveries ngayong araw at hindi ko alam kung bakit. Sobrang busy tuloy.Pero sa kabila nun, palaging nagreremind si Gwen sa invitation para sa birthday niya simula pa kahapon.Mr. Lawrenceville agreed to go with us and Gwen was really shocked about it."Paano mong napilit?""Bakit sasama?""Exciting naman!"Natawa ako sa mga naging reaction nila sa baba at maging ni Gwen. First time ba talaga ito na sasama ang lalaki? Kaloka naman, baka isipin pa nilang pinilit ko si Sir. Hindi ko na rin pa mabanggit banggit sa kaniya ang selebrasiyon ulit dahil sa sobrang busy niya. Hindi ko tuloy sigurado kung tutuloy siya sa pagsama sa amin. Ayaw ko naman itong pangunahan at baka ma frustrate pa ito sa sobrang dami niyang ginagawa. "You have bunch of files to print." Aniya nang mag print ako sa isa sa lemsa ng mga ahente. Masiyadong maraming papers sa lamesa niya kay

Normal kong hinarap lahat ng mga tatrabahuin sa lamesa ko sa araw na iyon. Hindi na rin masiyadong nakapaglakbay pa sa ibang isipin ang utak ko dahil sa tambak na mga gagawin. Nagpokus na lamang ako at tinapos ang mga sales report na kailangang ko pang eencode. Nang mag lunch break ay niyaya ako nila Gwen kumain pero mabilis ang pag-iling ko. Sinadya kong magbaon ng lunch para hindi na bumaba o lumabas pa. I don't feel like moving away from my swivel chair. Pakiramdam ko ay kung makita niya ako o magkatinginan man kami sa araw na ito ay gusto ko na lamang na magpakain at magpalamon sa lupa. This is crazy but I could not help but think about it everytime I don't have something to think anymore. Pero kahit anong gawin ko, alam kong hindi ko siya pwedeng iwasan buong araw dahil nagtatrabaho ako sa kompanya niya. "Hindi ka bababa?" Tanong ni Gwen sa akin habang kasama si Marie, parehong productive at nakangiti. "Mukhang puyat to oh, kunti lang naman ininom." Dugtong niya na tinawanan k

Siguro ay dapat na lamang akong magpasalamat na si Timothy lamang ang may access sa CCTV footages sa loob ng kaniyang opisina, dahil kung hindi ay baka gusto ko na lamang na magpalamon sa lupa kung sakaling may makakita sa ginawang iyon namin kanina. Hindi ko maiwasang hindi pamulahan sa tuwing naaalala ang ginawang iyon namin sa halip na unahing mag lunch. "Please moan while you callin' my name, baby."Napapikit ako at minasahe ang sentido nang muling maalala ang mga bulong at halinghing niyang iyon sa akin kanina. Para na namang may kung anong nagwawala sa loob ng tiyan ko.We fucked each other. Timothy fucked me inside his office, and damn it, I can't even process it right now. I let a heavy sigh. My boss and I fucked each other. Yeah! Great, Margarette! Great!"Bakit pulang-pula iyang mukha mo, Marga? Kumain ka na ba? Naiinitan ka ba?" Ani Megan nang dumaan sa aking lamesa, kagagaling lamang nila sa labas."Yeah, naiinitan lang, Megs." Sagot ko at naiilang siyang nginitian at hin